Το βραδάκι της 5ης Ιουνίου, μια παρέα κατοίκων των Εξαρχείων ανηφόριζε τη Θεμιστοκλέους συζητώντας ζωηρά. Ηταν μια ωραία μέρα για την πόλη τους. Νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί μια μεγάλη πορεία, όπου περισσότεροι από 2.000 κάτοικοι, καταστηματάρχες, εργαζόμενοι, μέλη συλλογικοτήτων είχαν ενώσει τις φωνές τους με αίτημα την εξάλειψη του εμπορίου ναρκωτικών από την περιοχή. Στο ύψος της Δερβενίων, όμως, η παρέα κοντοστάθηκε. Μπροστά τους το ίδιο σκηνικό. Η πορεία μπορεί να είχε κρατήσει τους εμπόρους μακριά, αλλά οι πελάτες είχαν τηρήσει το ραντεβού και σχημάτιζαν ουρά. Οι γείτονες συνεννοήθηκαν σχεδόν με το βλέμμα. «Δεν καθόμαστε στα σκαλιά μας;»
Δεν χρειάστηκαν φωνές, τσακωμοί, βία, παρά μόνο μια απλή κίνηση. Διεκδίκησαν το αυτονόητο, τον χώρο κάτω από τα σπίτια τους, και κατάφεραν κάτι που έμοιαζε αρχικά αδύνατο, να διαλύσουν, έπειτα από δύο χρόνια, τη ναρκο-πιάτσα της Θεμιστοκλέους. «Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο», λέει στην «Κ» κάτοικος της περιοχής. «Από την πλατεία ώς την Καλλιδρομίου και κυρίως στα σκαλάκια στο ύψος της Δερβενίων γινόταν κανονικό εμπόριο. Ερχονταν με βάρδιες κάθε πρωί από τις 11-12 και έφευγαν στις 2 π.μ.». Τις πρώτες μέρες μετά τη δράση των κατοίκων έφτανε συνεχώς πελατεία. Επιβεβαιώθηκε αυτό που όλοι υποψιάζονταν: στα σκαλιά λειτουργούσε επιχείρηση που προμήθευε χασίς όλη την Περιφέρεια Αττικής. Ερχονταν για να ψωνίσουν άνθρωποι από τον Πειραιά, το Κερατσίνι, την Κηφισιά, τον Χολαργό, τη Νέα Σμύρνη, το Φάληρο… Οι κάτοικοι, με σταθερή παρουσία, ιδίως τις βραδινές ώρες, τους εξηγούσαν ότι οι έμποροι έχουν φύγει. «Τους λέγαμε ότι θέλουμε την ελευθερία να μπαινοβγαίνουμε στα σπίτια μας σαν άνθρωποι και γι’ αυτό κινητοποιηθήκαμε. Εδειξαν κατανόηση και σιγά σιγά η κίνηση αραίωσε. Τις πρώτες μέρες υπήρχε ένας εκνευρισμός, έβλεπες τα “βαποράκια” να πηγαινοέρχονται στην περιοχή, αλλά ακόμη κι αυτό έχει κοπάσει».
Μια χούφτα άνθρωποι έκαναν αυτό που οι αρχές δεν μπορούσαν – ή δεν ήθελαν να κάνουν. Πολλοί είχαν απευθυνθεί στην Αστυνομία αναφέροντας την κατάσταση, αλλά δεν υπήρξε ανταπόκριση. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι το τελευταίο διάστημα περνούσαν άνδρες της ομάδας Δέλτα, οι οποίοι ωστόσο στέκονταν λίγο στο σημείο και συνέχιζαν την πορεία τους. «Το εμπόριο ήταν εμφανές ακόμη και σε ένα μικρό παιδί, πόσο μάλλον στην Αστυνομία».
Σε κάθε περίπτωση, η περιοχή έχει αναπνεύσει. Η μείωση του θορύβου είναι αισθητή, όπως και ο περιορισμός της ρύπανσης. Ο αέρας δεν μυρίζει πια αυτό το συνδυασμό ούρων και χασίς. «Η περιοχή έμοιαζε με νησίδα στην οποία έχει νομιμοποιηθεί η ουσία. Μύριζε παντού, μέχρι τους πρώτους ορόφους των πολυκατοικιών, μέσα στα σπίτια». Την ίδια στιγμή, άνθρωποι που είχαν απλώς μια τυπική «καλημέρα» γνωρίστηκαν καλύτερα, συντονίστηκαν. Πλέον, κάθε Παρασκευή πραγματοποιείται ευρεία λαϊκή συνέλευση στο κηπάκι της Τσαμαδού, με τη συμμετοχή καταστηματαρχών, εργαζομένων και κατοίκων, από όλο το πολιτικό φάσμα, προκειμένου από κοινού να αντιμετωπίσουν τη λεγόμενη «μαφία των Εξαρχείων». «Γιατί δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά. Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε στην περιοχή και άλλα δυσάρεστα φαινόμενα, όπως αναίτιους ξυλοδαρμούς, βίαια επεισόδια που δεν δικαιολογούνται». Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς συνδέονται όλα αυτά, όμως, όπως αναφέρει το κείμενο που μοιράζεται στους θαμώνες της πλατείας, «ψωνίζοντας χασίς από εδώ, στηρίζεις επικίνδυνες μαφίες, βάζεις το λιθαράκι σου στην πλήρη υποβάθμιση της γειτονιάς μας».