Είναι πραγματικά καταπληκτικά αυτά που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα. Και ακόμη πιο καταπληκτικό είναι το γεγονός ότι συνεχίζουν να συμβαίνουν, όπως ανακαλύπτουν καθημερινά, μένοντας άναυδοι, οι πολίτες που διαθέτουν στοιχειώδη λογική. Οι οποίοι πριν συνέλθουν από την ιστορία της γενικευμένης αντίδρασης και απόρριψης κάθε ιδέας περί καθιέρωσης της αξιολόγησης στον ευρύτερο ή τον στενότερο δημόσιο τομέα, στην παιδεία και όπου αλλού απασχολούνται υπάλληλοι που πληρώνονται από το κράτος, μαθαίνουν ότι υπάρχουν δεκάδες δημοτικοί φορείς με δικό τους μπαϊράκι. Δημοτικοί φορείς που ο τράχηλός τους «ζυγόν δεν υποφέρει» και γι’ αυτό αρνούνται να δώσουν στοιχεία της ύπαρξης και λειτουργίας τους στο αρμόδιο υπουργείο!
Για όσους δεν ξέρουν ή δεν αντιλαμβάνονται περί τίνος ακριβώς πρόκειται, 133 δημοτικοί φορείς (Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου όλα τους) και κυρίως οι λεγόμενες αναπτυξιακές δημοτικές επιχειρήσεις, θεωρούν ότι είναι «κράτος εν κράτει» και δεν είναι υποχρεωμένοι να δίνουν λόγο στο κράτος, με το επιχείρημα ότι ζουν με χρήματα που αντλούν από το ΕΣΠΑ μέσω προγραμμάτων και όχι από κονδύλια της περιφέρειας, των δήμων ή του κρατικού προϋπολογισμού. Αρα κατά τη λογική τους δεν υπάγονται στον νόμο που απαιτεί να γίνει απογραφή και σ’ αυτές και δεν «αποκαλύπτουν» ούτε το προσωπικό τους ούτε και τα μισθολόγιά τους στο αρμόδιο υπουργείο Εσωτερικών. Το ομολόγησε τις προάλλες, χωρίς αγανάκτηση και με περίσσεια δόση παραίτησης από κάθε προσπάθεια, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, που τώρα… παρακαλεί τους δημάρχους να εφαρμόσουν τον νόμο και να προχωρήσουν στην απογραφή!
Το ΕΣΠΑ, βέβαια, είναι το σύνολο των κονδυλίων που διέθεσε η Ευρωπαϊκή Ενωση για την Ελλάδα το διάστημα 2007-2013 και κατ’ αναλογία το νέο ΕΣΠΑ είναι το σύνολο των κονδυλίων που θα διατεθεί για τη χώρα μας τα έτη 2014 – 2020. Επομένως, από αυτά τα χρήματα, άρα από το κράτος, παίρνουν οι δημοτικοί φορείς για να λειτουργούν. Να προστεθεί ακόμη ότι ενώ αρχικά ιδρύθηκαν για να είναι πιο ευέλικτοι και να καλύπτουν αναπτυξιακές ανάγκες της περιφέρειας, εξελίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό σε μηχανισμούς βολέματος ημετέρων των δημάρχων, αλλά και ανάθεσης έργων σε φίλους και συγγενείς με αδιαφανείς και αμφισβητήσιμες διαδικασίες. Ακολούθησαν, δηλαδή, πορεία «α λα γκρέκα» Αυτά τα προνόμια και αυτή την ανεξαρτησία προσπαθούν να διαφυλάξουν με κάθε τρόπο και γι’ αυτό αρνούνται να υπακούσουν στον νόμο, παρ’ όλο που ένα μέρος των δαπανών τους καλύπτεται πλέον και από τους δήμους.
Είναι σαφές και κάθε μέρα γίνεται σαφέστερο, ότι κανείς ακόμη δεν γνωρίζει πού αρχίζει και πού τελειώνει το θρυλικό ελληνικό Δημόσιο, πόσα πασαλίκια λειτουργούν μέσα σε αυτό σε αδιαφανή κατάσταση. Το χειρότερο είναι ότι επιδεικνύεται απαράδεκτη ανοχή σε όλα αυτά από την πολιτική τάξη. Φυσικά, αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος ότι τέτοια φαινόμενα αποτελούν ευκαιρία για την ανάπτυξη του γελωτοτουρισμού.