Μια εβδομάδα είναι γεμάτη περιπέτειες. Μπορεί να έχει μπαλέτο, σινεμά και παιδική χαρά, αλλά και φακές, μπρόκολο και μαθηματικά. Μπορεί να έχει φιλάκια καληνύχτας αλλά και γλώσσα και διάβασμα πολύ. Εχει όμως και τελευταία μέρα την Κυριακή! Το βιβλίο της Αργυρώς Πιπίνη «Ολες οι μέρες Κυριακή» ανήκει στη σειρά Χωρίς Σωσίβιο και απευθύνεται σε παιδιά Α΄ και Β΄ Δημοτικού. Ενα από τα πιο όμορφα της συγκεκριμένης σειράς με εξαιρετική εικονογράφηση από την Ελίζα Βαβούρη.
Μοιάζει απλό στη μορφή του όμως περιέχει σκηνές πολύ οικείες από την καθημερινότητα ενός μικρού κοριτσιού. Κάθε σελίδα και μια στιγμή, ένα γεγονός με το οποίο το παιδί ταυτίζεται. «Εγώ μετράω μέχρι το χίλια και ξέρω να γράφω σωστά δύσκολες λέξεις με πολλές συλλαβές. Και κρατάω ημερολόγιο»… Θυμόσαστε τη μέρα που ήρθαν στο σπίτι οι πρώτοι κανόνες συλλαβισμού; Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξαναδιαβάζει και να ξαναθυμάται. Οσο για το ημερολόγιο, εκείνο το ροζ με το χρυσό κλειδάκι, περίεργο όμως μοιάζει να γοητεύει ακόμη και σήμερα τις σύγχρονες δεσποινίδες. Ξέρεις ποιες είναι οι εποχές του χρόνου; Ποιοι οι μήνες, οι μέρες; Ποια σου αρέσει πιο πολύ; Πόσες φορές απαντήσατε σε αυτές τις ερωτήσεις; Οταν ο κάθε μήνας ταυτίζεται με γιορτές, διακοπές, επιστροφή στο σχολείο, πρωτοβρόχια, γενέθλια, το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα, το πρώτο παγωτό. Κι όταν η κάθε μέρα αποκτάει οντότητα από τα απλά καθημερινά πράγματα. Βήματα, άλματα που διεξάγονται μπροστά στα μάτια μας σε ρυθμούς που δεν καταμετρούνται. Δευτέρα: Νυστάζω το πρωί και δεν θέλω να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι μου και ο μπαμπάς που με πάει στο σχολείο κάνει όλο «Ουφ…ουφ… μην αργείς». Αναρωτιέμαι, μάλλον είμαι σίγουρη πως κάποια μέρα θα μας λείπουν όλα αυτά. Ακόμη κι αυτή η άχαρη στιγμή που βάζεις τη φωνή, «πρέπει να φύγουμε» την ώρα που ψάχνεις για πολλοστή φορά το χαμένο λαγουδάκι που πρέπει οπωσδήποτε να πάει κι αυτό σχολείο. Διάβασμα, παιχνίδι, κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση, το ατυχές γεγονός όταν η μαμά έβαλε στο πλυντήριο το μπουφάν της κούκλας Σεραφίτας. Σημαντικά γεγονότα. Κι όταν έρχεται η Τετάρτη κλάματα, «γιατί η μαμά και ο μπαμπάς είναι στη δουλειά μέχρι που πέφτει το σκοτάδι και ο ουρανός έχει αστέρια». Ομως η Πέμπτη είναι χαρούμενη μέρα γιατί έχουμε μπαλέτο, Παρασκευή βράδυ, ιστορίες για τα αγόρια στο σχολείο και άλλα τρομακτικά, Σάββατο πρωί μπισκότα σοκολάτα για πρωινό και μετά σούπερ μάρκετ με τη μαμά. Πώς γίνεται να μοιάζουν τόσο οι ιστορίες μας;
Η Αργυρώ Πιπίνη είναι μεταξύ άλλων μια συγγραφέας που έχει χαρίσει σε παιδιά και εφήβους πληθώρα βιβλίων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα πρότζεκτ της για παιδιά με θέματα από έργα κλασικής λογοτεχνίας, από δικά της βιβλία, από ποίηση και ζωγραφική. Το «Ολες οι μέρες Κυριακή» τελειώνει φυσικά την Κυριακή, την ημέρα που…«ονειρεύομαι πως έχω γίνει μπαλαρίνα-κτηνίατρος και πως κάνω όλα τα μαθήματά μου σ’ ένα λεπτό». Τόσο τρυφερά, τόσο απλά όπως οι πιο πολύτιμες στιγμές μας που τρέχουν βιαστικά σαν σκηνές σε ένα τόσο δα βιβλιαράκι.