Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Το βιβλίο του «Η πράσινη πόρτα» (2002) ήταν υποψήφιο για το βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω», ενώ «Η Παραφωνία» (2005), κυκλοφορεί στην Ολλανδία (εκδ. «Van Gennep»). Το μυθιστόρημα «Ο άνθρωπος καλαμπόκι» ήταν υποψήφιο για το βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ (2007), καθώς και για το βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω». Το «Θαύμα της αναπνοής» (2009) τιμήθηκε με το βραβείο The Athens Prize for Literature του περιοδικού « (δε)κατα». Τελευταίο του βιβλίο, το μυθιστόρημα «Η ανάσταση του Μάικλ Τζάκσον» (Κέδρος).
– Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;
– Το μυθιστόρημα του Ελβετού Μαξ Φρις «Στίλερ», ένα μοναδικό βιβλίο για την αναζήτηση της ανθρώπινης υπαρξιακής ταυτότητας και τον «Μίμο των φωνών», μια ξεχωριστή συλλογή σύντομων διηγημάτων του Τόμας Μπέρνχαρντ.
– Και ποια είναι τα αγαπημένα σου βιβλία όλων των εποχών;
– «Η Δίκη» του Φραντς Κάφκα, «Το Κουτσό» του Χούλιο Κορτάσαρ, «Εγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, τα βιβλία του Γκόγκολ. Υπάρχουν πολλά βιβλία που με συγκίνησαν με έναν ξεχωριστό τρόπο, και για να αναφέρω ένα ελληνικό, «Η Σκάλα» του Σωκράτη Καψάσκη. Αγαπώ, επίσης, πολύ το μυθιστόρημα του Βρετανού Μικ Τζάκσον «Κάτω από τη γη».
– Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
– Με θυμώνει σχεδόν κάθε ιστορικό μυθιστόρημα, είναι ένα είδος που δεν μπορώ να ανεχτώ, το βρίσκω αδιάφορο, αυτονόητο, προβλέψιμο και χωρίς κανένα διανοητικό στόχο.
– Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;
– «Το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες», το εφηβικό μυθιστόρημα του Τζον Μπόιν, ένα πολύ έξυπνο και συγκινητικό βιβλίο για τη φιλία και τη φρίκη του πολέμου.
– Ποιο είναι το χειρότερο βιβλίο που έχεις διαβάσει;
– Δεν ολοκληρώνω την ανάγνωση ενός βιβλίου όταν μου προκαλεί δυσαρέσκεια. Υπάρχουν ωστόσο κάποια που με έχουν απογοητεύσει μιας που η φήμη τους ήταν θετική, όμως σε μένα δεν άρεσαν καθόλου, για παράδειγμα, βιβλία του Ουμπέρτο Εκο ή του Στίβεν Κινγκ.
– Ποιο είναι ένα κλασικό βιβλίο που δεν έχεις διαβάσει και ντρέπεσαι γι’ αυτό;
– Την «Αισθηματική αγωγή» του Φλομπέρ, αλλά θα το διαβάσω, σας το υπόσχομαι.
– Κάποιο κλασικό βιβλίο που δεν άντεξες καθόλου;
– Το «Στο δρόμο» του Κέρουακ. Ποτέ δεν αγάπησα ή θαύμασα αυτή τη λογοτεχνική σχολή.
– Εχεις fb, τουίτερ; Πόσο σε απασχολεί καθημερινά;
– Εχω facebook, με απασχολεί περίπου με έναν ασυνείδητο τρόπο, εννοώντας δεν έχω ποτέ την αίσθηση ότι με απασχολεί, όμως τελικά συμβαίνει αφού συχνά «κρυφοκοιτάω» τη ζωή μέσα σε αυτόν τον ιδιότυπο κόσμο, που στην ουσία θέτει τους δικούς του κανόνες για τους χρήστες του.
– Εχει μεταβάλει τον τρόπο που γράφεις;
– Σίγουρα όχι, εκτός φυσικά από την αυτονόητη επιρροή που ασκεί πάνω μου οτιδήποτε βλέπω ή ακούω. Κρατάω τη λογοτεχνία μακριά από κάθε καθημερινή δραστηριότητα που ακουμπάει στο πραγματικό, στο αληθινό, απαγκιστρωμένη από τα ύφη που -κατά κάποιο τρόπο- δημιουργούν τα κοινωνικά δίκτυα. Πάντως, από μια άποψη, είναι μοιραίο, έστω ασυνείδητα, όταν κανείς έχει την πόρτα του ανοιχτή στον κόσμο, να δέχεται τον απόηχο κάθε μορφής κοινωνικής ζωής.