Από καιρό σε καιρό, ο Θεός, η τύχη, η μοίρα, ξεχωρίζει έναν άνθρωπο που όχι μόνο θα διαπρέψει στον τομέα του, αλλά θα είναι ο πρωτοπόρος στο είδος του. Εκείνος που θα σφραγίσει με την τελειότητά του τη γενιά του και τις επόμενες που θα ακολουθήσουν. Αυτή λοιπόν η θεόσταλτη ήταν η Μαρία Κάλλας που με την τέχνη της άνοιξε νέους ορίζοντες στην οπερατική ερμηνεία.
Πολλές φορές ακούγοντάς την, θυμάμαι έναν συμβολικό γιαπωνέζικο θρύλο, όπου ο μάστορας καθώς χύνει τη μεγάλη μπρούτζινη καμπάνα που ο ήχος της θα πρέπει να είναι ο ωραιότερος από κάθε άλλον που ακούστηκε ποτέ, καλείται από μια εσωτερική φωνή να λιώσει ο ίδιος μέσα στο ανελέητο μέταλλο.
Στις παραστάσεις της Nόρμας (1960) και της Μήδειας (1961) που είχα την τιμή να τραγουδήσω μαζί της στην Επίδαυρο, τόσο στις πρόβες όσο και στις παραστάσεις, τραγουδούσε πάντα υπακούοντας στη μουσική, πρόσεχε μια παύση, ένα ακόρντο, ένα κρεσέντο, αισθανόταν τη μουσική πάντα και κατόρθωνε να μεταμορφώνει και τα λόγια του λιμπρέτου.
Είχε βρει το κλειδί στο να συνδυάζει τον ήχο με την εκφορά του λόγου. Ενιωθε ότι ήταν αυτή η πραγματική ηρωίδα του έργου.
Αλλαζε επίσης τη νότα, xρωματίζοντάς την με αυτό που ήθελε να εκφράσει, τη θλίψη, τη χαρά, την αγωνία, τον έρωτα, το πάθος! Είχε κατορθώσει επίσης να χρησιμοποιεί το σώμα της ως ολόκληρο ηχείο.
Διαπίστωσα επίσης από την πρώτη κιόλας στιγμή πόσο απείχε από την πραγματικότητα η φήμη που την παρουσίαζε σαν μια απλησίαστη ντίβα.
Γοητευτική γυναίκα
Ηταν μια γυναίκα γοητευτική και όταν της μίλησα για τον θαυμασμό μου και για τη συγκίνηση που ένιωθα εκείνη τη στιγμή που θα με πρωτάκουγε, άνοιξε την αγκαλιά της και με δέχθηκε με αγάπη και στοργή. Η ζεστασιά της φιλίας έλιωσε τους φόβους μου.
Σε αυτήν χρωστώ ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας μου στις παραστάσεις της Νόρμας και της Μήδειας.
Δεν θα ξεχάσω επίσης το ενδιαφέρον της και για τις σπουδές μου στο Μιλάνο όπου ήμουν υπότροφος του ΙΚΥ.
Μου τηλεφωνούσε, μου έκλεινε audition και έτσι μου έδωσε την ευκαιρία να ανοίξω τα φτερά μου τραγουδώντας σε μεγάλα θέατρα στο εξωτερικό με κλιμάκια της Σκάλας του Μιλάνου και σε διάφορα Φεστιβάλ.
Εχουν περάσει τριάντα επτά χρόνια από τον θάνατό της και η ασύλληπτη καλλιτεχνική της έκφραση ούτε έπαψε ούτε θα πάψει ποτέ να υπάρχει, όχι μόνο στη δική μας εποχή που τόσο έντονα σφράγισε με την τέχνη της, αλλά και στις εποχές που θα ακολουθήσουν.
Η Μαρία Κάλλας ζει!
Το αστέρι της λάμπει από ψηλά και φωτίζει την Αυλαία που θα μείνει για πάντα ανοιχτή!
* Η κ. Κική Μορφονιού είναι μεσόφωνος και υπήρξε πρωταγωνίστρια της ΕΛΣ.