Δύο διαφορετικά, παράλληλα γεγονότα, με εξωτερικές μόνο ομοιότητες. Δύο διαφορετικές οπτικές και πρακτικές όσων πήραν μέρος σ’ αυτά.
Την Κυριακή υπήρχαν αρκετοί -συνδικαλιστές ή μέλη σωματείων ή απλώς κομματικά μέλη που ποτέ δεν υπήρξαν εμποροϋπάλληλοι- που στάθηκαν έξω από τα καταστήματα που επιχείρησαν να είναι ανοιχτά και τις Κυριακές στο κέντρο της πόλης, κλείνοντας με τα σώματά τους την είσοδο. Κρατούν στα χέρια πανό και πλακάτ, φωνάζουν συνθήματα. Ενας συνήθης τρόπος διαμαρτυρίας, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η διαμαρτυρία εμποδίζει τη βούληση άλλων πολιτών ή την προσπάθεια να δοκιμαστεί το μοντέλο που ισχύει σε άλλες μεγάλες τουριστικές πρωτεύουσες.
Εικόνα δεύτερη, την Κυριακή το βράδυ. Κόσμος, πολύς κόσμος, πάλι με πλακάτ στα χέρια, απέκλειε την είσοδο ενός άλλου μαγαζιού στα Νέα Στύρα Ευβοίας, «Ψησταριά – Ο Κώστας» η επωνυμία. Ηταν απλοί πολίτες που ταξίδεψαν μέχρι εκεί από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Διαμαρτύρονταν κι αυτοί για κάτι απάνθρωπο, που ήταν έργο ανθρώπου: ο καταστηματάρχης σκότωσε με μια καρέκλα ένα μικρό σκυλάκι, που ξεψύχησε στο κτηνιατρείο της περιοχής!
Δύο διαμαρτυρίες, δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο εντελώς διαφορετικές στάσεις ζωής αυτών των ανθρώπων. Στην πρώτη περίπτωση οι διαμαρτυρόμενοι αρνούνται, κινούμενοι όμως από προσωπική εμπλοκή. Στη δεύτερη περίπτωση οι διαμαρτυρόμενοι προτρέπουν και προτείνουν: μια άλλου είδους συμπεριφορά προς τα αδέσποτα ζώα, μια διαφορετική ευαισθητοποίηση των κατοίκων αυτής της χώρας για τα ζώα που κάποτε ήταν οικόσιτα και «εργαλεία» και σήμερα λέγονται «ζώα συντροφιάς». Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ζωντανούς οργανισμούς, που -τώρα πια το ξέρουμε αρκετοί- δένονται πολύ με τους ανθρώπους που ζουν κοντά τους, έχουν νοημοσύνη, συναισθήματα, βούληση. Και το σημαντικότερο είναι ότι αρχίζουν και πολλαπλασιάζονται γύρω μας οι άνθρωποι που ευαισθητοποιούνται και κινητοποιούνται για τέτοιου είδους θέματα και όχι γιατί η πολιτική τους τοποθέτηση και συμμετοχή το επιβάλλει.
Δύο αντιδράσεις με εντελώς διαφορετικό ηθικό διακύβευμα. Στην πρώτη περίπτωση η αντίδραση και η διαμαρτυρία ξεκινούν για κάτι που αφορά τους ίδιους τους διαμαρτυρόμενους, γιατί έχουν προσωπικό συμφέρον δηλαδή. Στη δεύτερη περίπτωση η διαμαρτυρία είναι ηθική και ιδεολογική. Δεν είχαν άμεση εμπλοκή ούτε με το ζωάκι που τόσο βίαια έχασε τη ζωή του ούτε με τον απίστευτο ιδιοκτήτη της «Ψησταριάς – Ο Κώστας»! Ταξίδεψαν, ξόδεψαν χρόνο και χρήμα για να υπερασπιστούν κάτι που θεωρούν επιβεβλημένο: την αντιμετώπιση των οικόσιτων ζώων με τρόπο που αρμόζει σε πολιτισμένες κοινωνίες.
Κι αν συγκρίνουμε και το πλήθος των ανθρώπων στην κάθε διαμαρτυρία, μήπως κάτι έχει αρχίσει ν’ αλλάζει στην Ελλάδα του 21ου αιώνα;