Δεν είχα φανταστεί ότι θα είχε ουρά το ταμείο του Βυζαντινού Μουσείου της Αθήνας χθες το πρωί. Μία ομάδα Ρώσων επισκεπτών προσπαθούσε να συνεννοηθεί για το αν θα μπορούσε να είχε ομαδικό εισιτήριο. Εδειχναν να έχουν τεράστιο ενδιαφέρον για τους θησαυρούς του Μουσείου και, αργότερα, που τους είδα στις αίθουσες, είχαν την έκφραση προσκυνητών. Μία διάσταση του τουρισμού που τη σκέφτεσαι όταν τη συναντάς.
Εξω, στον πολύ ωραίο κήπο του Μουσείου, ένα ζευγάρι Βρετανών φωτογραφιζόταν δίπλα στο καράβι με τα τάματα, την εγκατάσταση της Καλλιόπης Λεμού. Ο ήλιος χρύσιζε τα τάματα, τα έκανε τρισδιάστατα και η απαλή ζέστη του Σεπτεμβρίου ανέδιδε αρώματα. Λεβάντες και τριαντάφυλλα ολόγυρα, ένα θεόρατο πλατάνι, μνημείο της φύσης, δέσποζε στον κήπο και ο διακριτικός ήχος του νερού στη μικρή κρήνη συνέβαλλε σε ένα περιβάλλον «προστασίας». Λοξοδρόμησα, όμως, για να αντιληφθώ σε μία χωροταξική, πλέον, ανάπτυξη αυτόν τον μοναδικό πνεύμονα που έχουμε στην καρδιά της Αθήνας. Η απόδοση του κήπου του Βυζαντινού Μουσείου προς τη Λέσχη Αξιωματικών είναι μεν ένα έργο σαν το γεφύρι της Αρτας, αλλά κάποια στιγμή θα ολοκληρωθεί. Η έκταση είναι αχανής και συνδέεται με το νέο αξιοθέατο της Αθήνας, το Λύκειο του Αριστοτέλη στην οδό Ρηγίλλης αλλά και με το Ωδείο Αθηνών που θα αλλάξει. Η γειτνίαση αυτή και μόνο αρκεί για να προσδώσει σε όλη αυτή την έκταση έναν χαρακτήρα υπερτοπικό και μητροπολιτικό, καθώς θα διατηρεί σαν μέσα σε έναν μίσχο χυμούς μίας ιερής μικροκλίμακας. Στο Λύκειο αισθάνεται κανείς την ιερότητα. Και απορεί κανείς πώς και δεν υπάρχουν και εκεί ουρές επισκεπτών πρόθυμων να περιηγηθούν σε αυτό το «τοπίο» μέσα στην πόλη. Νιώθει, βέβαια, κανείς μία αύρα Δημοσίου, όσο καλόπιστος και να είναι, όσο και να είναι θετικός στο να αναγνωρίσει τα μεγάλα, πολύ μεγάλα, βήματα προόδου που έχουν γίνει, ιδίως στο Βυζαντινό Μουσείο. Είναι περίπου αδιανόητο τόσο πολλά στρέμματα επί τόσο πολλά χρόνια να μην είναι εδώ και πολύ καιρό προς χρήση της κοινωνίας, για απόλαυση, ψυχική εκτόνωση, κοινωνική δράση και συναναστροφή. Κυρίως, όμως, για το μέγα ζητούμενο. Την επαναφορά της φύσης μέσα στην Αθήνα. Αν δει κανείς την έκταση από μεγάλο ύψος, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αλλάξει προς το καλύτερο η καθημερινότητα.