Η έννοια του «Συνεργάσιμου Δανειολήπτη» βρίσκεται στο κέντρο των κανόνων που ζητεί ο νόμος και η Τράπεζα της Ελλάδος να εφαρμόσουν οι τράπεζες για τη διευθέτηση των «κόκκινων» δανείων. Το μόνο όμως που ενδιαφέρει τη μεγάλη πλειονότητα των δανειοληπτών που δεν πληρώνουν είναι η έννοια της «Συνεργάσιμης Τράπεζας». Δηλαδή της τράπεζας που θα τους «κουρέψει» το δάνειο. Από την εποχή του Νόμου Κατσέλη και μέχρι σήμερα, οι δανειολήπτες «στο κόκκινο» τριπλασιάστηκαν. Αυτοί και τα μέλη των οικογενειών τους έχουν ήδη πολιτικά μετακομίσει προς κόμματα της αντιπολίτευσης. Εξάλλου, η πεποίθηση της κακής τράπεζας είχε εμπεδωθεί πολύ πριν από την κρίση από πολύ σημαίνοντα στελέχη της σημερινής συμπολίτευσης, με αποτέλεσμα να δεχόμαστε πως σε τίποτε δεν φταίνε όσοι «δεν πληρώνουν» ούτε την τράπεζα ούτε την εφορία ούτε το ταμείο σύνταξης ούτε τις κρατήσεις υγείας ούτε τους συνεργάτες τους ούτε τους εργαζομένους ούτε τους προμηθευτές τους. Οπως βολεύεται ο καθένας, αφού, εξάλλου, για όλα «φταίει το Μνημόνιο που προκάλεσε αυτή την κρίση».
Φοβούμαι ότι η νέα προσπάθεια διευθέτησης του ακανθώδους αυτού προβλήματος δεν θα έχει ευτυχέστερη λύση από τις προηγούμενες. Τα τελευταία τρία (τουλάχιστον) χρόνια, υπάλληλοι και στελέχη των τραπεζών δαπανούσαν τα 8/10 του χρόνου τους σε ρυθμίσεις υπέρ των δανειοληπτών και, ταυτοχρόνως, υπέρ των τραπεζικών ιδρυμάτων. Το τραπεζικό σύστημα επέλεξε να μη γράψει τις πολύ πραγματικές ζημίες του και, γενικότερα, να αποκρύψει τους πραγματικούς κινδύνους που είχαν πλέον τα βιβλία του. Οσο ακόμη άντεχε, έγραφε προβλέψεις ζημιών. Το κύριο πρόβλημα με τα μπλοκαρισμένα δάνεια δεν είναι με όσους έχουν πραγματικό πρόβλημα. Πολλοί με τα «κόκκινα» μπορούν να πληρώσουν, διαθέτουν και άλλη περιουσία, πιστεύουν όμως πως, τελικά, κάτι θα τους χαριστεί. Οσο δεν δέχονται καμία άλλη πραγματική και, αυτονοήτως, αφόρητη πίεση, θα περιμένουν τη σωτηρία από τους λαοπλάνους πολιτικούς. Οι συνεπείς δανεισμένοι υφίστανται, τελικά, ολόκληρο το κόστος. Σφίγγονται και κόβουν από τα απαραίτητα για να παραμείνουν αξιόχρεοι. Τώρα καλούνται να πληρώσουν και τις διευκολύνσεις που θέλουν να κάνουν οι πολιτικοί . Μάλιστα, αν κανείς πάρει κατά γράμμα την αντιπολίτευση, ο κίνδυνος να μοιραστεί μια τεράστια ζημιά στις πλάτες όσων πλήρωναν στη διάρκεια της κρίσης είναι εντελώς πραγματικός. Μήπως πρέπει να σταματήσουμε όλοι να πληρώνουμε μέχρι να ρυθμιστούν εξαρχής, σε πνεύμα ισότητας και δίκαιης κατανομής των βαρών, τα δάνεια όλων μας;