Εικόνες γεμάτες ενάργεια. Πρόσωπα βυθισμένα σε κατάνυξη και θρησκευτικό δέος, έμπλεα ταπεινότητας. Μια χώρα που έγινε γνωστή για την υλική της ανέχεια αποκαλύπτει τον τεράστιο πνευματικό της πλούτο.
Οι φωτογραφίες της Λίζης Μανωλά για την Ορθοδοξία στην Αιθιοπία, που θα εκτεθούν στις 30 Αυγούστου στην έδρα του Ιδρύματος Cini, στο Μοναστήρι του Σαν Τζόρτζιο Ματζόρε της Βενετίας, δονούν ψυχικά τον θεατή, τον τροφοδοτούν με σκέψη και συναίσθημα. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα που αντανακλά τη δική της μικρή οδύσσεια σ’ ένα από τα λίκνα της ορθόδοξης χριστιανοσύνης, το οποίο είναι άγνωστο στους Ελληνες. Στρέφει τον φακό της σ’ εκκλησίες που μετρούν αιώνες ζωής, σ’ ένα ποίμνιο που βιώνει την πίστη στην καθημερινότητά του, σε μια ευρύτερη κοινότητα ανθρώπων που έχει άλλες αξίες από τις χώρες της Δύσης.
Εδω και κάποια χρόνια, η φωτογράφος, που μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη, ανάμεσα στη δουλειά και την οικογένεια, έχει στρέψει το βλέμμα στην Αιθιοπία, την οποία έχει επισκεφθεί οκτώ φορές. Αψηφώντας τις δύσκολες συνθήκες, η Μανωλά εξερευνά τον τόπο με δίψα, αλλά παράλληλα ανυπόκριτο σεβασμό για τους ντόπιους. «Σε κάθε ταξίδι, τους πηγαίνω κεριά, που είναι εξαιρετικά δυσεύρετα. Είναι το μεγαλύτερο δώρο γι’ αυτούς», λέει στην «Κ» η Μανωλά, που έχει σκαρφαλώσει στα πιο δύσβατα σημεία, έχει ζήσει από κοντά όλες τις τελετές τους, έχει σκύψει με φροντίδα και έγνοια σε αυτό το ξεχασμένο κομμάτι της γης. Χωρίς βαρύ φωτογραφικό εξοπλισμό, χωρίς τη χρήση φλας, πετυχαίνει να αποτυπώσει μοναδική ατμόσφαιρα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ακολουθεί αυτό το μονοπάτι. Ηδη οι διεθνούς κύρους εκδόσεις Assouline έχουν εκδώσει το λεύκωμά της με τίτλο «Certain realities», το οποίο χαρτογραφεί μέσα από εικόνες διαδρομές από τη Ρωσία ώς το Μαρόκο και από την Ινδία ώς το Περού. Σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο από τον ίδιο εκδότη και το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Ethiopian Highlands».
Η έκθεση στη Βενετία θα συμπεριλαμβάνει 70 φωτογραφίες της, ενώ στο μέλλον το αφιέρωμα θα φιλοξενηθεί και από το δικό μας Χριστιανικό & Βυζαντινό Μουσείο. Για την ίδια, η εμπειρία της Αιθιοπίας ήταν τόσο καταλυτική, που τη βοήθησε να διαμορφώσει νέα στάση ζωής. Θέλοντας να μοιραστεί αυτό το βίωμα, αρνείται σχεδόν πεισματικά να μιλήσει για τον εαυτό της και στις συζητήσεις αφιερώνεται στα ταξίδια της στα υψίπεδα και στις συναντήσεις που είχε με τους πιστούς στο λυκαυγές.
Οι λήψεις της άλλωστε είναι αφιερωμένες σε αυτούς που μπορεί να στερούνται των δικών μας υλικών απολαύσεων, αλλά εκτιμούν το καθετί και κυρίως δεν έχουν χάσει ποτέ τη θρησκευτική τους πεποίθηση παρά τις κακουχίες. Η δουλειά της Μανωλά είναι σαν μια σύγχρονη εικονογράφηση της Βίβλου, μια επιστροφή σε ένα χαμένο πια παρελθόν.
ΤΗΛΕΦΟΣ