«Με παίρνει άλλο ένα παιδικό ακόμα, κι ύστερα stop»

«Με παίρνει άλλο ένα παιδικό ακόμα, κι ύστερα stop»

4' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μας υποδέχθηκε στο διαμέρισμα όπου ζει στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Στην πίσω πλευρά μιας παλιάς αστικής πολυκατοικίας, που έχει το κρυφό δώρο της έλλειψης θορύβου και της απλόχερης θέας προς τον Υμηττό. Προτού καθίσουμε στο σαλόνι με τα λιτά έπιπλα, τα πολλά βιβλία και τις ακόμη περισσότερες φωτογραφίες (κυριαρχούν ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, η παιδική της φίλη Ζωρζ Σαρρή, τα παιδιά της και τα εγγόνια της), η συγγραφέας Αλκη Ζέη έφτιαξε και σερβίρισε τον καφέ με τα κουλουράκια. Μόλις την προηγούμενη μέρα είχε κερδίσει το Βραβείο Κοινού, που θέσπισαν τα καταστήματα Public.

Ηταν μια φυσική κατάληξη, αφού η Αλκη Ζέη έχει ήδη κερδίσει, εδώ και πολλά χρόνια, την αγάπη κυρίως του παιδικού αναγνωστικού κοινού, αφού τα περισσότερα βιβλία της αφορούν τους πρώιμους αναγνώστες.

Κι όμως, με το δεύτερο βιβλίο της για ενήλικες, το «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» (εκδ. Μεταίχμιο), η Αλκη Ζέη δεν λέει να «κατέβει» από τις λίστες των μπεστ σέλερ. Στις σελίδες του, η Αλκη Ζέη περιγράφει τα πρώτα 20 χρόνια της ζωής της, τις επιλογές του τότε που αποδείχθηκαν επιλογές ζωής και, φυσικά, πρωταγωνιστούν άνθρωποι, νέοι τότε όπως η Αλκη Ζέη, που αργότερα έγραψαν σημαντικές σελίδες στην ιστορία του τόπου: Κάρολος Κουν, Οδυσσέας Ελύτης, Νίκος Γκάτσος, Νίκος Καρύδης, Κώστας Αξελός, Γιώργος Σεβαστίκογλου, Ζωρζ Σαρρή, κ.ά. Κι από την τεράστια αποδοχή αυτού του αυτοβιογραφικού βιβλίου ξεκίνησε η κουβέντα μας.

– Τα δύο βιβλία σας για ενήλικες έχουν αγαπηθεί και έχουν πουλήσει πολύ. Αυτό το «λοξοδρόμισμα» ήταν μια δική σας ανάγκη ή μια συνέχιση της γραφής μ’ έναν άλλον τρόπο;

– Ναι, ήθελα να πω κάποια πράγματα που δεν ήταν για παιδικό βιβλίο. Αλλά με μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι αυτό το τελευταίο το διαβάζουν παιδιά.

– Πόσο δύσκολο ήταν να αντιμετωπίσετε τις μνήμες σας; Υπήρξαν αντιδράσεις από τα πραγματικά πρόσωπα;

– Ε, τα καημένα τα πραγματικά πρόσωπα δεν υπάρχουν. Η αδελφή μου ήταν η πρώτη που μου έδωσε το ΟΚ. Και πήγα και στις κόρες του Νίκου Καρύδη και τους είπα «σας πειράζει αν γράψω ότι η αδελφή μου είχε σχέση με τον μπαμπά σας;». Δεν είχαν πρόβλημα. Η Αγαθή Δημητρούκα, η σύντροφος του Νίκου Γκάτσου, μου έγραψε ένα ωραίο γράμμα. Ως προς το γράψιμο τώρα: δεν είχα καμία σημείωση, ούτε ημερολόγιο, διότι έτσι όπως ζούσαμε σε συνθήκες δύσκολες, σκίζαμε ό,τι υπήρχε πίσω μας. Σ’ ό,τι είχα αμφιβολία, ρώταγα την αδελφή μου, η οποία έχει μνήμη ελέφαντα. Πήρα επιστολή από την εγγονή του γιατρού που με είχε χειρουργήσει τότε! Ηρθε και με βρήκε η μικρή αδελφή της Καίτης Λαμπροπούλου. Σήμερα είναι μεγάλη γυναίκα, αλλά μόλις την είδα είπα: «Η Τοτούλα δεν είσαι;». Τηλεφωνήθηκα και με την Κατερίνα Δασκαλάκη, τη γυναίκα του Κώστα Αξελού.

Εβλεπε εφιάλτες

Κάποιες από αυτές τις μνήμες ήταν ευχάριστες και για την ίδια την Αλκη Ζέη. Κάποιες άλλες ήταν δυσάρεστες. «Οταν έγραψα το κομμάτι για τη Ζωρζ που πληγώθηκε στα Δεκεμβριανά, το βράδυ έβλεπα εφιάλτες». Και κάποιες άλλες είναι τόσο ειλικρινείς που σοκάρουν. Οπως η σχέση με τον πατέρα της. Μοιάζει σαν να προτιμούσε να είχε άλλον πατέρα. «Βεβαίως θα προτιμούσαμε. Και κάπου αναφέρω “αν η μαμά μας είχε πάρει τον Γιαμαλάκη, μπορεί να μας άφηνε να πάμε στη Σάμο”. Ενώ ο μπαμπάς μας δεν μας άφηνε. Τον είχαμε σαν ξένο. Και δεν στενοχωρηθήκαμε καθόλου όταν μείναμε μόνες μας, μικρά παιδιά στο νησί, με τον παππού και τη θεία μας. Με τη μητέρα μας ήταν άλλη η σχέση. Αν δεν ήταν κι αυτή να μας στηρίζει! Τον μπαμπά μου μόνο εκείνη τον κατάφερνε».

Αυτό που κυρίως την στενοχωρεί σήμερα είναι «η άνοδος της ακροδεξιάς. Δεν το ανέχομαι να έχει πάρει τέτοιο ποσοστό η Χρυσή Αυγή και να βλέπουμε σήμερα να κυματίζει η σβάστικα. Είναι κάτι που δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω και ούτε πιστεύω ότι αυτοί είναι παραπλανημένοι. Εντάξει, τον πρώτο καιρό ήταν αγανακτισμένοι, αμόρφωτοι. Αλλά μετά δεν είδαν ότι αυτοί δεν βοηθάνε μόνο τις γριές να περάσουν απέναντι; Τα είδαν. Αλλά για να επιμένουν εκεί, κάτι δεν μου αρέσει. Στα σχολεία που πηγαίνω, όποτε μπορώ μιλάω για τον φασισμό. Αλλά τα παιδιά δεν ξέρω πώς μαθαίνουν την Ιστορία. Ενας μαθητής στη Θεσσαλονίκη, μου είπε ότι δεν του άρεσε το τέλος στον “Μεγάλο περίπατο του Πέτρου”. “Δεν μου άρεσε καθόλου που σκοτώσατε τον Σωτήρη”. “Εγώ τον σκότωσα; Οι Γερμανοί τον σκότωσαν”, του απαντώ. “Μα ήταν καλό παιδί”, λέει ο μαθητής. “Μα οι Γερμανοί σκότωναν και καλά παιδιά”. “Εγώ έγραψα ένα δικό μου τέλος. Οταν βγάζει ο Γερμανός το περίστροφο να σκοτώσει τον Σωτήρη χτυπάει το κινητό του. Και την ώρα που πάει να απαντήσει, το σκάει ο Σωτήρης”! “Μα είχε ο Γερμανός κινητό;” τον ρωτάω. “Αν δεν είχε ο Γερμανός κινητό, ποιος θα έχει;” λέει με απίστευτη φυσικότητα».

Τα διαπολιτισμικά σχολεία

Πηγαίνει διαρκώς σε σχολεία η Αλκη Ζέη, παρουσιάζει τα βιβλία της, μιλάει με παιδιά και δασκάλους. Εχει πάει και σε διαπολιτισμικά σχολεία. Αλλά δεν συμφωνεί καθόλου που έχει μόνο παιδιά μεταναστών εκεί. «Το διαπολιτισμικό σχολείο τι ρόλο παίζει; Να ανακατευτούν τα παιδιά των μεταναστών με τα Ελληνόπουλα και να γίνουν ένα. Κι έχω δει ότι τα παιδιά που είναι σε σχολεία μεικτά, κάνουν την προσπάθεια να είναι τα καλύτερα».

Εχει ζήσει πολύ δύσκολες καταστάσεις, Κατοχή, Εμφύλιο, εξορίες. «Εμείς, η δική μου η γενιά, δεν την πατήσαμε να ζητήσουμε πολλά! Ομως τα τελευταία χρόνια περάσαμε μια εποχή που ζούσαμε με τις ψευδαισθήσεις. Και τα παιδιά μάθανε να τα έχουν όλα. Ξέρετε ότι υπήρχε γκρουπ μαμάδων που μαγείρευε και έστελνε μαγειρεμένο φαγητό στα παιδιά τους που σπούδαζαν στην Αγγλία; Αν το πεις αυτό σε γονείς στο εξωτερικό θα γελάνε».

Δεν έχει πάρει κρατικό βραβείο για κανένα από τα βιβλία της. «Ξέρετε ποιο είναι το μεγαλύτερο βραβείο μου; Οτι το “Καπλάνι της βιτρίνας” κυκλοφορεί επί 50 χρόνια».

Θα γράψει άλλο βιβλίο για ενήλικες; Θα συνεχίσει από εκεί που άφησε το «Μολύβι φάμπερ νούμερο δύο;». «Οχι», απαντάει κατηγορηματικά. «Με παίρνει άλλο ένα παιδικό ακόμα, κι ύστερα stop»!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή