Οι πολίτες κατηγορούμε τους πολιτικούς ότι φταίνε για όλα. Φταίνε γιατί μας κορόιδεψαν, μας είπαν ψέματα, μας υποσχέθηκαν ότι λεφτά υπάρχουν – αυτό δεν αφορά μόνο τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά διαχρονικά και διακομματικά πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές και κάθε λογής πολιτευτές. Αυτοί, λοιπόν, που χάιδευαν αυτιά μάς έφεραν εδώ. Αυτοί που υπόσχονταν αυξήσεις, προσλήψεις, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και παντός είδους επιδόματα. Συμπτωματικά, ήταν συνήθως και αυτοί που δούλευαν λίγο και απέδιδαν λιγότερο.
Ο άκρατος αυτός λαϊκισμός και τα ψεύτικα όνειρα μας χρεοκόπησαν. Επειτα από όλα όσα έχουν συμβεί, ύστερα από όλα όσα μάθαμε και υπομείναμε, οι πολίτες οφείλουμε να επιβραβεύουμε τους πολιτικούς που συμπεριφέρονται με ρεαλισμό και ειλικρίνεια. Δυστυχώς, όταν κάποιοι από αυτούς τολμούν να πουν τις πικρές αλήθειες, να λάβουν τα δύσκολα μέτρα, να ενοχλήσουν τα οργανωμένα συμφέροντα και να κάνουν κινήσεις για να περιορίσουν τα κεκτημένα των συντεχνιών, συνήθως καταβάλλουν και το ανάλογο «πολιτικό κόστος».
Ομως, οι αντιδράσεις που προκάλεσε η αντικατάσταση του Αδ. Γεωργιάδη θέτουν υπό αμφισβήτηση το παραπάνω αξίωμα. Ενας μεγάλος αριθμός πολιτικών και πολιτών συγχαίρουν τον μέχρι πρότινος υπουργό Υγείας. Ακόμη και από άλλους ιδεολογικούς χώρους, εισπράττει εύσημα. Ανθρωποι που διαφωνούν μαζί του πολιτικά τού αναγνωρίζουν εργατικότητα, ειλικρινείς προθέσεις, επίπονη προσπάθεια να ενημερωθεί και να ενημερώσει, και κυρίως όρεξη να δράσει.
Υπό αυτό το πρίσμα, η αντικατάσταση του κ. Γεωργιάδη ήταν σφάλμα, αν όχι πρόκληση. Ο πρωθυπουργός έχει το δύσκολο έργο της τήρησης εσωκομματικών και ενδοκυβερνητικών ισορροπιών. Αλλά με την κίνηση αυτή εξέπεμψε στους πολίτες και στους εταίρους το λάθος μήνυμα. Εδειξε ότι δεν υποστηρίζει τους λίγους που αγωνίζονται για τον ορθολογισμό του συστήματος, αυτούς που έχουν το θάρρος, πολιτικό και προσωπικό, να συγκρουστούν. Απέσυρε από το «μέτωπο» έναν αποτελεσματικό μεταρρυθμιστή, υποκύπτοντας, προφανώς, στις αντιδράσεις και πιέσεις των θιγομένων συμφερόντων. Αλλά έτσι δεν οικοδομείται η Νέα Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα αλλάζει, και ο τέως υπουργός Υγείας έχει βάλει τη σφραγίδα του στην εποχή που έρχεται. Εργάστηκε με ζήλο, έφερε εντυπωσιακά αποτελέσματα, ενώ ταυτόχρονα βοήθησε επικοινωνιακά τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση. Ηταν όντως από τους καλύτερους υπουργούς που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και μάλιστα στον πιο ευαίσθητο τομέα, και στην πιο δύσκολη φάση.
Δεν είναι τυχαίο ότι έλαβε εύσημα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, και τον πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά και μεταρρυθμιστές πρώην υπουργούς όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Στέφανος Μάνος. Σε συνδυασμό με το νεαρόν της ηλικίας του, έχει βάλει τις βάσεις για το πολιτικό του μέλλον. Τώρα, καλείται να διαχειρισθεί τη δημοφιλία του με σύνεση, να τηρήσει χαμηλούς τόνους, να αποφύγει τη μεμψιμοιρία, να συμβάλει επικοινωνιακά στο έργο της μεταρρύθμισης της χώρας, έργο που υπερβαίνει τον στενό ιδεολογικό χώρο της Ν.Δ., αλλά και τον περιορισμένο χρονικό ορίζοντα των Μνημονίων.
Παράλληλα, θα ήταν χρήσιμο αν περιόριζε την υπερβολική έκθεση στα μέσα ενημέρωσης. Οι στοχευμένες παρεμβάσεις είναι πιο αποτελεσματικές, ενώ χωρίς να θυσιάσει τον αυθορμητισμό και την ευθύτητα που τον χαρακτηρίζουν, είναι καιρός να τιθασεύσει κάποιες υπερβολικές συμπεριφορές που δεν βοηθούν και ενίοτε φορτίζουν το κλίμα σε τέτοιο βαθμό που, τελικά, δυσχεραίνουν την επίτευξη του στρατηγικού στόχου.
Το εύκολο για έναν πολιτικό είναι να λέει αυτά που θέλει ο κόσμος να ακούσει και να μοιράζει απλόχερα χρήματα σε όλους, ιδιαίτερα όταν δεν είναι δικά τους, αλλά δανεικά από τρίτους, τους οποίους θα κληθούν να αποπληρώσουν οι επόμενες γενιές, στο μέλλον.
Το δύσκολο είναι να κάνει το ακριβώς αντίθετο. Να λέει τις αλήθειες που δεν θέλουν να ακούσουν οι πολίτες, οι οποίοι σε μια δημοκρατία τυγχάνει να είναι και ψηφοφόροι, και να συμμαζεύει τα οικονομικά. Αυτό έκανε ο Γεωργιάδης και βρήκε ευρεία αναγνώριση και υποστήριξη. Και αυτό είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα. Οχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα.