«Αυτό ήταν κοουτσάρισμα. Καλύτερο κι από του Κατσικάρη», μου πετάει ο φίλος μου ο Λεωνίδας από το Περιστέρι, οδοντίατρος με ντοκτορά στην αθλοφιλοσοφία (φιλοσοφία για τα πάντα όλα με αναγωγή στον αθλητισμό), στην οποία γράφει ένα ωραίο νέο κεφάλαιο όποτε έχει μπροστά του κάτι σε μακαρόνια, έστω και της νουβέλ κιουζίν. «Για του Τζόρτζεβιτς της Σερβίας λες ή για του Σιζέφκι των Αμερικάνων;» τον ρωτάω, μια και κουβεντιάζαμε ανακατεύοντας ΕΝΦΙΑ και Μουντομπάσκετ. «Ρε, ποιος Τζόρτζεβιτς και ποιος Σιζέφσκι. Για τους κόουτς της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ λέω, που πιάσανε κότσους όλους τους τάχα αντάρτες», μου απαντάει. Στη φωνή του διακρίνω το γενέθλιο ηπειρώτικο χρώμα, όπως κάθε φορά που θυμώνει. «Δεν είδες πόσο έξυπνα έκαναν τις αλλαγές στη Βουλή με τον ΕΝΦΙΑ για να πάρουν το αποτέλεσμα που ήθελαν; Αλλαγές τύπου χάντμπολ με ολίγην από Αλέφαντο. Ακόμα και αντικατάσταση αντικαταστάτριας έκαναν». Εννοούσε την κ. Καραμανλή, που αντικαθιστούσε άλλον αλλά την αντικατέστησαν μόλις κόλλησε ενφιοπολφίτιδα.
Περισσότερο και από θυμωμένος, ο κολλητός από τότε που το Γουδί γραφόταν ακόμα με γιώτα είναι απογοητευμένος. Και έχει τεράστια παρέα στην απογοήτευσή του. Απογοητευμένος «με τη νοθεία». «Στα καύσιμα;» τον τσιγκλάω. «Ρε, ποια καύσιμα. Στη Βουλή. Στην ψήφο μας. Στη δημοκρατία. Τι παναπεί αλλάζω σαν πιονάκια τους βουλευτές ώσπου να πετύχω τη σύνθεση που γουστάρω, σαν τους μεγαλοδικηγόρους με τα δικαστήρια; Οποτε βγαίνει κανείς με στολή αντάρτη, τον αφήνουν να ξεθυμάνει κι ύστερα τον ξεμπροστιάζουν. Τον τραβάνε στον πάγκο δήθεν για προσωπικούς λόγους και βάζουν τον σίγουρο στη θέση του. Αλλά κι αυτοί, πρόβατα. Πρόβατα που το παίζουν αίγαγροι του Εμπειρίκου χωρίς να σκαμπάζουν από βουνό. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω», κατέληξε, τσιτάροντας Εμπειρίκο, παρότι φανατικός με τον Κάλβο (τον Τόνι, που έπαιξε ένα φεγγάρι στην ΑΕΚ). Γεγονός σπάνιο, αυτή τη φορά η λέξη πρόβατο δεν φέρνει στη μνήμη του αρνίσια παϊδάκια στα αρβανιτοχώρια. Σαν δημοκράτης, νιώθει προσβεβλημένος από το δόλιο παίγνιο των αντικαταστάσεων. Ενώ, όπως φαίνεται, καθόλου προσβεβλημένοι δεν νιώθουν οι αντικαθιστώμενοι και καθόλου προσβάλλοντες οι αντικαθιστώντες. Και αυτό είναι το δράμα.