Πολλοί βρήκαν την ευκαιρία, τάχα καταδικάζοντας την ομοφοβική επίθεση του Νίκου Νικολόπουλου μέσω Twitter στον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου Ξαβιέ Μπετέλ, ο οποίος δέχθηκε πρόταση γάμου από τον σύντροφό του Ντεστενέ Γκοτιέ, να επιδοθούν σε μια φρικαλέα καζούρα, σε μια αλυσίδα από δήθεν χιουμοριστικά, αλλά στην πραγματικότητα το ίδιο ομοφοβικά σχόλια. Δεν είναι μόνο ο βουλευτής της Ν.Δ., που αν και δημόσιο πρόσωπο σχολίασε σε αγοραία μαλλιαρή ελληνική έναν πρωθυπουργό χώρας, και εκ των υστέρων δευτερολόγησε υιοθετώντας τη φρασεολογία ενός θεοσεβούμενου πολίτη («βλασφημία προς τον Θεό – Δημιουργό», «ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας», «υπονόμευση της φύσης της ανθρώπινης κοινωνίας»), είναι πάμπολλοι. Αρκετοί εκφράζουν τη θέση τους κάνοντας χυδαία πλάκα, άλλοι με επαίσχυντα υβρεολόγια, ενώ ορισμένοι ακόμη και βιαιοπραγούν εναντίον δεδηλωμένων και μη ομοφυλόφιλων.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η έξαρση της ομοφοβίας – ούτε το σχόλιο Νικολόπουλου. Την επόμενη εβδομάδα εισάγεται προς ψήφιση από τη Βουλή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο στην αναθεωρημένη του εκδοχή περιείχε (όμως, απ’ ότι φαίνεται, όχι πλέον) την πρόβλεψη για το πολύπαθο «σύμφωνο συμβίωσης» των ομόφυλων ζευγαριών.
Οπως διαβάζουμε στη Wikipedia ομοφοβία (ή ομοφυλοφοβία ή ομοερωτοφοβία) είναι ο φόβος, η αποστροφή, οι διακρίσεις σε βάρος των ομοφυλόφιλων. «Η ομοφοβία μπορεί να φτάσει στο μίσος, τη λεκτική βία και το έγκλημα, σε επιθέσεις, ξυλοδαρμούς, ακόμη και φόνους». Τουλάχιστον πέντε ομοφοβικές επιθέσεις, που πυκνώνουν με επανεμφάνιση των «ταγμάτων εφόδου», έγιναν στη Αθήνα μέσα στο καλοκαίρι.
Η ομοφοβία μπορεί να προέρχεται από θρησκευτική προκατάληψη, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, έλλειψη ανοχής στο διαφορετικό. Ομως το να φοβάσαι είναι ένα είδος ομφαλοσκόπησης μακριά από την αντικειμενική ροή των πραγμάτων. Ο περίφοβος, θύμα της υπερβολικής υποκειμενικότητας, πιστεύει για τον εαυτό του και τις ιδέες, την καθεστηκυία του τάξη, ότι είναι ο στόχος. Δίνει θυμική χροιά στο παραμικρό συμβάν, εγκαθίσταται αρνητικά στο κέντρο του κόσμου και μισεί. Τα πιο χονδροειδή εγκλήματα διαπράττονται από εκείνους που αποστρέφονται όποιον δεν αποδέχεται τη δική τους αδιασάλευτη «αλήθεια». Κάτω από τις ακλόνητες απόψεις λάμπει ένα μαχαίρι.
Φυσικά δεν πρέπει να ταυτίζεται ο «ομοαρνητισμός», όπως τον χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, με την ομοφοβία. Ο «ομοαρνητικός» μπορεί να μην εγκρίνει συμπεριφορές και προσανατολισμούς, αλλά δεν θα προσβάλει, δεν θα ονειδίσει τον ομοφυλόφιλο. Η υποκειμενική στάση γίνεται ρατσιστική όταν την όποια διαφορετικότητα την εκλαμβάνει κάποιος ως ανισότητα, μια ανισότητα απόλυτη και αδιασάλευτη…
Στις 17.5.1990 χαρακτηρίστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως απόλυτα υγιής ο ομοερωτικός προσανατολισμός. Στις 19.1.2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία αναγνώρισε τον συμβολισμό της ημέρας αυτής και με ψήφισμά του κάλεσε τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να αναλάβουν δράσεις για την εξάλειψη των ομοφοβικών διακρίσεων.
Ωστόσο ο ρατσιστής (αυτός που μισεί τον αλλόφυλο σχεδόν πάντα εχθρεύεται και τον ομοφυλόφιλο) ονειρεύεται μια ιστορία που η στασιμότητά της θα ήταν τέτοια ώστε να μη σκιαγραφείται μέσα της καμιά αμφιβολία, καμιά αλλαγή.