ΘΡΙΑΜΒΙΚΗ ΚΑΘΟΔΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Η «πορεία» του κ. Γεωργίου Παπανδρέου από το Καστρί εις τα γραφεία της Ενώσεως Κέντρου εις την οδόν Κολοκοτρώνη έδωσεν εις τους κομμουνιστάς την ευκαιρίαν να οργανώσουν ογκώδη πράγματι συγκέντρωσιν εις τας κυριωτέρας οδούς της πρωτευούσης. […] Η συγκέντρωσις του πλήθους εις τα σημεία από όπου θα διήρχετο ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου ήρχισεν ολίγον προ της 7ης μ.μ., περί την 7.30 μ.μ. δε η οδός Πατησίων από της συμβολής της με την λεωφόρον Αλεξάνδρας και μέχρι των Χαυτείων, η οδός Σταδίου μέχρι της πλατείας Κολοκοτρώνη εις ικανήν έκτασίν της, είχον υπερπληρωθή κατά το μεγαλύτερον μέρος των. […] Ισχυραί αστυνομικαί δυνάμεις εφρούρουν τα υπουργεία, γραφεία εφημερίδων κ.λπ. […] Ο κ. Παπανδρέου εξεκίνησεν από το Καστρί την 7ην μ.μ. […] Εις την φάλαγγα των 50 περίπου αυτοκινήτων τα οποία συνώδευον τον κ. Παπανδρέου από το Καστρί προσετέθησαν κατά την διαδρομήν άλλα 200 περίπου. […] Εις την λεωφόρον Αλεξάνδρας […] ηκολούθουν 400 περίπου αυτοκίνητα […]. Περί την 7.45΄ ο κ. Παπανδρέου έφθασεν εις την πλατείαν Αιγύπτου, όπου τον ανέμενε μεγάλο πλήθος, το οποίον τον επευφήμησεν εν εξάλλω καταστάσει. Από του σημείου εκείνου και μέχρι των γραφείων του κόμματος, ο κ. Παπανδρέου εχρειάσθη διά να φτάση περί τα 45 λεπτά, λόγω του αδιαχωρήτου το οποίον είχον δημιουργήσει οι κομμουνισταί όψιμοι οπαδοί του και οι εις μικρότερον αριθμόν προσελθόντες πραγματικοί οπαδοί του. […]
Απευθυνόμενος προς τους συγκεντρωθέντας οπαδούς της ΕΔΑ προ των γραφείων της Ενώσεως Κέντρου, ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου απηύθυνε τον ακόλουθον χαιρετισμόν: «Λαέ των Αθηνών, […]. Απλούν και μέγα είναι το ερώτημα, το οποίον έχει τεθή: Ποίος κυβερνά την Ελλάδα; Ο Βασιλεύς ή ο λαός; (Φωναί: «Δημοψήφισμα».) Ημείς, με την επιστολήν μας προς τον Ανώτατον Αρχοντα, έχομεν δώσει την απάντησιν: Εις το πολίτευμα της βασιλευμένης δημοκρατίας, το οποίον είναι το νόμιμον πολίτευμα της χώρας, ο Βασιλεύς βασιλεύει, ο λαός κυβερνά. Ο Βασιλεύς συμβουλεύει, η Κυβέρνησις αποφασίζει. Εις το πολίτευμα της βασιλευομένης δημοκρατίας τους αρχηγούς των κομμάτων και των Κυβερνήσεων δεν ορίζει η εύνοια της Αυλής. Ορίζει μόνον η εύνοια του λαού. Αυτό είναι το μέγα και απλούν ερώτημα. Και είναι συγχρόνως το θέμα της διαφωνίας. […] Η δημοκρατία και πάλιν θα νικήση. Λαέ των Αθηνών, λαέ της Ελλάδος: Κάτω η Κυβέρνησις των προδοτών. Ζήτω η δημοκρατία.»