Προτιμάτε οι αστυνομικοί να κάνουν και λίγο τα στραβά μάτια όταν παρανομείτε για δέκα λεπτά στο παρκάρισμα ή θα θέλατε ο νόμος να επιβάλλεται άτεγκτα, όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες; Είστε ικανοποιημένοι από τις ομάδες ΔΙΑΣ ή θα θέλατε να έχουν τη δυνατότητα ακόμη και να πυροβολούν ένα όχημα στην περίπτωση που ο οδηγός του αρνείται να σταματήσει σε μια αστυνομική υπόδειξη, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ; Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να τεθούν τέτοια ερωτήματα σε μια μελλοντική δημοσκόπηση.
Οσοι έχουν μαντέψει την αφορμή του προλόγου σφάλλουν. Δεν είναι η σύλληψη του Νίκου Μαζιώτη ούτε η φαιδρή δήλωση του κ. Δημ. Στρατούλη ότι πιάστηκε τυχαία – λες και η αστυνομία όφειλε να δώσει ραντεβού μαζί του.
Ο πρόλογος δεν σχετίζεται ούτε με την επιλογή του κ. Αλ. Τσίπρα να μην πει δυο καλές κουβέντες για τον άνδρα της ΔΙΑΣ, που κατόρθωσε με μια μόνο βολή να εξουδετερώσει τον Μαζιώτη την ώρα που εκείνος έριχνε αδιακρίτως σφαίρες στο κέντρο της Αθήνας.
Αφορμή για όσα θα διαβάσετε υπήρξε μια πρόσφατη γνωριμία μου με δύο υψηλόβαθμους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. Μου τους σύστησε ο φίλος ιδιοκτήτης μιας μικρής ταβέρνας, όπου τρώγαμε ένα βράδυ σε διπλανές παρέες και όταν συστηθήκαμε, η δημοσιογραφική μου περιέργεια με έκανε να μετατρέψω τη συζήτηση μαζί τους σε άτυπη συνέντευξη.
Η μετριοπάθεια, η σεμνότητα, το χιούμορ και κυρίως η εμφανής κατάρτιση και γνώση του αντικειμένου τους (ο ένας είχε σπουδάσει και εργαστεί επί πολλά χρόνια στο εξωτερικό) όχι μόνο με εντυπωσίασαν, αλλά με έκαναν να συνειδητοποιήσω τελικά πόσα στερεότυπα έχουμε για την αστυνομία. Και κυρίως όταν ο ένας εκ των δύο έθεσε ένα απλό ερώτημα στην ομήγυρη μαζί με μια παραδοχή. «Αν το σκεφτείτε», είπε, «και η αστυνομία πουλάει ένα προϊόν. Την ασφάλεια και την τάξη. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν στην Ελλάδα έχουμε αποφασίσει πώς θέλουμε να είναι αυτό το προϊόν».
Είχε τόσο δίκιο. Αμέτρητα είναι τα παραδείγματα από την καθημερινότητα. Θεωρητικώς συμφωνούμε που η αστυνομία έχει εντείνει τα τελευταία χρόνια τα αλκοτέστ, αλλά συχνότατα αρνούμαστε να συνεργαστούμε, όταν –κακιά η ώρα– βρεθούμε εμείς ελεγχόμενοι. Ικανοποιούμαστε όταν στην εθνική πιάνεται σε μπλόκο ένας ασυνείδητος οδηγός που μας είχε προσπεράσει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αλλά όταν σταματήσουν εμάς, σπανίως θα παραδεχθούμε πόσο είχαμε υπερβεί το όριο. Τηλεφωνούμε στην αστυνομία για να τερματίσει το ενοχλητικό πάρτι του γείτονα, αλλά το θεωρούμε αδιανόητο όταν το πάρτι είναι δικό μας. Βρίζουμε την Τροχαία που δεν σηκώνει με γερανούς τα διπλοπαρκαρισμένα, αλλά στο επόμενο τετράγωνο εμείς οι ίδιοι ζητάμε από έναν αστυνομικό «να αφήσουμε παράνομα το Ι.Χ. μας μόνο για δυο λεπτά» – αλήθεια, σε ποια πολιτισμένη χώρα του εξωτερικού θα το αποτολμούσαμε;
Οι δύο αξιωματικοί που μεταξύ σοβαρού και αστείου απαρίθμησαν αυτά τα παραδείγματα δεν είχαν καμία πρόθεση να εξιδανικεύσουν τον τρόπο που λειτουργεί η ΕΛ.ΑΣ. ούτε να υποβαθμίσουν τις αστοχίες της. Σκοπός τους επίσης δεν ήταν να αναδείξουν πόσο έχει βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της ούτε τις αδιαμφισβήτητες επιτυχίες της – παρεμπιπτόντως έμαθα ότι η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που δεν υπάρχει ούτε μια ανεξιχνίαστη απαγωγή!
Με τον τρόπο τους, όμως, έκαναν όσους τους γνωρίσαμε εκείνο το βράδυ να αναλογιστούμε τι έχει κληθεί να αντιμετωπίσει η αστυνομία ειδικά τα τελευταία χρόνια. Από τις συνεχείς ταραχώδεις πορείες, τους παράνομους μετανάστες και τη ραγδαία αύξηση των καθημερινών κλοπών μέχρι το οργανωμένο έγκλημα και το νέο κύμα τρομοκρατίας. Και αθέλητα μας προκάλεσαν να αναρωτηθούμε αν έχουμε στην Ελλάδα απάντηση στο ερώτημα «τι αστυνομία θέλουμε», καλώντας μας να συνειδητοποιήσουμε ότι τα στελέχη της είναι καθημερινοί άνθρωποι, όπως όλοι μας, που αναπόφευκτα προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους στις δικές μας «ανάγκες».
Μακάρι κάποια στιγμή ο κ. Στρατούλης να γνώριζε τους δύο αυτούς ανώτατους αξιωματικούς. Θέλω να έχω τη μικρή έστω ελπίδα ότι θα καταλάβαινε πόσο θα επωφελείτο το κόμμα του αν αντί να απαξιώνει την αστυνομία, έκανε κάτι που θα καθιστούσε επιτέλους τον ΣΥΡΙΖΑ λίγο πιο αξιόπιστο. Να αξιώσει π.χ. από την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη να εκδικασθούν εδώ και τώρα οι εκκρεμείς υποθέσεις του Μαζιώτη για να μην αφεθεί πάλι ελεύθερος μετά το 18μηνο της νέας «προσωρινής» κράτησής του…