Οι επιθέσεις κατά της δικαιοσύνης
Κύριε διευθυντά
Πολλές και διαφορετικής προελεύσεως επιθέσεις κατά της Δικαιοσύνης σημειώνονται τα τελευταία χρόνια. Τις επιθέσεις αυτές οι μόνοι που μπορούν να τις αντιμετωπίσουν και να τις αποκρούσουν αποτελεσματικά, είναι οι ίδιοι οι λειτουργοί της.
Και αυτό μπορούν να το επιτύχουν με αφοσίωση στο καθήκον, με το να μένουν ανεπηρέαστοι από τις διάφορες επιθέσεις, αλλά και με την αποφυγή ορισμένων εκδηλώσεων που είναι έξω από τη δικαστική δεοντολογία και τις παραδόσεις του Σώματος.
Ιδίως οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης πρέπει να αποφεύγουν:
1. Τις απειλές περί απεργίας η οποία μάλιστα απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Οι απειλές αυτές, από μόνες τους αποτελούν βαρύτατο πειθαρχικό παράπτωμα και, με την πραγματοποίησή τους με στάσεις εργασίας, που είναι και αυτές απεργία, διαπράττεται και το ποινικό αδίκημα της παραβάσεως καθήκοντος του άρθρου 259 του Ποινικού Κώδικα που τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών. Οι δικαστικές ενώσεις που αποφασίζουν την κάθοδο των μελών τους σε απεργία, έχουν την ίδια ευθύνη και διαλύονται σύμφωνα με το άρθρο 105 παράγραφος 3 του Αστικού Κώδικα.
2. Τις δημόσιες δηλώσεις οι οποίες, όταν μάλιστα είναι προφορικές και ατομικές, μπορούν να παρερμηνευθούν και να δημιουργήσουν δυσμενείς εντυπώσεις εις βάρος της Δικαιοσύνης. Οι λειτουργοί της πρέπει να εμμείνουν στην αρχή ότι η Δικαιοσύνη ομιλεί μόνον διά των αποφάσεων των λειτουργών της οι οποίοι, ό,τι έχουν να ειπούν, πρέπει να το ειπούν μόνο με τις αποφάσεις ή τα πορίσματά τους και την αιτιολογία τους που θα δημοσιευθούν. Δημόσιες δηλώσεις Δικαστικών Λειτουργών με αγορεύσεις προς τα πλήθη, και μάλιστα από λειτουργό που φοράει την τήβεννο, αλλά και δηλώσεις στα μέσα ενημερώσεως γενικώς και μάλιστα επί υποθέσεων που χειρίζονται οι ίδιοι ή συνάδελφοί τους, είναι εκδηλώσεις απαράδεκτες. Ειδικότερα, οι δικαστικές ενώσεις πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικές κατά τη διατύπωση απόψεων επί θεμάτων σχετικών με τη Δικαιοσύνη γενικότερα. Πρέπει να εκφράζονται με αποφάσεις των διοικητικών τους συμβουλίων και των γενικών συνελεύσεών τους και μάλιστα γραπτώς, για να αποφεύγονται παρανοήσεις και παρεξηγήσσεις. Μεμονωμένα άτομα, π.χ. ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, πρέπει να μη διατυπώνουν ως θέσεις της ενώσεως προσωπικές τους απόψεις και μάλιστα με προφορικές δηλώσεις στα μέσα ενημερώσεως και για τον πρόσθετο λόγο ότι οι προφορικές δηλώσεις μπορούν να παρερμηνευθούν και να εκθέσουν και αυτόν που δηλώνει και την ένωση.
3. Την ανάληψη καθηκόντων διαιτητή επί ιδιωτικών διαφορών γιατί οι δικαστικές αποφάσεις συνήθως προκαλούν δυσμενή σχόλια εκ μέρους αυτών που χάνουν τις υποθέσεις, τα οποία αντανακλουν στη Δικαιοσύνη γενικότερα.
Ολα αυτά ανάγονται στην ατομική συμπεριφορά κάθε λειτουργού της Δικαιοσύνης. Υπάρχει όμως και η ευθύνη της ηγεσίας της Δικαιοσύνης η οποία, με την καθημερινή και άγρυπνη παρακολούθηση της λειτουργίας της και μάλιστα διά των επιθεωρητών, οφείλει να καθοδηγεί τος λειτουργούς της στον δρόμο του καθήκοντος και να πατάσσει εγκαίρως και αποτελεσματικώς κάθε παρεκτροπή και κάθε ατομική ή συλλογική συμπεριφορά που βλάπτει το κύρος της.
Τέλος, θέλω να επισημάνω ένα θέμα που αφορά την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, αλλά έχει και σχέση με την αξιοπρέπεια των λειτουργών της.
Η διάκριση των εξουσιών είναι θεμελιώδης αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η μόνη εξαίρεση από την αρχή αυτή είναι η επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση. Κάθε άλλη επέμβαση στον χώρο της Δικαιοσύνης από τις δύο άλλες εξουσίες είναι ευθέως αντίθετη στην αρχή αυτή και στο Σύνταγμα. Συνεπώς, ο νόμος που προβλέπει τη διαδικασία της εξετάσεως από τη Βουλή αυτών που έχουν τα τυπικά προσόντα για την ανάδειξή τους, σε ηγετικές θέσεις, είναι αντισυνταγματικός και πρέπει να αγνοηθεί τελείως επειδή επιτρέπει στη Νομοθετική Εξουσία να επεμβαίνει στον χώρο της Δικαιοσύνης και έτσι εισάγει μια εξαίρεση στην Αρχή της διακρίσεως των εξουσιών που δεν την επιτρέπει το Σύνταγμα. Αλλά και ο λειτουργός της Δικαιοσύνης πρέπει να αγνοήσει τον νόμο αυτό που τον καλεί να υποβληθεί σε μία αντισυνταγματική διαδικασία, να μην επιτρέψει στον εαυτόν του να κριθεί από άλλους, εκτός από τους κατά το Σύνταγμα κριτές του και να μην προσέλθει να εξετασθεί από τον βουλευτή που, για να γίνει βουλευτής, ζητεί την ψήφο του δικαστικού λειτουργού ως πολίτη.
Ευαγγελος Ανδριανος – Επίτιμος Αρεοπαγίτης
Για την Αιδηψό
Kύριε διευθυντά
Αντί οι τοπικοί παράγοντες της Αιδηψού να διαμαρτύρονται για τη διοικητική υπαγωγή της λουτρόπολης με τον Καλλικράτη στον Δήμο Ιστιαίας, θα ήταν καλύτερο να προβάλλουν παντού την οδική απομόνωση της περιοχής τους που πρακτικά τους έχει περίπου μετατρέψει σε απομονωμένο νησί που εξυπηρετείται με φεριμπότ… Η αιτία είναι ότι η σύντομη οδός που συνδέει την Αιδηψό με τη Χαλκίδα παραμένει εδώ και χρόνια ημιτελής γιατί απαιτεί τη διάνοιξη ενός ακόμη μικρού τμήματος μήκους κάτω των 2 χιλιομέτρων… τι ακριβώς έχει συμβεί δεν το γνωρίζω, αλλά ό,τι και αν είναι το θεωρώ σημαντικότερο στοιχείο για την πόλη από τον δήμο στον οποίο υπάγεται…
K. Kωνσταντοπουλος
Αλβανία και Βόρειος Hπειρος
Kύριε διευθυντά
Στην εφημερίδα «Καθημερινή» ανέγνωσα δύο άρθρα τα οποία έχουν να κάνουν, το μεν πρώτο με τα προβλήματα που δημιουργεί η Αλβανία σε βάρος του Ελληνισμού (Παναγής Γαλιατσάτος. Τρία Μέτωπα στην Εξωτερική Πολιτική. Κυπριακό, ΠΓΔΜ και σχέσεις με την Αλβανία. Εφημερίδα «Καθημερινή». Πολιτική. Σελίδα 8. Κυριακή 27 Ιουλίου 2014), το δε άλλο με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας με διεθνή ισχύ, το οποίο υπογράφηκε το έτος 1914 (Ηλίας Χρυσοχοΐδης. Εκατό Χρόνια από τις Μεγάλες Αλλαγές στην Hπειρο. Ντοκουμέντο της «Διχοτόμησης» βρέθηκε στις συλλογές του Ινστιτούτου Χούβερ. Εφημερίδα «Καθημερινή». Τέχνες και Γράμματα. Σελίδα 8. Κυριακή 27 Ιουλίου 2014).
Στο πρώτο αναφέρονται:
– Oτι περιορίζονται τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, με αφορμή την αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση που προωθεί η αλβανική κυβέρνηση.
– Επί πλέον ως αντάλλαγμα στην οριοθέτηση της μεταξύ μας ΑΟΖ θέτουν το θέμα διευθέτησης του ζητήματος των περιουσιών των Τσάμηδων, που διέφυγαν στην Αλβανία, μετά τις σφαγές και τις καταστροφές περιουσιών που διέπραξαν σε βάρος των Ελλήνων Ηπειρωτών.
– Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρόν άρθρο, η Αλβανία φέρεται να «κολυμπάει αντίθετα από το ευρωπαϊκό πνεύμα, που λόγω της διαμάχης (προφανώς της Δύσης) με τη Ρωσία, ανακάλυψε πάλι τη γεωστρατηγική της σημασία (ως χώρα) των Δυτικών Βαλκανίων».
Στο άλλο άρθρο περιέχεται το ιστορικό υπόμνημα των Ελλήνων Βορειο-Ηπειρωτών προς τους πρέσβεις των τότε Μεγάλων Δυνάμεων κατά το έτος 1913, αποτέλεσμα των αγώνων των οποίων υπήρξε η υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας το έτος 1914, στο οποίο αναγνωρίζεται διεθνώς η ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου.
Διατυπώνεται η γνώμη, ότι παράλληλα με τις άλλες ενέργειές μας, προκειμένου να πεισθεί η Αλβανία και να συμμορφωθεί προς τα δίκαια της Ελλάδος, τώρα είναι οι πλέον κατάλληλες συνθήκες να επαναφέρουμε διεθνώς την ισχύ του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας. Οι ευνοϊκές συνθήκες κυρίως είναι: Η αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση, που προωθείται από την Αλβανία και επί πλέον το τυχόν και υπονοούμενο «φλερτ» της Αλβανίας με τη Ρωσία, λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της στην Κεντρική Μεσόγειο.
Εκτιμάται ότι με αυτές τις προϋποθέσεις είναι δυνατόν να έχουμε και συμμάχους τους εταίρους μας στην Ευρώπη, αλλά και την Αμερική.
Ας σημειώσουμε και κάποια «εν τω δικαίω» επιθετική διπλωματία!
Aρης Διαμαντοπουλος – Υποστράτηγος ε.α. / Ψυχολόγος / Δρ Φιλοσοφίας
Ωραία έκδοση
Κύριε διευθυντά
Δεν νομίζω πως θα ήταν άκαιρο να θυμίσουμε –στον εαυτό μας πρώτιστα, χαμένο σε μια δίνη γκρίζας μελαγχολίας– πως η Ελλάδα συνεχίζει να σπινθηροβολεί και δεν ανήρτησε ακόμη τη «δυσοίωνη» πινακίδα «Εκτός Λειτουργίας».
Αφορμή παίρνω από το ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ της 27ης Ιουλίου, του καλού συνεργάτη σας Βασίλη Αγγελικόπουλου. Κάνει εκεί την ωραία επισήμανση στο τομίδιο που εξέδωσε πρόσφατα το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» με τον παιγνιώδη (και ιουλιοβερνικό) τίτλο «Διετείς διακοπαί». – Πρόκειται για το «χρονικό» της φοίτησης στο Διδασκαλείο (1972-1974) μιας φουρνιάς φιλολόγων. Eνα χρονικό, με την επιμέλεια του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, που το διάβασα απνευστί. Eκδοση – συμπόσιο μνήμης και ευθυκρισίας, το οποίο εύχομαι να συντροφεύσει τις αναγνωστικές αγωνίες των εκπαιδευτικών μας και όχι μόνο.
Αντωνης Ν. Παπαβασιλειου – Εκδότης Xρονικών Δυτικής Mακεδονίας / Γρεβενά
To αυτογκόλ της κυβέρνησης
Κύριε διευθυντά
Η«Καθημερινή» στο κύριο άρθρο της 10/8 με τίτλο: «Αυτογκόλ της Κυβέρνησης» σημειώνει ότι ο ΕΝΦΙΑ έχει προκαλέσει αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, γιατί έχει σχεδιασθεί, όπως τονίζει, από τους μανδαρίνους του υπουργείου Οικονομικών με ασύλληπτη προχειρότητα και επιπολαιότητα! Oμως, αυτή η ευθύνη δεν μπορεί να καταλογισθεί μόνο στους μανδαρίνους του υπουργείου, αλλά και σε εκείνους που τους επέλεξαν(!!) γι’ αυτή τη δουλειά. Ο Ισοκράτης λέει: «Οταν αναλάβεις εξουσία, να μη χρησιμοποιείς ως συνεργάτες σου στη διοίκηση ανθρώπους υπόπτους διότι για τα δικά τους αμαρτήματα εσένα θα βαρύνουν οι ευθύνες»!!! Με άλλα λόγια, με τα όσα συνέβησαν με τον ΕΝΦΙΑ, και όχι μόνον, εκτός των μανδαρίνων, την κύρια ευθύνη, χωρίς αμφιβολία, έχει ο πρωθυπουργός, ο οποίος επιτρέπει σε αυτούς τους άσχετους και ανίκανους κυρίους, με τις απαράδεκτες αποφάσεις, να εξοργίζουν τον λαό και να τον οδηγούν στην απόγνωση, αφού δεν αντέχει πλέον να πληρώνει άλλους φόρους!!! Η άμεση αντίδραση του πρωθυπουργού είναι επιβεβλημένη, προκειμένου να αποδείξει, πριν να είναι αργά, ότι δεν έχει χάσει τον έλεγχο!!!
Ηλιας Μαλεβιτης – Δικηγόρος, τ. Βουλευτής