Η πίσω πλευρά του φεγγαριού

Η πίσω πλευρά του φεγγαριού

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κ​​αμία κρίση δεν είναι διαχειρίσιμη αν βλέπεις μόνο τη μία πλευρά του φεγγαριού. Το μεταναστευτικό δεν είναι μια απροσδόκητη «ρωγμή» που θα επουλωθεί με την εφαρμογή ενός νέου σχεδίου, χρειάζεται πολύπλευρη στρατηγική. Μια νέα επιχείρηση στη Μεσόγειο (Frontex+), που θα αντικαταστήσει την προηγούμενη επιχείρηση Mare Nostrum, ετοιμάζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη συγκράτηση της μαζικής εισόδου μεταναστών διά θαλάσσης. Μόνο το τελευταίο Σαββατοκύριακο έχασαν τη ζωή τους στα νερά της Μεσογείου 300 άτομα (μέσα στην τελευταία δεκαετία έχουν πνιγεί πάνω από 10.000 μετανάστες στην προσπάθειά τους να καταπλεύσουν στη γη της Επαγγελίας). Το ιταλικό πολεμικό ναυτικό περισυνέλεξε από την αρχή του χρόνου περισσότερους από 100.000 μετανάστες, το ελληνικό Λιμενικό περισσότερους από 32.000 μέχρι τέλη Ιουλίου, ενώ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν στις ακτές της Λιβύης και της Τουρκίας να επιβιβαστούν στα δουλεμπορικά σκάφη. «Τα κράτη-μέλη θα παράσχουν αεροσκάφη, πλοία, ώστε να φρουρούμε καλύτερα τα ευρωπαϊκά σύνορα», είπε ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών. Ωστόσο όλοι γνωρίζουν τη δυσκολία να ελεγχθούν οι μεταναστευτικές ροές, να λυθεί το πιο οδυνηρό από τα παγκόσμια αδιέξοδα, με τις βαθιές πολυπλόκαμες διεθνείς ρίζες (ο ανεπτυγμένος κόσμος έχει σημαντική ευθύνη – οικονομική πολιτική στον Τρίτο Κόσμο, πολιτικά παιχνίδια, επεμβάσεις, παγκοσμιοποίηση της διασκέδασης και μαζική κουλτούρα που καλεί με εικόνες ξελογιάστρες…). Οι ροές δεν συγκρατούνται μόνο με ελέγχους και υψηλά αδιαπέραστα τείχη, αφού καταφέρνει να τα διαπερνά πάντα η απελπισία.

Εμείς, οι χώρες στη μεθόριο της Ε.Ε. που ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με την αδιάκοπη έλευση της αλλότριας απόγνωσης, οι «κυματοθραύστες» και το «σφουγγάρι» των απελπισμένων προς την Ευρώπη, θα έπρεπε να γίνουμε πρωτοστάτες στην ευρωπαϊκή, παγκόσμια, «υπόσχεση» για βοήθεια των χωρών που παράγουν μετανάστες. Για έλεγχο της βιομηχανίας της σωματεμπορίας που εισδύει όλο και πιο βαθιά στις κρατικές δομές, στρατολογεί «στελέχη» από το «σώμα» της, επενδύει (με χρυσά κέρδη) στην ανθρώπινη ανάγκη, τον πόνο, την ανέχεια, την απώλεια στέγης, πατρίδας, αξιοπρέπειας. Για δραστικά μέτρα κατά των κλιματικών αλλαγών που δημιουργούν εκατομμύρια πρόσφυγες. Για ενσωμάτωση, αποκατάσταση (η Ευρώπη χρειάζεται μετανάστες) όσων παραμένουν στα ευρωπαϊκά εδάφη.

Μετανάστες και πρόσφυγες θα υπάρχουν πάντα, οι μετακινήσεις πληθυσμών είναι παλιές όσο ο κόσμος. Εντείνονται με την παγκοσμιοποίηση, τα αυταρχικά καθεστώτα, τις εμφύλιες συρράξεις, τους πολέμους, την πολιτική αποσταθεροποίηση, τη ραγδαία εκπτώχευση. Ομως πολλά μπορούν να γίνουν στη βάση ενός ευρέος πανευρωπαϊκού ανθρωπιστικού σχεδίου με αντικείμενο τη βοήθεια στην πηγή των δεινών. Η ενσωμάτωση συχνά καταλήγει στη γκετοποίηση ενώ οι προσπάθειες για μια πρώτη αποκατάσταση όσων επαναπροωθούνται στις πατρίδες τους είναι ακόμη στα σπάργανα, μόνο ένα μικρό δείγμα βοήθειας. Δεν αρκεί. Χρειάζεται ευρύτερο βλέμμα, γενναιότερη πολιτική.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή