«Ορκίζομαι σ’ ό,τι έχω ιερό», λέει ο λαός και τα λέει όλα. Δεν ρεζιλεύεται με παραστάσεις μπροστά στις κάμερες. Ο σεμνός άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως η στιγμή της ορκωμοσίας είναι ιερή. Ειδικά για έναν εκλεγμένο από τον λαό και για τον λαό, κατά πως ορίζουν οι νόμοι και το Σύνταγμα. Σκεφτείτε προς στιγμήν να έπαιζε το ρεπορτάζ με τις ορκωμοσίες της «κόκκινης Ρένας» σε όλα τα κεντρικά τηλεοπτικά δελτία των συμμάχων κρατών. Οχι μόνον στην Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά και στη Ρωσία και στην Κίνα και αλλού. Τι γνώμη θα μόρφωναν για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα; Ο κατά το Σύνταγμα όρκος των βουλευτών είναι εξαιρετικός και επαρκής. Τον επαναλαμβάνω: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
Ελπίζω, βεβαίως, κάποια στιγμή, να μας φωτίσει ο Θεός μήπως και πάψουμε να τον έχουμε συνυπεύθυνο κάθε κουταμάρας και αδυναμίας μας, ώστε να αφαιρέσουμε από το άρθρο 59 τη δογματική τριαδική αναφορά. Θα είναι όλα καλύτερα από πριν και κυρίως από την οχλαγωγία που επικράτησε με την ανάληψη των καθηκόντων των νέων δημαρχιών και περιφερειών. Αλλά και ο όρκος που έφτιαξε το υπουργείο Εσωτερικών μια χαρά είναι: «Δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω το Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου», αν και η υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή στις εκλογές και αυτονόητο καθήκον για κάθε πολίτη, αλλά δεν βαριέσαι.
Το παλαιότερο εύρημα της «κόκκινης Ρένας», που προσέθεσε στον όρκο της μια αποστροφή της κυβέρνησης του βουνού, με την ευκαιρία του happening στην Περιφέρεια Αθηνών (προσέξτε τον ιερωμένο στα δεξιά της περιφερειαρχέσσας να χαϊδεύει τα μούσια του…), ούτε που το κατάλαβε κανένα από τα συριζόπαιδα, που καλούνται να εντυπωσιαστούν από τα μιντιακά ευρήματα των εκλεγμένων «τους». Οταν στο ψήφισμα των Κορυσχάδων έβαζαν, δίπλα στην αυτονόητη αρχή της Δημοκρατίας, ότι δηλαδή «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό», την προσθήκη ότι «ασκούνται από τον λαό», στον νου τους είχαν τον «Γλύξμπουργκ, επίορκο κατακτητή του Συντάγματος, δημιουργό και εμπνευστή της Βασιλομεταξικής Φασιστικής Δικτατορίας», όπως εξηγούσε η εφημερίδα «Ρούμελη», που ήταν «Οργανο της Επιτροπής του ΕΑΜ Στερεάς» και ήξερε πολλά και καλύτερα από τους πανηγυριώτες μιμητές της Περιφέρειας Αθηνών το τίμημα της ελευθερίας. Ποια αναλογία βρίσκει η «κόκκινη Ρένα» με τα σημερινά πράγματα; Δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν εξελέγη σε κάποιο συντακτικό όργανο για την ανακήρυξη κάποιας «Λαϊκής Δημοκρατίας», αλλά σε έναν καίριο θεσμό διοίκησης του κράτους. Ο λαός, που την έστειλε στην Αρχή, όλος ο λαός και όχι μόνον οι ψηφοφόροι της, περιμένει να διοικήσει στο όνομά του και προς όφελός του.
Υποψιάζεται ότι η ανιστόρητη επίκληση μπορεί να σημαίνει ότι η κυρία Δούρου δεν σκοπεύει να αναλάβει τις ευθύνες της θέσης της, που και πολλές είναι και δύσκολες. Αν πάλι η κυρία Δούρου ενδομύχως αμφιβάλλει ότι η υποψηφιότητά της προέρχεται «από τον λαό», τότε πράγματι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος με τα παιδιά του κομματικού σωλήνα!