«Δίπλα στον βασιλικό τάφο ποτίζεται και η γλάστρα που λέγεται μουσείο, διότι για γλάστρες τα έχουμε στην Ελλάδα όταν είναι ανοιχτά», έλεγε τις προάλλες ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος στον ΣΚΑΪ με την αμεσότητα, την άνεση και το χιούμορ που τον διακρίνει.
Σχολίαζε το ρεπορτάζ από την Αμφίπολη και κυρίως την κινητικότητα του κόσμου που παραθερίζει στην περιοχή και με τα τόσα που ακούει, έφτασε έως την ανασκαφή, μήπως και «πιάσει» κάτι παραπάνω με τα κιάλια και τους τηλεφακούς. Γοητευμένοι ή απογοητευμένοι, όσοι έφθασαν εκεί, επισκέφθηκαν τουλάχιστον το αρχαιολογικό μουσείο της περιοχής. Σε άλλη περίπτωση, ίσως να μην έμπαιναν στον κόπο. Ετσι, το πρόσεξε και η τηλεόραση.
Γιατί όλα αυτά; Προφανώς, γιατί έφτασε ο πρωθυπουργός έως τις Σέρρες. Ή γιατί δημιουργήθηκε σασπένς για την ταυτότητα του επιφανούς νεκρού. Ισως, ακόμη, επειδή η αφήγηση μιας ιστορίας που έχει μυστήριο και ελληνικότητα, πάντα αγγίζει ένα ευαίσθητο σημείο.
Προφανώς το συγκεκριμένο μνημείο είναι μια μοναδική περίπτωση. Αλλά ας το δούμε και λίγο συμβολικά: Αυτή η ανασκαφή πήρε απίστευτη διάσταση στα ΜΜΕ, όχι μόνο γιατί κρύβει έναν εντυπωσιακό σε μέγεθος και μορφή μακεδονικό τάφο, αλλά και επειδή προκάλεσε κεντρικό πολιτικό ενδιαφέρον. Επειδή δημιουργήθηκε μια ιστορία μυστηρίου από την οποία όλοι περιμένουμε γλαφυρές λεπτομέρειες.
Τον πρώτο από τους τρεις λόγους που έκαναν τον ταφικό περίβολο της Αμφίπολης πρωτοσέλιδο, δεν μπορούμε να τον έχουμε κι αλλού: Δεν συναντάς κάθε μέρα ένα τέτοιο εύρημα. Τους άλλους δυο, όμως, μπορούμε να τους έχουμε. Υπάρχουν άλλωστε εκατοντάδες μνημεία και όχι μόνο αρχαιολογικά, αλλά και τεκμήρια της παράδοσης, ακόμα και του σύγχρονου πολιτισμού μας, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν πρώτη είδηση, αν επιφυλασσόταν και σε αυτά ένα κεντρικό πολιτικό ενδιαφέρον. Και αν ξετυλιγόταν γύρω από αυτά μια ιστορία.
Αρκετοί διευθυντές μουσείων με σύγχρονη αντίληψη, ήδη το αντιλαμβάνονται αυτό και κερδίζουν το ενδιαφέρον του μεγάλου κοινού, αξιοποιώντας δημιουργικά τους τρόπους αφήγησης που το συγκινούν.
Ναι, είναι ριψοκίνδυνο. Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή και επιδεξιότητα. Αλλά, κακά τα ψέματα: Στην Αμφίπολη έπρεπε να φτάσουν τα κανάλια για να δοθεί μια ευκαιρία μεγαλύτερης επισκεψιμότητας στους αρχαιολογικούς χώρους και το μουσείο. Για να ενδιαφερθεί το κοινό για την ιστορία της περιοχής.
Η ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου βέβαια πάντα κερδίζει το ενδιαφέρον μας. Είδαμε όμως πώς έγινε είδηση στην τηλεόραση το αρχαίο ναυάγιο των Αντικυθήρων, μέσα από μια υποδειγματική έκθεση. Οι έρευνες στον Αβλέμονα, όπου το 1802 είχε βυθιστεί ο «Μέντωρ», το δικάταρτο μπρίκι στο οποίο ο Ελγιν είχε φορτώσει τους αρχαιολογικούς θησαυρούς. Πώς γίνονται τώρα ρεπορτάζ τα πρώτα «υποβρύχια» αρχαιολογικά πάρκα. Υπάρχουν και πολλές άλλες ελληνικές ιστορίες που περιμένουν να τις ανακαλύψουμε.