Πεζοί τουρίστες και μέλας ζωμός

Πεζοί τουρίστες και μέλας ζωμός

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το μεγάλο κληροδότημα των ημερών εκείνων του 2004 είναι ο σεβασμός με τον οποίον αντιμετωπίζουν οι αυτοκινητιστές τους πεζούς στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Είναι το μόνο σημείο της επικράτειας όπου το αυτοκίνητο σταματάει μπροστά στις διαβάσεις, δίνοντας την προτεραιότητα στον πεζό. Ορισμένοι βέβαια θα μπορούσαν να υποστηρίξουν πως πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των επισκεπτών της χώρας μας. Στο αεροδρόμιο τους δίνουμε την εντύπωση πως οι διαβάσεις ανήκουν στους πεζούς, μόλις όμως τολμήσουν να βγουν από το ξενοδοχείο τους στο κέντρο της πόλης, ο ίδιος οδηγός που τους περίμενε υπομονετικά να διασχίσει τον δρόμο τώρα τους επιτίθεται με τη γνωστή άνεση του Ελληνος αυτοκινητιστή, του δημοκράτη της δικής του ασφάλτου και του καταδικού του πεζοδρομίου. Τουλάχιστον στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου σε προειδοποιούν ότι σε όλη την παραλιακή υπάρχει ένα μόνο σημείο όπου μπορείς να περάσεις από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο, όπου και ένας τροχονόμος.

Σε όλα τα υπόλοιπα, αν τολμήσεις να πατήσεις το πόδι σου στην άσφαλτο, διαπιστώνεις πως ορμούν εναντίον σου κάτι σαράβαλα γεμάτα κόσμο που γελάει ενθουσιασμένος με το πάθημά σου. Είναι η διαφορά της Αλεξάνδρειας από την Αθήνα. Εκεί γελούν με την αφέλειά σου, ενώ εδώ σε βρίζουν. Εκεί, αν μη τι άλλο, έχουν παραδεχθεί πως ο πεζός δεν έχει δικαίωμα να περάσει τον δρόμο, ενώ εδώ θεωρούμε και ισχυριζόμαστε πως και βεβαίως έχει δικαίωμα να περάσει τον δρόμο στη διάβαση, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί και να το ασκήσει. Ή, εν πάση περιπτώσει, μπορεί να το ασκήσει με δική του ευθύνη. Οθεν συνάγεται ότι ο εκπολιτισμός της χώρας μας, τον οποίον κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμε εκσυγχρονισμό, είναι ευθύνη του καθενός από εμάς. Αναρωτιέμαι, δε, γιατί κάθε τόσο συνεργεία βάφουν τις διαγραμμίσεις, αφού ούτως ή άλλως η ύπαρξή τους είναι θεωρητική.

Εγώ να σημειώσω απλώς πως όσο οι πεζοί κινδυνεύουν με εξόντωση στις πόλεις μας, το επίπεδο του τουρισμού δεν πρόκειται να αλλάξει. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως είναι σημαδιακό. Χάσαμε τη γραφικότητά μας, και το μόνο που βρήκαμε για να την αντικαταστήσουμε είναι να φτιάχνουμε τον «τούρκικο» καφέ στη μηχανή του εσπρέσο επειδή τον βαφτίσαμε ελληνικό. Τον κάναμε σκουρόχρωμο νεροζωμό, νομίζοντας πως τα κορόιδα θα τον περάσουν για «μέλανα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή