Συχνά λέγεται πως η Ευρωπαϊκή Ενωση χρησιμεύει για να συγκαλύπτει τόσο την αδυναμία της Γαλλίας όσο και την ισχύ της Γερμανίας. Εχει μεγενθύνει την προσπάθεια της Γαλλίας να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα και έχει δώσει στη Γερμανία τη δυνατότητα να υποκρίνεται πως δεν προωθεί δικά της εθνικά συμφέροντα. Η κρίση του ευρώ, όμως, μετατόπισε αποφασιστικά την εξουσία στη Γερμανία της Αγκελα Μέρκελ, διαλύοντας τις ψευδαισθήσεις. Η πρόσφατη κατανομή των χαρτοφυλακίων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ίσως έδωσε στις ψευδαισθήσεις τη χαριστική βολή.
Δεν είναι προφανές εκ πρώτης όψεως. Καμιά σημαντική θέση δεν δόθηκε σε Γερμανό, αν αφαιρέσουμε τον Μάρτιν Σουλτζ που παραμένει πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο νέος πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ανέθεσε διάφορα χαρτοφυλάκια στους εκλεκτούς των εθνικών Κοινοβουλίων. Ο Γερμανός Γκέντερ Οτινγκερ ανέλαβε την «ψηφιακή οικονομία και κοινωνία» και το έργο του θα εποπτεύει ο αντιπρόεδρος Αντρους Ανσιπ από τη μικροσκοπική Εσθονία. Θα υπάρχει, όμως, συγκεκαλυμμένη γερμανική επιρροή. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ο επίτροπος Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών. Από τη στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση του ευρώ δόθηκε η αρμοδιότητα σε αυτό το πρόσωπο να λειτουργεί ως επόπτης χρηματοπιστωτικών και να αποκαλύπτει τις χώρες της Ευρωζώνης που δεν πληρούν τις δημοσιονομικές τους δεσμεύσεις. Εχουν φέρει εις πέρας αυτά τα καθήκοντα από το 2010 δύο Φινλανδοί που, σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο, έχουν λειτουργήσει ως «υποκατάστατα Γερμανών».
Φέτος η γαλλική κυβέρνηση, που δεν αγαπά τη λιτότητα, άσκησε πιέσεις για να πάρει τη θέση αυτή ο Πιερ Μοσκοβισί, που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας από το 2012 μέχρι το τρέχον έτος. Η κ. Μέρκελ τρομοκρατήθηκε στην ιδέα πως θα έβαζε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Πάντως ο κ. Μοσκοβισί πήρε τη θέση για να ανακαλύψει πως το έργο του θα εποπτεύουν δύο αυστηρότατοι αντιπρόεδροι, μεταξύ των οποίων και ένας από τους Φινλανδούς προκατόχους του, ο Γιίρκι Κατάινεν. Ο κ. Μοσκοβισί έχει καλές σχέσεις με τον κ. Γιουνκέρ και μένει να αποδειχθεί αν θα λειτουργήσει καλά το νέο σχήμα. Θα χρειαστεί, όμως, να επιδείξει ασυνήθη πονηρία αν θέλει να λειτουργήσει ανεξάρτητα. Θα δοκιμαστεί άμεσα όταν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει το θέμα της χώρας του που, λίγες ώρες προτού δημοσιοποιηθεί η σύνθεση της Επιτροπής, ανακοίνωσε ότι δεν θα επιτύχει φέτος τους στόχους που έχει συμφωνήσει για το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Ο κ. Γιουνκέρ, που προσελκύει πολλές επικρίσεις, εξέπληξε με τις επιλογές του. Υποσχόμενος να «φέρει τα πάνω κάτω», παρουσίασε μια νέα δομή της Επιτροπής που σχεδόν διαλύει τη φαντασίωση περί της ισοτιμίας ανάμεσα στους 28 επιτρόπους (και τις χώρες τους). Διορίστηκαν επτά αντιπρόεδροι που θα διασφαλίσουν τον συντονισμό των εργασιών: ο ένας εξ αυτών, ο Ολλανδός Φρανς Τίμερμανς, έχει επίσης αναλάβει να διασφαλίσει ότι η Επιτροπή δεν θα εμπλέκεται σε θέματα της αρμοδιότητας των εθνικών Κοινοβουλίων. Δεν θα είναι της επιλογής της κ. Μέρκελ όλες οι αλλαγές που θα φέρει ο κ. Γιουνκέρ.
Η ευρύτερη εικόνα φαίνεται, πάντως, φιλικά προσκείμενη στη Γερμανία. Η Επιτροπή έχει μια χροιά φιλελευθερισμού πολύ πιο έντονη από τις προηγούμενες, με τους Σκανδιναβούς να έχουν αναλάβει τόσο σημαντικά χαρτοφυλάκια όπως εκείνα του Εμπορίου και του Ανταγωνισμού.
Η απόφαση για την ανάθεση των Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών στον Βρετανό Τζόναθαν Χιλ εξόργισε μεταξύ άλλων και τους εχθρούς των τραπεζών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αποτελεί, όμως, την αρχή μιας αργής διαδικασίας κατάργησης της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στους εντός και τους εκτός της Ευρωζώνης και μάλλον θα ενισχύσει τη θέση όσων εκ των μελών της βρετανικής κυβέρνησης θέλουν προσέγγιση με την Ε.Ε. και όχι διαζύγιο. Οι δύο αυτές εξελίξεις θα ικανοποιήσουν την κ. Μέρκελ. Οι Γερμανοί τα κατάφεραν και αλλού. Στη σύνοδο κορυφής της 30ής Αυγούστου, ο Ντόναλντ Τασκ, πρωθυπουργός της Πολωνίας και πιστός σύμμαχος της κ. Μέρκελ, ανέλαβε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Στην ίδια σύνοδο διορίσθηκε η Φεντερίκα Μογκερίνι, η άπειρη υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, ως ύπατη αρμοστής της Ε.Ε. για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής. Προφανώς δεν αποτελεί απειλή για τα συμφέροντα της Γερμανίας. Η κ. Μέρκελ έβαλε το χέρι της στην επιλογή του Ισπανού μεταρρυθμιστή και υπέρμαχου της δημοσιονομικής λιτότητας υπουργού Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος ως προέδρου του Eurogroup.