ΛΙΒΕΛΛΟΣ ΚΑΤΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: (Από κύριον άρθρον της «Κ» υπό τον τίτλον «Η ανέκκλητος καταδίκη»): «Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου απώλεσε την εξουσίαν, παραιτηθείς κατά τρόπον ορθοδόξως κοινοβουλευτικόν, και θέλει να κερδίση εκ νέου το πεζοδρόμιον! Ο λαμπρός αυτός δημοκράτης, ο οποίος απεκαλύφθη από τους στενοτέρους συνεργάτας ως απολυταρχικόν απολίθωμα. […] Κινητοποιεί τον δρόμον και την συνοικίαν. […] Τρέμει ο βιρτουόζος αυτός της λογοκοπίας την συζήτησιν και τας αποκαλύψεις εις την Βουλήν. […] Η Ενωσις Κέντρου, διασπασθείσα πλέον οριστικώς, έχει αφήσει τον τέως ηγέτην της με δράκα μόλις οπαδών και ο λόχος του πρωτοκόλλου πίστεως [των βουλευτών] αποκαλύφθη ουλαμός (χρησιμοποιούμεν το λεξιλόγιον εις το οποίον θα έχουν εθισθή πατήρ και υιός κατά τας οικογενειακάς συναστροφάς και τας συνεστιάσεις των με τους Μπουλούκους). […] Αυτόν βαρύνουν ακεραίως τα τελευταία έκτροπα, και ο θάνατος του φοιτητού τον οποίον εθρήνησεν ως κροκόδειλος. […] Αλλ’ ο κ. Παπανδρέου έχει την θρασυδειλίαν των ψιλικατζήδων της κακοποιΐας. […] Και γίνεται αναίσχυντος υβριστής των οργάνων της τάξεως τα οποία καταπονούν και κατατραυματίζουν οι τραμπούκοι της δημοκρατίας, μη ορρωδών προ συκοφαντιών. […] Το έθνος, λοιπόν, κύριε Γεώργιε Παπανδρέου, δεν θα επιτρέψη να γίνη διά δευτέραν φοράν [όπως το 1944] θύμα της εγκληματικής μυωπίας σας. Την [γεροντικήν σας] αμνησίαν θα την επλήρωνεν ακριβά. […] Η εθνικόφρων παράταξις, η συντηρητική, η προοδευτική ακόμη και μέγα μέρος της συμπαθούσης προς τα σοσιαλιστικά ιδεώδη, τον έχουν θέσει εις καραντίναν. […] Εχει θέλησιν η σώφρων μερίς του λαού μεγαλυτέραν από την ετεροκίνητον θέλησιν της οχλοβοής. Αυτή η μερίς δεν διαδηλώνει, δεν θορυβεί, δεν ασχημονεί. Σιωπά. Αλλ’ αυτή η σιωπή της είναι η τρομακτική, η ανέκκλητος καταδίκη του αποχαλινωθέντος γέροντος της Λαοκρατίας.»
ΕΚΤΕΛΕΣΙΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ: Θεσσαλονίκη, 24.- Την πρωίαν εξετελέσθη ο Απ. […] Κ. […] ετών 23, κάτοικος του χωρίου Δάσκιον Βεροίας, ο οποίος είχε καταδικασθή εις θάνατον διότι την 2αν Νοεμβρίου 1962 βοηθούμενος υπό πέντε ομοχωρίων του επετέθη κατά της 17έτιδος ομοχωρίου του Χ. […] Τ. […] και την κατεκρεούργησε, παρουσία του μνηστήρος της τον οποίον είχον ακινητοποιήσει οι λοιποί. Ο δολοφόνος, ο οποίος είχεν καταστή ανθρώπινον ράκος, ολίγον προ της εκτελέσεως εζήτησεν από όλους τους παρισταμένους να τον συγχωρήσουν.