Η εισαγωγή νομοσχεδίων για περιβαλλοντικά θέματα μείζονος ενδιαφέροντος στα θερινά τμήματα της Βουλής, συνεχίζεται και προκαλεί αντιδράσεις. Παράδειγμα, ο νόμος για τους αιγιαλούς και ο νόμος για τα δάση. Καταρχάς, είναι ασαφές αν οι προωθούμενες ρυθμίσεις συμπεριλαμβάνονται στα λεγόμενα προαπαιτούμενα της τρόικας για την εκταμίευση της δόσης. Δεύτερον, φαίνεται ότι διαφωνούν και βουλευτές της συμπολίτευσης αλλά και υπουργοί της κυβέρνησης. Για τους αιγιαλούς. λ.χ., ο υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Μανιάτης υποστήριξε ότι δεν χρειάζεται νόμος, αρκεί η χάραξη των αιγιαλών. Αυτό είναι καρφί προς τον υπουργό Οικονομικών που εισηγείται τη σχετική ρύθμιση. Από την άλλη, η βουλευτής της Ν.Δ. κ. Διονυσία Αυγερινοπούλου, πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, χαρακτήρισε αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο για τα δάση. Στη σχετική κοινοβουλευτική συζήτηση δριμύτατη κριτική εξέφρασαν όλοι οι αρμόδιοι φορείς: το Τεχνικό Επιμελητήριο, το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο, η Ενωση Δασολόγων, η μη κυβερνητική οργάνωση WWF. «Νομοσχέδιο οικοδόμησης των δασών», το χαρακτήρισαν. Για την «απορρύθμιση» των αιγιαλών η αντίδραση είναι επίσης μαζική, αυθόρμητη, διακομματική.
Η αντίδραση των πολιτών ξεκίνησε κατά την προεκλογική περίοδο και κορυφώνεται παρά τη θρυλούμενη απόσυρσή του, ακριβώς διότι εκτιμάται ότι θα εισαχθεί σαλαμοποιημένο και μεταμφιεσμένο. Μα γιατί η κυβέρνηση επιμένει τόσο στην περιβαλλοντική απορρύθμιση; Ο βουλευτής Αδωνις Γεωργιάδης απάντησε έτσι: «Για καθίστε, ρε μάγκες. Εχουμε τον μεγαλύτερο αιγιαλό στον πλανήτη. Να μην βγάλουμε κανένα φράγκο;». Το επιχείρημα «φράγκα» φοβούμαστε ότι δεν απαντά στην επείγουσα ανάγκη για ανάκαμψη. Οχι έτσι: με την εγνωσμένη απαξίωση των τσιμεντοποιημένων ακτών της Ισπανίας, με τον αποχαρακτηρισμό δασών για οικοδόμηση ΧΥΤΑ ή για σύνθετα τουριστικά καταλύματα, όταν υπάρχουν πολλές χιλιάδες απούλητα. Η φρενήρης ανάπτυξη του τσιμέντου και της οικοδομής ήταν ένα από τα αίτια εκτροχιασμού της χώρας· δεν παραγόταν πλούτος και προστιθέμενη αξία, αλλά πλασματικές υπεραξίες και φούσκες. Η ανάκαμψη δεν μπορεί να έλθει με αταβιστική επανάληψη λαθών.