Η αλήθεια είναι ότι ο αραβικός κόσμος δεν δέχθηκε ποτέ τη δημιουργία του εβραϊκού κράτους στην ιστορική γη του εβραϊκού λαού. Δεν ήταν το Ισραήλ που απέρριψε την απόφαση του ΟΗΕ το 1947, η οποία προέβλεπε την ίδρυση δύο κρατών ανάμεσα στον Ιορδάνη ποταμό και στη Μεσόγειο Θάλασσα. Τα στρατεύματα έξι αραβικών κρατών επιτέθηκαν εναντίον του υπό σύσταση κράτους του Ισραήλ προκειμένου να το εξαφανίσουν από τον χάρτη. Το 1967, η Συρία, η Ιορδανία και η Αίγυπτος απώλεσαν εδάφη μετά τον πόλεμο των Εξι Ημερών που οι ίδιες κήρυξαν εναντίον του Ισραήλ, με τη βεβαιότητα του παναραβικού ηγέτη Αμπντέλ Νάσερ ότι θα απωθούσε τους Εβραίους στη θάλασσα. Η Δυτική Οχθη του Ιορδάνη, η Χερσόνησος του Σινά και η Λωρίδα της Γάζας καταλήφθηκαν από το Ισραήλ.
Οταν όμως το 1978 υπογράφηκε η συμφωνία ειρήνης με την Αίγυπτο, το Ισραήλ αποχώρησε από τη Χερσόνησο του Σινά, απέσυρε οικισμούς και εποίκους και επέστρεψε στα προ του 1967 σύνορα. Η Αίγυπτος αρνήθηκε το «come back» της Λωρίδας της Γάζας, της οποίας την κυριαρχία είχε προ του πολέμου των Εξι Ημερών.
Μετά τις συμφωνίες του Οσλο, το Ισραήλ αναγνώρισε το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αποκτήσουν ένα ανεξάρτητο κράτος στη Δυτική Οχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Οι δύο πλευρές όμως απέτυχαν να φθάσουν στην υπογραφή μιας βιώσιμης λύσης της σύγκρουσης. Το 2005, το Ισραήλ αποχωρεί μονομερώς από τη Λωρίδα της Γάζας, αποδεικνύοντας ότι δεν επιθυμεί τη συνέχιση της κατοχής εδαφών και ανθρώπων. Την εξουσία αναλαμβάνει η Παλαιστινιακή Αρχή, ενώ χιλιάδες Παλαιστίνιοι πανηγυρίζουν την απαλλαγή τους από την ισραηλινή κατοχή. Αντί όμως της ειρηνικής συνύπαρξης, οι παλαιστινιακές ισλαμιστικές δυνάμεις αποφασίζουν την κορύφωση του ένοπλου αγώνα κατά του Ισραήλ. Το 2006, η Χαμάς εκδιώκει τις δυνάμεις της Παλαιστινιακής Αρχής και καταλαμβάνει την εξουσία στη Γάζα.
Ο τρόμος είναι η οδυνηρότερη εκδήλωση μίσους εναντίον ενός λαού. Η ζωή ενός απλού πολίτη βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο την ώρα που περιμένει σε μια στάση λεωφορείου, όταν τα παιδιά του πάνε σχολείο, την ώρα που πίνει τον καφέ του σε μια καφετέρια. Περισσότεροι από 1.000 Ισραηλινοί πολίτες πέφτουν θύματα των επιθέσεων αυτοκτονίας και των ρουκετών της Χαμάς, οι οποίες εκτοξεύονται μόνο κατά αμάχων. Αντί να επενδύσουν στην παιδεία και στην υγεία του λαού τους, οι ηγέτες της Χαμάς προτίμησαν να επενδύσουν στη βιομηχανία παραγωγής εκτοξευτήρων και ρουκετών μέσα σε κτίρια διαμερισμάτων, σε σχολεία και σε νοσοκομεία προκειμένου να πολεμήσουν το Ισραήλ. Γιατί; Ποιος είναι ο στόχος τους; Να απαλλάξουν τους Παλαιστινίους από την παρουσία των Ισραηλινών στη Γάζα. Μα οι Ισραηλινοί δεν βρίσκονται πλέον στη Γάζα. Εάν η Χαμάς σταματούσε την τρομοκρατία εναντίον του Ισραήλ, όλα τα περάσματα θα παρέμεναν ανοικτά προκειμένου οι Παλαιστίνιοι να αναπτύξουν τη δική τους οικονομία, την εκπαίδευση, την υγεία. Είναι όμως φανερό ότι οι ηγέτες της Χαμάς περισσότερο θέλουν την καταστροφή του Ισραήλ παρά την ελευθερία και την ανάπτυξη των ιδίων των κατοίκων της Γάζας.
«Η αναλογικότητα των θυμάτων» είναι μία ακόμη συλλογιστική στη μηχανή προπαγάνδας της Χαμάς, στην οποία εγκλωβίζεται μάλιστα όχι μόνο ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης, αλλά και η παραδοσιακά υποκριτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η οποία διατάσσει έρευνα για την εκτέλεση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας από το Ισραήλ, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι στη Χαμάς, στο Ιράν, στη Σαουδική Αραβία, στη Λιβύη και τη Συρία για να συνεχίσουν ανενόχλητα να εγκληματούν κατά του Ισραήλ. Σήμερα 6 εκατ. Ισραηλινοί πολίτες απειλούνται μέρα και νύχτα από τις χιλιάδες ρουκέτες της Χαμάς. Τι απαιτούν οι δήθεν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ισραήλ; Μήπως να καταργήσει τα καταφύγια και να καταστρέψει τα αντιπυραυλικά συστήματα ασφαλείας για να προκληθούν χιλιάδες θύματα αμάχων Ισραηλινών, για να αποδειχθεί ότι οι ρουκέτες της Χαμάς και οι πύραυλοι Γκραντ δεν είναι χαρτοπόλεμος; Το Ισραήλ έχει το νόμιμο δικαίωμα να αμυνθεί, ακριβώς όπως θα έπραττε κάθε άλλο κράτος που σέβεται τους πολίτες του. Εάν η Χαμάς σεβόταν τη ζωή των ιδίων των Παλαιστινίων κατοίκων της Γάζας δεν θα τους χρησιμοποιούσε ως ανθρώπινη ασπίδα για την προστασία του οπλισμού της ούτε θα έστελνε τα παιδιά της Παλαιστίνης να σκορπίσουν τον θάνατο σε άλλα παιδιά. Εκατοντάδες αθώοι Παλαιστίνιοι πέφτουν θύματα αυτής της απάνθρωπης εκμετάλλευσης από τη Χαμάς παρά τις προσπάθειες των Ισραηλινών να αποφευχθούν θύματα μεταξύ των αμάχων. Γιατί, στόχος των Ισραηλινών δεν είναι οι άμαχοι Παλαιστίνιοι αλλά οι τρομοκράτες της Χαμάς.
Κάθε πρωτοβουλία εκεχειρίας προϋποθέτει την αποδοχή της από τις δύο πλευρές. Είναι αδύνατον το Ισραήλ να αποδέχεται την εκεχειρία και η Χαμάς να την απορρίπτει και να συνεχίζει την εκτόξευση ρουκετών. Αυτό δεν είναι εκεχειρία αλλά μονομερής κατάπαυση του πυρός, πράγμα που το Ισραήλ δεν θα κάνει εάν δεν υλοποιήσει τον στόχο του, που είναι η προστασία της ζωής των αμάχων πολιτών της χώρας. Τα θύματα αυτού του ανηλεούς πολέμου είναι πολλά και πληγώνεται η ψυχή κάθε σώφρονος ανθρώπου για την απώλεια ζωής κάθε αθώου, Ισραηλινού ή Παλαιστινίου, και είναι πλέον βέβαιο ότι η οριστική λύση του προβλήματος δεν μπορεί να επέλθει μόνο με στρατιωτικά μέσα. Οφείλουν λοιπόν τόσο ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου όσο και ο Μαχμούντ Αμπάς να επανέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να φθάσουν σε μια ιστορική συμφωνία, που θα υπηρετεί τη βούληση της μεγάλης πλειονότητας των λαών τους: Οι Ισραηλινοί να ζουν ασφαλείς στο δικό τους δημοκρατικό εβραϊκό κράτος, οι δε Παλαιστίνιοι να αποκτήσουν το δικό τους ανεξάρτητο αραβικό παλαιστινιακό κράτος.
* Ο κ. Ελιέζερ είναι ανταποκριτής της εφημερίδας Yediot Achronot στην Ελλάδα.