ΒΕΝΕΤΙΑ
ΕΚΘΕΣΗ
Palazzo Grassi
www.palazzograssi.it
«L’ illusione della luce», «Irving Penn: Resonance». Δύο εκθέσεις παρουσιάζονται ταυτόχρονα στο Παλάτσο Γκράσι. H πρώτη, με τίτλο «Η ψευδαίσθηση του φωτός», εξερευνά τις φυσικές, αισθητικές, συμβολικές, φιλοσοφικές και πολιτικές πλευρές μιας βασικής διάστασης της ανθρώπινης εμπειρίας, η οποία υπήρξε επίσης θεμελιακό στοιχείο της τέχνης: του φωτός. Εστιάζει κυρίως, αλλά όχι μόνο, σε σύγχρονους καλλιτέχνες οι οποίοι έχουν χρησιμοποιήσει το ίδιο το φως ως μέσον έκφρασης. Με άξονα την πλειάδα των νοημάτων που συνδέονται με το φως –αποκάλυψη, διαφώτιση, αντίθεση με το σκοτάδι, εξήγηση, λάμψη, επίδειξη κ.ο.κ.– παρουσιάζονται έργα 18 καλλιτεχνών, από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα, ανάμεσά τους ο Νταν Φλέιβιν (εδώ το έργο του «Untitled», 1977), o Μαρσέλ Μπροντxέρς, o Μπρους Κόνερ, ο Ρόμπερτ Εργουιν, ο Νταγκ Γουίλερ και οι Gilbert & George. Η δεύτερη έκθεση, με τίτλο «Αντήχηση», είναι ένα αναδρομικό αφιέρωμα στον Αμερικανό φωτογράφο Ιρβινγκ Πεν. Παρουσιάζονται περίπου 130 φωτογραφίες του, από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 έως τα μέσα του ’80, ανάμεσά τους πορτρέτα, νεκρές φύσεις, οι σειρές «Μικρά επαγγέλματα», καθώς και εθνογραφικές φωτογραφίες από την Αφρική και την Ασία. Οι εκθέσεις θα διαρκέσουν έως τις 31 Δεκεμβρίου.
ΒΕΡΟΛΙΝΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Martin Gropius Bau
www.gropiusbau.de
«Walker Evans: A Life’s Work». Ο Γουόκερ Εβανς (1903-1975) υπήρξε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της φωτογραφικής τέχνης του 20ού αιώνα, κορυφαίος εκπρόσωπος του στυλ που αποκλήθηκε «φωτογραφία τεκμηρίωσης». Στα περισσότερα από πενήντα χρόνια της δημιουργικής του πορείας, ο Εβανς έδωσε μέσα από τις φωτογραφίες του μια μοναδικά αυθεντική εικόνα της Αμερικής, της ζωής στην ύπαιθρο και στις μεγάλες πόλεις, επιδεικνύοντας μια ιδιαίτερα οξυμένη ευαισθησία και διεισδυτικότητα (εδώ η «Οικογένεια του κολίγα», 1936). Η έκθεση παρουσιάζει πάνω από 200 πρωτότυπα φωτογραφιών –πορτρέτα, τοπία, εικόνες της καθημερινής ζωής– που χρονολογούνται από το 1928 έως το 1974 και περιλαμβάνουν πολλές από τις πιο εμβληματικές εικόνες του Εβανς, καθώς και έργα του που δεν είναι ευρύτερα γνωστά αλλά συνεισφέρουν στο ιστορικό πανόραμα της αμερικανικής κοινωνίας που απεικόνισε με τον φακό του. Εως τις 9 Νοεμβρίου.
ΛΟΝΔΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ
Vaudeville Theatre
www.forbiddenbroadway.com
«Forbidden Broadway». Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε νάιτ κλαμπ της Νέας Υόρκης, το 1982, από τον ηθοποιό και συγγραφέα Τζέραρντ Αλεξαντρίνι. Ανεργος εκείνη την περίοδο, ο Αλεξαντρίνι θέλησε να αξιοποιήσει τα ταλέντα του παρουσιάζοντας, με τη μορφή επιθεώρησης πίστας, παρωδίες δημοφιλών μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ που είχε γράψει. Το σόου είχε τεράστια επιτυχία και έγινε μία από τις μακροβιότερες μουσικές κωμωδίες της Νέας Υόρκης, κατακτώντας τη θεατρική σκηνή του Μπρόντγουεϊ και κερδίζοντας πολλά θεατρικά βραβεία. Στόχοι της σάτιρας του «Απαγορευμένου Μπρόντγουεϊ» ήταν τα πιο εμβληματικά μιούζικαλ, από τις «Γάτες» και το «Φάντασμα της όπερας» μέχρι τον «Βασιλιά των λιονταριών» και τους «Les Miserables», ενώ με τον καιρό έχουν προστεθεί παρωδίες νέων δημοφιλών έργων – «The Book of Mormons», «Miss Saigon», «Matilda», «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας», «Το κλουβί με τις τρελές» και πολλά άλλα. Στην παράσταση που παίζεται με επιτυχία στο Λονδίνο (ξεκίνησε από το Menier Chocolate Factory και μεταφέρθηκε πρόσφατα στο θέατρο Vaudeville), πρωταγωνιστούν η Αννα-Τζέιν Κέιζεϊ, η Κριστίνα Μπιάνκο, ο Ντάμιαν Χάμπλεϊ και ο Μπεν Λιούις, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφουν ο Αλεσαντρίνι και ο Φίλιπ Τζορτζ. Εως τις 22 Νοεμβρίου.
MΑΔΡΙΤΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Museo Nacional
Centro de Arte Reina Sofia
www.museoreinasofia.es
«Richard Hamilton». Η έκθεση είναι ένα μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον Βρετανό καλλιτέχνη (1922-2011), ο οποίος υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της ποπ αρτ, με σημαντική επιρροή στο καλλιτεχνικό τοπίο του 20ού αιώνα. Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Χάμιλτον είχε ασχοληθεί προσωπικά με την προετοιμασία αυτής της έκθεσης, η οποία φιλοξενήθηκε την άνοιξη στην πινακοθήκη Τέιτ του Λονδίνου. Παρουσιάζοντας πάνω από 250 έργα του, που χρονολογούνται από το 1949 έως το 2011, η έκθεση εξερευνά τον τρόπο που ο Χάμιλτον διαμόρφωσε την αιχμηρή, πολύπλευρη εικαστική γλώσσα του, η οποία, μέσα και από την παιγνιώδη, ειρωνική χροιά της, κεντρίζει τον κριτικό στοχασμό όσον αφορά την καταναλωτική κοινωνία και τον ρόλο των σύγχρονων ΜΜΕ, εξερευνώντας και ξεπερνώντας ταυτόχρονα τα σύνορα ανάμεσα στη λόγια και τη λαϊκή κουλτούρα. Διοργανωμένη σε 14 ενότητες, η έκθεση διατρέχει όλη τη σταδιοδρομία του Χάμιλτον και παρουσιάζει πολλά από τα πιο γνωστά έργα του, όπως το «Τι κάνει το σύγχρονο σπίτι τόσο διαφορετικό, τόσο ελκυστικό;» (φωτ.), η σύνθεση για το εξώφυλλο του «White Album» των Μπιτλς και οι σειρές «Swingeing London 67» και «My Marilyn», ενώ έχουν ανακατασκευαστεί μερικές από τις εγκαταστάσεις που σχεδίασε, όπως οι «Man Machine and Motion», «Fun House» και «an Exhibit». Εως τις 13 Οκτωβρίου.
ΣΑΝΤΙΑΓΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Fundacion CorpArtes Centro Cultural
www.corpartes.cl
«Joan Miro: La fuerza de la materia». Το αφιέρωμα στον Μιρό που παρουσιάζεται στην πρωτεύουσα της Χιλής, με τίτλο «Η δύναμη της ύλης», εστιάζει στο ενδιαφέρον του φημισμένου Καταλανού καλλιτέχνη (1893-1983) για τον τρόπο που τα διαφορετικά υλικά επηρέαζαν τις δημιουργίες του. Οπως είχε πει σε μια συνέντευξη το 1959, «η ύλη, το όργανο, μου υπαγορεύει την τεχνική, είναι το μέσον για να δώσεις ζωή σ’ ένα πράγμα. Συχνά στη ζωγραφική μου, μια μικρή, χοντρή πινελιά μπορεί να δώσει κάτι απρόβλεπτο, να εκπλήξει πρώτ’ απ’ όλους εμένα». Στην έκθεση, που διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Ιδρυμα Μιρό της Βαρκελώνης, παρουσιάζονται πίνακες, έργα σε χαρτί, γλυπτά, χαρακτικά, κολάζ και ταπισερί, πάνω από 100 έργα, μέσα από τα οποία μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τον καλλιτέχνη στην πυρετώδη αναζήτηση νέων τεχνικών και στους πειραματισμούς του με στόχο να κατακτήσει όλο και μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης. Εως τις 26 Οκτωβρίου.
Τέρνερ στην Τέιτ
Η έκθεση «Late Turner – Painting Set Free», στην Πινακοθήκη Τέιτ Μπρίτεν στο Λονδίνο, είναι το πρώτο αφιέρωμα στην όψιμη καλλιτεχνική περίοδο του μεγάλου Αγγλου ζωγράφου, στα έργα που δημιούργησε από το 1835 έως τον θάνατό του, το 1851 (εδώ ο πίνακας «Ειρήνη. Ταφή στη θάλασσα», 1842). Στα εκθέματα –ελαιογραφίες, σχέδια, χαρακτικά και υδατογραφίες– αναδεικνύεται η εκπληκτική δημιουργική άνθηση του Τέρνερ τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όταν ζωγράφισε πολλά από τα ωραιότερα έργα του, αλλά προκάλεσε επίσης αμφισβητήσεις και παρερμηνείες. Ρίχνοντας νέο φως στη σημαντική αυτή περίοδο, η έκθεση αμφισβητεί μύθους και εικασίες που αναπτύχθηκαν για το όψιμο έργο του και φανερώνει έναν καλλιτέχνη με ευρύτατο φάσμα γνώσης και φαντασίας, τολμηρό στην εξερεύνηση νέων τεχνικών, με ενδιαφέρον για τη σύγχρονη ζωή, αλλά και σταθερή αναφορά στα θρησκευτικά, ιστορικά και μυθολογικά θέματα που τον συνέδεσαν με την πολιτιστική παράδοση της εποχής του.