Δέκα χρόνια νωρίτερα, το 2015, «σκάει» το ασφαλιστικό, καθώς η παρατεταμένη ύφεση και η υψηλή ανεργία μετατόπισαν το έτος οριακής ισορροπίας εισροών – εκροών κατά δέκα ολόκληρα χρόνια, και μάλιστα παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις στις συντάξεις και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Την… εκρηκτική εικόνα του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος της χώρας περιγράφει με τα πλέον ζοφερά χρώματα η ετήσια έκθεση της ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία, που θα παρουσιαστεί την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη. Στο κεφάλαιο 9 που αποκαλύπτει σήμερα η «Κ», με τίτλο «Γήρανση του πληθυσμού και μακροχρόνια βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα 2013-2050», διαπιστώνεται ότι η οριακή ισορροπία εισροών – εκροών ανατρέπεται στο τέλος του 2015, με αποτέλεσμα η ρευστότητα του συστήματος και η βιωσιμότητά του να απαιτούν πρόσθετους πόρους που κατά το 2016 εκτιμώνται σε 950 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, οι ανάγκες αυξάνονται δραματικά τα επόμενα χρόνια και φθάνουν τα 2,67 δισ. ευρώ το 2020.
Οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν πως οι περικοπές των συντάξεων και η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, εάν δεν συνοδεύονταν από την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, θα έδιναν ορίζοντα βιωσιμότητας στο σύστημα έως το 2025. Ομως, η παρατεταμένη βαθιά ύφεση και η ανεργία μετατόπισαν το οριακό έτος δέκα χρόνια νωρίτερα. Ετσι, το 2015 χαρακτηρίζεται έτος μηδέν για το σύστημα. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι σε συνθήκες σημαντικής μείωσης της κρατικής επιχορήγησης (από 16,4 δισ.
ευρώ το 2012 σε 12,7 δισ. ευρώ το 2014 και μόλις 8,6 δισ. ευρώ τον χρόνο το διάστημα 2015-2018), εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας, αύξησης του αριθμού των νέων συνταξιούχων (40.000 τον χρόνο μέχρι το 2009 και 100.000 τον χρόνο μετά το 2010), μείωσης των μισθών και αύξησης της ανασφάλιστης, αδήλωτης και ευέλικτης εργασίας, είναι αναπόφευκτη η επιβολή νέων μέτρων.
Το αποθεματικό κεφάλαιο των ασφαλιστικών ταμείων από 26 δισ. ευρώ το 2009 μειώθηκε σε 4,5 δισ. το 2013.
Η δημογραφική μεταβολή του πληθυσμού λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και της ταυτόχρονης μείωσης των γεννήσεων συμβάλλουν στην αύξηση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 15%.
Κι όμως, οι δαπάνες για συντάξεις σε σχέση με το 2009 έχουν μειωθεί κατά περίπου 32%, αφού από τα 33 δισ. ευρώ έπεσαν στα 22,5 δισ. το 2013. Στο μακρινό μέλλον, το 2060, η επιτάχυνση της γήρανσης του πληθυσμού και η επιδείνωση του δείκτη εξάρτησης (αναλογία ατόμων άνω των 65 ετών προς τον παραγωγικό πληθυσμό ηλικίας 14-65 ετών) οδηγεί σε επιβάρυνση του εργατικού δυναμικού και του συστήματος υγείας, επηρεάζει αρνητικά την παραγωγική διαδικασία, ενώ διαταράσσει περαιτέρω την ισορροπία του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.
Στα παραπάνω συμπεράσματα, οι οικονομολόγοι του ΙΝΕ ΓΣΕΕ επισημαίνουν ότι έχουν λάβει υπόψη τους ότι μετά τις παρεμβάσεις των τελευταίων ετών, η μέση ηλικία συνταξιοδότησης έχει αυξηθεί στα 63 έτη (δεν υπολογίζονται οι δυνατότητες πρόωρης συνταξιοδότησης) και οι συντάξεις έχουν μειωθεί κατά περίπου 32,5%.
Χωρίς νέες προτάσεις και λύσεις για ένα, εδώ και χρόνια, διαγνωσμένο πρόβλημα, η ΓΣΕΕ καταλήγει στην πρόταση που κατέθεσε και στην έκθεση του 2010, δηλαδή στην αναγκαιότητα ανεύρεσης νέων πόρων χρηματοδότησης του συστήματος, όπως για παράδειγμα, η αύξηση των αντικειμενικών αξιών δημόσιας περιουσίας, τα έσοδα από τα τυχερά παιχνίδια, έσοδα από την κερδοφορία των τραπεζών και των δημόσιων επιχειρήσεων, από κρατικές προμήθειες καθώς και από φορολογία στις εταιρείες έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, δημοσίων έργων και καζίνο…