Η απώλεια του μεγάλου έρωτα

Η απώλεια του μεγάλου έρωτα

3' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η μεγαλύτερη σκηνική του παρουσίαση, το 1987 στο Φεστιβάλ της Αβινιόν σε σκηνοθεσία Αντουάν Βιτέζ, είχε διάρκεια 9 ωρών. Η πρώτη του σκηνική παρουσίαση, το 1943, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, στην Κομεντί Φρανσέζ στο Παρίσι, είχε διάρκεια τεσσάρων ωρών. Στη δεύτερη παρουσίασή του στην Ελλάδα, η σκηνοθέτις Εφη Θεοδώρου επιλέγει τη συντομευμένη μορφή του και μας καλεί να δούμε «Το ατλαζένιο γοβάκι» του Πολ Κλοντέλ στις 30 και 31 Ιουλίου, στο κτίριο Δ της Πειραιώς 260, μια παράσταση που ολοκληρώνει το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών.

Πρόκειται για ένα κείμενο που, σύμφωνα με τη Le Monde, κατατάσσεται στα 100 σπουδαιότερα βιβλία του 20ού αιώνα. Γράφτηκε στην Ιαπωνία στις αρχές του 20ού αιώνα και εκδόθηκε το 1929. «Ο Κλοντέλ το έγραψε στα 53 του, όταν μέσα του υπήρχε μια βαθιά πληγή που είχε να κάνει με την απώλεια του μεγάλου έρωτα, που ήταν καύσιμο για όλη του την καριέρα. Το σύνολο της σκέψης του διαποτιζόταν από αυτή την αίσθηση της απουσίας, από την απώλεια ενός παραδείσου. Αυτό του χάρισε τούτο το απίστευτο βάθος και την πνευματικότητα. Το “Γοβάκι” είναι για μένα το απόγειο ενός ανοίγματος ψυχικού και πνευματικού, κι αυτό με συγκινεί πάρα πολύ. Το σπουδαίο είναι ότι καταφέρνει αυτή την αυτοβιογραφική αναφορά να την κάνει κομμάτι της παγκόσμιας περιπέτειας και κατάκτηση του κόσμου. Και την ίδια στιγμή ο σπουδαίος αυτός δημιουργός καταφέρνει να παίρνει απόσταση από όλο αυτό και να πλουτίζει το έργο με στοιχεία παράδοξα, γκροτέσκα, απόλυτης φιλοσοφίας, να εναλλάσσει το δραματικό με το λυρικό. Χρησιμοποιεί όλα τα είδη του θεάτρου για να περιγράψει ό,τι τον έχει καταλάβει. Δεν είναι μια κλειστή δημιουργία, αφήνει χώρο ο ποιητής για να περάσει ο λόγος του δίπλα από τις περιπέτειες που αφηγείται, ξεπερνώντας το πρώτο επίπεδο αφήγησης. Μιλάει για κάτι σπουδαίο και μεγάλο και το κάνει σχεδόν με μια ελαφρότητα, οπωσδήποτε με γενναιοδωρία», σημειώνει η Εφη Θεοδώρου και προσθέτει ότι δεν είναι «ένα βαρύγδουπο έργο, παρότι τα θέματα που θίγει είναι τεράστια. Η παράστασή μας θα προσπαθήσουμε να είναι όσο το δυνατόν κοντά στο σήμερα και σε ό,τι μας αφορά: στα θέματα της απώλειας του εαυτού, της γνώσης του άλλου, της αυταπάρνησης, της θυσίας. Είναι ένα έργο, άλλωστε, που στα σπλάγχνα του φέρει στοιχεία πολύ αξιοποιήσιμα σήμερα. Μπλέκει το εγώ με τον κόσμο, τον Θεό με τον άνθρωπο. Είναι ένα πανόραμα. Αυτό είναι το μεγαλείο του θεάτρου: να χρησιμοποιούμε τα εργαλεία της τέχνης μας για να αποκαλύψουμε την ψυχή μας», λέει η Εφη Θεοδώρου πριν αναμετρηθεί μ’ αυτό που θεωρεί πως είναι ό,τι πιο δύσκολο έχει κάνει μέχρι τώρα.

«Η επιλογή δεν ήταν μια παρόρμηση», λέει η Εφη Θεοδώρου στην «Κ». «Γνώρισα το έργο μέσα από την πλήρη εκδοχή του στην παράσταση του Βιτέζ το 1987 και από τότε ήταν για μένα έργο αναφοράς και πάντα αναζητούσα τις κατάλληλες συνθήκες για να το παρουσιάσω. Η ευκαιρία δόθηκε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών, με την έννοια ότι ένα φεστιβάλ δημιουργεί έτσι κι αλλιώς τις συνθήκες για να παρουσιαστούν ξεχωριστά εγχειρήματα, κι όχι μόνο λόγω διάρκειας. Για μένα ήταν μια πρόκληση, γιατί αυτό το έργο δεν το γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Παίχτηκε μία φορά ακόμα, πριν από 50 χρόνια ακριβώς, στο Εθνικό Θέατρο, σε μετάφραση Παντελή Πρεβελάκη και σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού». Τη νέα μετάφραση υπογράφει ο Στρατής Πασχάλης.

Μου εξηγεί ότι δεν επέλεξε την πλήρη εκδοχή του έργου, κατ’ αρχήν γιατί οι 3,5 μήνες προετοιμασίας δεν επαρκούσαν. «Πήγα σε μια μικρότερη διάρκεια, διασκευάζοντας τη μικρή εκδοχή του έργου». Το έργο, λέει η Εφη Θεοδώρου, διαδραματίζεται στη διάρκεια τεσσάρων ημερών, κατά το πρότυπο του ισπανικού Χρυσού Αιώνα, όπου τα έργα χωρίζονται όχι σε πράξεις, αλλά σε μέρες. «Είναι ένα έργο που κάνει focus στην περιπέτεια της αυτογνωσίας».

​​Η παράσταση έχει διάρκεια τέσσερις ώρες και ξεκινάει στις 8 μ.μ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή