Η ελπίδα του πολιτιστικού τουρισμού

Η ελπίδα του πολιτιστικού τουρισμού

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ολοι νιώθουμε ότι το «παλιό» φεύγει, αλλά είναι βέβαιον ότι έρχεται το «νέο»; Λίγες μέρες στη μικροκλίμακα ενός ελληνικού νησιού αρκούν για να επιβεβαιωθεί η πεποίθηση ότι αυτός ο τόπος θέλει νέα αφετηρία. Το ελληνικό καλοκαίρι έχει τη γνωστή του ατζέντα, αλλά οι τοπικές οικονομίες (και κοινωνίες) χρειάζονται αφενός αναβάπτιση προϊόντος και διεύρυνση στοχευμένου κοινού και αφετέρου ανάπτυξη πνεύματος συνεργασιών. Μικρά και μεγάλα δίκτυα κινούσαν ανέκαθεν τον κόσμο και άλλαζαν τις κοινωνίες.

Στη Σύρο, για τρίτο καλοκαίρι βίωσα τη διάσταση του πολιτιστικού τουρισμού με όχημα το Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Αιγαίου, που διευθύνει ο Γιάννος Μαργαζιώτης. Είναι ένα ιδιωτικό φεστιβάλ που σε διάρκεια μιας δεκαετίας έχει επιτύχει να βάλει την Ερμούπολη σε έναν διεθνή χάρτη. Το επίπεδο είναι υψηλό, το ιστορικό θέατρο «Απόλλων» είναι ιδανικός χώρος και η προοπτική είναι καλή. Ωστόσο, με τη λήξη του Φεστιβάλ κάθε χρόνο και με τους μουσικούς πίσω στις μακρινές πατρίδες τους ή την Αθήνα, νιώθει κανείς ότι η τοπική κοινωνία θα μπορούσε να είχε επωφεληθεί περισσότερο.

Τα τελευταία χρόνια αρκετοί τόποι οργανώνουν φεστιβάλ ποιοτικής μουσικής (Αίγινα, Σαντορίνη, Νάξος, Τήνος, Αργοσαρωνικός, Σάμος, Πάτμος, κ.ά.) που είτε είναι αυτόνομα είτε ανοικτά σε φιλοξενίες και «γέφυρες». Νοητά, ένα πυκνό δίκτυο μουσικών θα μπορούσε να χαράσσει το Αιγαίο και το Ιόνιο, προωθώντας διεθνώς την επιλογή ενός ελληνικού πακέτου για φιλότεχνους μέσα στο μαγικό περιβάλλον του Αρχιπελάγους. Οι Δανοί και οι Σουηδοί και μεμονωμένοι σολίστ από άλλες χώρες που έρχονται σταθερά στο Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής της Σύρου, δεν ξεχνούν ποτέ την εμπειρία. Θέλουν να επιστρέψουν. Και στις πατρίδες τους μιλούν για αυτό το μοναδικό μείγμα. Μέθεξη.

Αν δεν το είχα βιώσει, δεν θα υποστήριζα μία τέτοια αναπτυξιακή δυναμική. Ζητούμενο, η κατανόηση αυτής της προοπτικής από τις τοπικές κοινωνίες. Πέραν της στήριξης από τις αρχές, αυτές οι μικρές βόμβες πολιτιστικής εκτίναξης, που δρουν θελκτικά για ειδικές κατηγορίες κοινού υψηλού προφίλ, μπορούν να κινήσουν ένα πλέγμα δράσεων και νημάτων: παραγωγοί τοπικών προϊόντων, ξενοδόχοι, τουριστικοί πράκτορες, εστιάτορες, γκαλερίστες, ιστιοπλόοι, θα τείνουν προς έναν νέο, υψηλότερο πήχυ. Αλλά το μήνυμα της νέας εποχής, αποκλείει το μάννα εξ ουρανού και θεωρεί αυτονόητη τη σκληρή δουλειά. Οταν φτάνουν τα κρουαζιερόπλοια στη Σύρο δεν νοείται να συναντούν μία κοιμισμένη, σκονισμένη και αργόσυρτη πολιτεία. Οπως δεν νοείται το Αρχαιολογικό Μουσείο να είναι μια αποθήκη σε ένα βρώμικο στενό στο πλάι του γηρασμένου Δημαρχείου. Ολα αυτά μπορούν να αλλάξουν.

Η Ερμούπολη, π.χ., έχει το χαρτί της μοναδικότητας. Οι ξένοι δεν γνωρίζουν ότι γεννήθηκε τον 19ο αιώνα ως το πιο επιτυχημένο παράδειγμα του ελληνικού αστισμού. Σαν την Ερμούπολη υπάρχουν αντίστοιχες μικρές πόλεις σε όλη την Ευρώπη. Το άνοιγμα στον κόσμο μόνο οφέλη θα φέρει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή