Aλλάζει τίποτα;

1' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ωστε, λοιπόν, αυτό ήταν το πρόβλημα που προκαλούσε τη μεγάλη εμπλοκή στο θέμα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων. Μόλις προστέθηκε στο άρθρο 32 του νόμου 4250 η φράση «κανένας υπάλληλος δεν πρόκειται να απολυθεί βάσει της αξιολόγησής του, ούτε πρόκειται να υποστεί μισθολογικές κυρώσεις ή οποιαδήποτε άλλη αρνητική υπηρεσιακή μεταβολή», οι αντιπαραθέσεις, τόσο μέσα στην κυβέρνηση όσο και ανάμεσα στην κυβέρνηση και την ΑΔΕΔΥ, μοιάζει να καταλαγιάζουν. Μόλις, δηλαδή, η αξιολόγηση αποσυνδέθηκε από ενδεχόμενες συνέπειες και απέκτησε «ευελιξία», κατοχύρωσε τον ευάερο και ευήλιο χαρακτήρα της (μέτρα για να βελτιωθεί η απόδοση του «κακοβαθμολογημένου» υπαλλήλου, προγράμματα επιμόρφωσης, προσωρινή αλλαγή αντικειμένου εργασίας, εκούσια μετακίνηση εντός της υπηρεσίας κ.ο.κ.), ησύχασαν και οι μεν και οι δε. Οι μεν, οι εντός κυβέρνησης, γιατί ο νόμος δεν θα έχει «αντιλαϊκό» χαρακτήρα –άλλο παραινέσεις προς βελτίωση και άλλο να επικρέμαται ο κίνδυνος της απόλυσης– και οι δε, ο συνδικαλιστικός φορέας, γιατί ο γάμος Δημοσίου – υπαλλήλου παραμένει εφ’ όρου ζωής σταθερός και αδιατάρακτος. Οπως και να το κάνουμε, άλλο μια εν διαστάσει σχέση και άλλο διαζύγιο. Η προσωρινότητα κρατάει ζωντανή την προοπτική της επανασυγκόλλησης.

Η «αξιολόγηση» έχει επανειλημμένως απασχολήσει την αρθρογραφία, σχολιάζεται και αναλύεται με όλους τους δυνατούς τρόπους. Ομως ο διαρκής κίνδυνος, η όποια αξιολόγηση να γίνει φύλλο και φτερό εξαιτίας της κομματοκρατίας που επιβάλλει ασυλία για τα εκάστοτε «δικά της παιδιά», οδηγεί στον πυρήνα του φαύλου κύκλου: το κράτος και δεν θέλει και δεν μπορεί να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές. Αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων σημαίνει και αυτοαξιολόγηση του πολιτικού συστήματος.

Πώς θα δημιουργηθεί ένα Δημόσιο σύγχρονο, αποτελεσματικό, φιλικό στον πολίτη; Αν δεν αρχίσει να εφαρμόζεται ο νόμος, για να φανούν στην πράξη τα κενά και να διορθωθούν οι δυσλειτουργίες, οι συζητήσεις θα είναι ατέρμονες και αενάως, κάθε πλευρά, θα διαπιστώνει ελλείψεις και κρυφές ατζέντες.

Οι αντιδράσεις της ΑΔΕΔΥ και μελών της κυβέρνησης δεν διαφέρουν. Δεν έχουν διαφορετική αφετηρία, δεν προσβλέπουν σε διαφορετικά οφέλη. Για την αναπαραγωγή τους μάχονται και οι μεν και οι δε. Αν η αξιολόγηση δεν έχει την εξουσία να βάλει τέλος στην εθιμικώ δικαίω κλωνοποίηση υπαλλήλων, αδυναμιών, προνομίων, τότε μιλάμε για ένα αδειανό πουκάμισο. Το όλο εγχείρημα θα έχει επιτύχει τη συναίνεση για έναν και μόνο λόγο: δεν θα αλλάζει, επί της ουσίας, τίποτα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή