Στα Χανιά επανέρχομαι για το Φεστιβάλ Χορού dance days 4 που, όπως έγραψα ήδη, διοργανώνει η Σοφία Φαλιέρου με τη ΣΥΝ/ΚΙΝΗΣΗ και όπου τα πάντα, ή περίπου, προσφέρονται εθελοντικά. Το τονίζω!
Εντυπωσιάζομαι που υπάρχει ακόμη η αυστριακή –εκ Ζάλτσμπουργκ– ομάδα Εντίτα Μπράουν. Την είχα δει το 1994 (!) με την Εντίτα χορεύτρια κοπελούδα και τώρα διευθύντρια-χορογράφο. Το μακρύ σόλο για τον εκ… Κολομβίας Χουάν Ντάντε Μουρίγιο Μπονταντίγιο θα κέρδιζε αν ήταν συντομότερο (χρειαζόταν δραματουργός) και αν η φωνή του περφόρμερ έφτανε στην άκρη του θεάτρου. Αγγλικά, ισπανικά και ελληνικά κάπου ανακατεύτηκαν και χάθηκαν. Ομως υπήρχε πρωτοτυπία, συγκίνηση, χιούμορ και εκπληκτικές προβολές πάνω σε χαρτόκουτες που τις άλλαζε συνέχεια θέσεις ο Ντάντε. Τίτλος: «Προσωρινά κάτοικος στη…» (ο Ντάντε από το 2006 περιφέρεται στην Ευρώπη, 27/7).
Μεταφορές και στο «Εύθραυστο τίποτα» της Χρυσηίδας Λιατζιβίρη με τη Syndram dance co. (28/7). Μάλλον μετακόμιση. Πάλι διακοσμητικό χάος, μινιμαλιστική διάθεση, τέσσερις χορευτές (ο ικανός Δ. Σηφάκης θα έπρεπε να θυσιάσει τη μοντέρνα αξυρισιά του), όμως και εδώ απαιτείτο δραματουργός για συμβουλές βασικές, όπως ότι το σκοτάδι συμβολίζει ένα φινάλε το οποίο δεν έγινε. Το αυτό και η αναχώρηση των χορευτών από τη σκηνή. Τίμια δουλειά που απαιτούσε λίγο συμμάζεμα.
Πόσες φορές έχω δει πια το «Ρωμαίος + …»; Μόνο του ή στο γενικότερο πλαίσιο των «Ασκήσεων Ετοιμότητας» του Χοροθεάτρου Ηρος Αγγελος του Πέτρου Γάλλια (ΔΗΠΕΘΕ Κερκύρας). Τώρα (29/7) στην εντυπωσιακή Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων η καινούργια 45΄ έκδοση προσφέρει την έκπληξη μιας εξαιρετικής σολιστικής προσθήκης στο φινάλε και 5 νεαρούς… Ιταλούς ερμηνευτές/χορευτές. Τα δύο εξαιρετικά 17χρονα αγόρια σπουδάζουν στο Χορευτικό Γυμνάσιο/Λύκειο του Σαλέρνο, έξω από τη Νεάπολη και κοντά στον Βεζούβιο. Γιατί ΕΚΕΙ υπάρχει και αυτό! Να θυμηθούμε τα ονόματά τους; Φραντσέσκο Μποριέλο και Τζόρτζιο Λοφρέντο. Λέτε να τους συναντήσουμε στο μέλλον ξανά; Οπωσδήποτε να ευχηθούμε: και του χρόνου για τις dance days 5!