Το 24ωρο μιας ξανθιάς ***
ΚΩΜΩΔΙΑ
Σκηνοθεσία: Στίβεν Μπριλ
Ερμηνείες: Ελίζαμπεθ Μπανκς, Τζέιμς Μάρσντεν, Λόρενς Γκίλιαρντ τζούνιορ, Γκίλιαν Τζέικομπς
Η κόλαση απέχει από τον παράδεισο μια δρασκελιά στο «24ωρο μιας ξανθιάς» -έτσι αποδόθηκε το πρωτότυπο Walk of Shame. Στην αργκό η φράση χρησιμοποιείται και για να περιγράψει κάποιον που κυκλοφορεί στους δρόμους μετά από ξέφρενη νύχτα «ακολασίας» μακριά από το σπίτι του με τα ρούχα της προηγούμενης ημέρας.
Στην κωμωδία του Στίβεν Μπριλ, η ξανθιά Μέγκαν, τηλεδημοσιογράφος σε μικρό κανάλι του Λος Αντζελες, είναι το «καλό κορίτσι» που τσαλακώνεται από τις συνεχείς καραμπόλες της τύχης.
Μαύρα μεσάνυχτα, η Μέγκαν πέφτει από τα σύννεφα στη γη, καταφέρνει όμως να βρει τον αληθινό της εαυτό μετά από ένα 24ωρο σοκ στους δρόμους ενός Λος Αντζελες, που για αυτήν φαντάζει σαν σκηνικό απίστευτου εφιάλτη. Η περιπέτειά της μας θυμιζει το «Μετά τα μεσάνυχτα» του Μάρτιν Σκορσέζε.
Η Μέγκαν, κακόκεφη εξαιτίας του πρόσφατου χωρισμού της, παρασύρεται ένα βράδυ από δυο τολμηρές φίλες της και τις ακολουθεί σε ένα κλαμπ. Τις πρώτες πρωινές ώρες ξυπνάει στο κρεβάτι του μπάρμαν και στη συνέχεια, όταν φεύγει σαν τον κλέφτη από το διαμέρισμά του, παθαίνει ψυχρολουσία: βρίσκεται σε μια άγνωστη και εχθρική περιοχή της πόλης χωρίς αυτοκίνητο, κινητό τηλέφωνο και χρήματα. Ατημέλητη, ντυμένη στα κίτρινα, με σέξι φόρεμα που την ξεχωρίζει σαν πόρνη μέσα στη νύχτα, παίρνει πεζή τους δρόμους.
Στη μικρή οδύσσεια που θα ζήσει, η κατά τα φαινόμενα τέλεια ζωή της απορρυθμίζεται. Ο μηχανισμός της κωμωδίας δουλεύει ρολόι και με αίσθηση του μέτρου, αλέθοντας στερεότυπα.
Η Ελίζαμπεθ Μπανκς, η οποία ως τώρα δεν είχε την ευκαιρία να ερμηνεύσει κάποιο αξιοπρόσεκτο ρόλο, ταίριαξε κουτί στον ρόλο της Μέγκαν. Το «24ωρο μιας ξανθιάς» κυλάει με ξέφρενο ρυθμό όπως αυτόν του κλασικού μπουρλέσκ. Οι παρεξηγήσεις διαδέχονται η μία την άλλη σε μια αλυσσίδα διασκεδαστικών καταστάσεων. Δεν είναι κορωνίδα της σύγχρονης κωμωδίας, περνάς όμως ευχάριστα.
ΕΠΙΣΗΣ
«Οι 38 μάρτυρες» (** 1/2) του Βέλγου Λουκάς Μπελβό, παραγωγής 2011, είναι το καλλιτεχνικό φιλμ της εβδομάδας και η σημαντικότερη από τις υπόλοιπες πρεμιέρες.
Το σενάριο, που αποτελεί και την αχίλλειο πτέρνα της ταινίας εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο εξυφαίνεται η δράση αναπτύσσοντας τους χαρακτήρες, βασίζεται σε βιβλίο εμπνευσμένο από την αποτρόπαια δολοφονία της σερβιτόρας Κίτι Γενοβέζε το 1964. Οι 38 μάρτυρες του εγκλήματος δεν άνοιξαν το στόμα τους στην ανάκριση. Ο Μπελβό μεταφέρει την ιστορία στο σήμερα, στο λιμάνι της Χάβρης, σε ένα θρίλερ, λιτό και ατμοσφαιρικό, με αλληγορικές διαστάσεις για τη σιωπή που γίνεται συνενοχή. Εξαιρετική η σκηνοθεσία του. Διαχειρίζεται άριστα τις ερμηνείες, τους χώρους και τη φωτογραφία. Η ταινία είναι πειστική, όμως, κυρίως σε ό,τι αφορά το ζευγάρι των πρωταγωνιστών της (το βάρος της «ενοχής» του άντρα αλλοτριώνει τη σχέση του με την μνηστή του) και όχι τόσο την κοινωνική αλληγορία. Εκεί όλα γίνονται σχηματικά. Παίζουν: Ιβάν Ατάλ, Σοφί Κουιντόν, Νικόλ Γκαρσιά.Ο απρόβλεπτος κος Σπίβετ (**)
Ο Ζαν Πιέρ Ζενέ, σκηνοθέτης του «Αμελί», μετέφερε στην οθόνη (άραγε γιατί σε 3D;) το βιβλίο του Ρέιφ Λάρσεν «The Selected Works of T.S Spivet». Ο Τ. Σ Σπίβετ, μπόμπιρας με μυαλό Λεονάρντο Ντα Βίντσι, που έχει σχεδιάσει μια μηχανή αέναης κίνησης, μεγαλώνει στην δυσλειτουργική οικογένειά του στα βουνά της Μοντάνας. Ο λιγομίλητος μπαμπάς είναι σύγχρονος καουμπόης, η μαμά «θεότρελη» εντομολόγος και η έφηβη αδελφή του, που διαρκώς ασχολείται με το κινητό της τηλέφωνο, ανυπομονεί για την στιγμή που θα μετακομίσει στην πόλη. Ο Τ.Σ. Σπίβετ μετά τον τραγικό χαμό του δίδυμου αδελφού του το σκάει από το ράντσο τους με σκοπό να φτάσει στην Ουάσινγκτον, στο μουσείο Smithsonian για να παρουσιάσει την εφεύρεσή του. Ταξιδεύει λαθραία με εμπορικό τρένο μέχρι το Σικάγο και εκεί κάνει οτοστόπ σε μια νταλίκα.
Οι εικόνες του φυσικού τοπίου θυμίζουν καρτ ποστάλ, η ιστορία όμως μας καθηλώνει στην πλήξη. Κάποιες στιγμές νομίζεις πως ο Ζαν Πιέρ Ζενέ προσπαθεί να μιμηθεί τον Γουές Αντερσον («Ο έρωτας του φεγγαριού»). Παίζουν: Kάιλ Κάτλετ, Ελενα Μπόναμ Κάρτερ, Κάλουμ Κιθ Ρένι.
3 μέρες διορία (**)
Tα 90’s στην μηχανή του χρόνου. Ο Κέβιν Κόστνερ επιστρέφει, με ύφος που θυμίζει τις εποχές της μεγάλης του δόξας, σε μια «καρτουνίστικη» ταινία καταιγιστικής δράσης ενορχηστρωμένη από τον βιντεοκλιπά McG. Στην παραγωγή και στο σενάριο έχει βάλει το χέρι του και ο Λικ Μπεσόν.
Ενας πράκτορας της CIA, που αποσυρθεί και περιμένει το μοιραίο γιατί πάσχει από την επάρατο, έρχεται στο Παρίσι με σκοπό να επανασυνδεθεί με την έφηβη κόρη του. Μια μοιραία ξανθιά εμφανίζεται από το πουθενά μπροστά του και τού προσφέρει ένα πειραματικό φάρμακο, που παρατείνει τη ζωή του, με αντάλλαγμα να καθαρίσει κάμποσους κακούς. Ο Κόστνερ παραπήρε στα σοβαρά τον ρόλο του: χρειαζόταν περισσότερο χιούμορ και πιο μοντέρνο στιλ.
Ο θυρωρός (**)
Ισπανικό θρίλερ του Χάιμε Μπαλαγκέρο. Ενας μοναχικός θυρωρός σε art nouveau πολυκατοικία της Βαρκελώνης εισβάλει κρυφά στην ιδιωτική ζωή μιας νεαρής ενοίκου. Ο έρωτας μεταλλάσσεται σε εμμονή με απρόβλεπτες συνέπειες. Παίζουν: Λουίς Τοσάρ, Μάρτα Ετούρα, Αλμπέρτο Σαν Χουάν.
Ο κύκλος των αναμνήσεων (**)
Δράμα εποχής, που μοιάζει με παραλλαγή της «Γέφυρας του ποταμού Κβάι», βασισμένο στα απομνημονεύματα του Βρετανού Ερικ Λόμαξ, βετεράνου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Λόμαξ, απόστρατος πια, επιστρέφει στην Ταϊλάνδη, σε ένα παλιό στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ιαπώνων, για να αντιμετωπίσει τον πρώην βασανιστή του. Είναι ο μόνος δρόμος για να διώξει τους εφιάλτες που τον κυνηγούν. Παίζουν: Κόλιν Φερθ, Νικόλ Κίντμαν, Χιρουγιούκι Σανάντα, Στέλαν Σκάρσγκαρντ.