Ο παλιός δαίμων της Ευρώπης επέστρεψε. «Θάνατος στους Eβραίους», φώναζαν το καλοκαίρι διαδηλωτές σε φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις στο Βέλγιο και στη Γαλλία. «Βάλτε τους Εβραίους στον θάλαμο αερίων», ούρλιαζαν διαδηλωτές στη Γερμανία.
Οι απειλές ήταν άσχημες, αλλά ακόμα χειρότερη ήταν η βία. Τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν σε επίθεση στο εβραϊκό μουσείο των Βρυξελλών τον Μάιο. Φαρμακείο εβραϊκής ιδιοκτησίας βανδαλίστηκε τον Ιούλιο στη Σαρσέλ του Παρισιού από νεαρούς που διαδήλωναν ενάντια στον ισραηλινό πόλεμο στη Γάζα. Εκρηκτικοί μηχανισμοί, που δεν λειτούργησαν, τοποθετήθηκαν σε συναγωγή στο Βούπερταλ. Εβραίος της Σουηδίας χτυπήθηκε με μεταλλικές ράβδους. Και ο κατάλογος συνεχίζεται.
Οι σποραδικές επιθέσεις έχουν σημάνει συναγερμό για τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην Ευρώπη. Κάποιοι Εβραίοι χαρακτηρίζουν τις συνοικίες των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων στις οποίες κατοικούν μουσουλμάνοι «απαγορευμένες ζώνες». Υπάρχει επίσης ανησυχία γι’ αυτό που κάποιοι περιγράφουν ως υφέρπουσα αντιεβραϊκή προκατάληψη, που εγκαθίσταται στον κυρίαρχο λόγο, υπονομεύοντας τη μεταπολεμική συναίνεση για την εξάλειψη του αντισημιτισμού. Η ερώτηση είναι αν έχει συντελεσθεί κάποια κοινωνική αλλαγή που κάνει πιο αποδεκτά τα αντιεβραϊκά σχόλια και την αντιεβραϊκή συμπεριφορά.
«Ο φόβος είναι ότι τώρα λέγονται πράγματα ανοιχτά και δεν κουνιέται φύλλο», λέει η 36χρονη Εβραία Τζέσικα Φρόμερ, που εργάζεται σε μη κερδοσκοπική οργάνωση στις Βρυξέλλες. «Η σύγχρονη Ευρώπη βασίζεται στο να σταματήσουμε αυτά που συνέβησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και τώρα, 70 χρόνια αργότερα, έχουμε κόσμο κοντά στο Ευρωκοινοβούλιο που φωνάζει “θάνατος στους Εβραίους”».
Δεν βρισκόμαστε βέβαια στην Ευρώπη του 1938. Η γαλλική ηγεσία καταδίκασε απερίφραστα τη βία, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ τέθηκε πρόσφατα επικεφαλής διαδήλωσης εναντίον του αντισημιτισμού στο Βερολίνο, στην οποία είπε στους Γερμανούς: «Είναι καθήκον μας να πολεμήσουμε τον αντισημιτισμό».
Διαδηλώσεις
Στην Ευρώπη γίνονται διαδηλώσεις και παρατηρείται έξαρση του αντισημιτισμού κάθε φορά που ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστινίους. Κάποιοι αναλυτές λένε ότι η οργή του φετινού καλοκαιριού εντάσσεται σε μια περιοδική κυκλική διακύμανση, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν. Αλλοι σημειώνουν ότι π.χ. στη Γαλλία ο αριθμός των καταγεγραμμένων αντισημιτικών επεισοδίων φέτος είναι πολύ χαμηλότερος από όσα καταγράφηκαν κάποιες χρονιές της περασμένης δεκαετίας.
Καθώς όμως η ευρωπαϊκή υποστήριξη για την παλαιστινιακή υπόθεση έχει ενταθεί και οι επικρίσεις προς το Ισραήλ έχουν σκληρύνει, πολλοί Εβραίοι περιγράφουν ότι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο να είναι κανείς εναντίον του Ισραήλ και εναντίον των Εβραίων έχει θολώσει. Ακόμη και όσοι καταγγέλλουν τον ρατσισμό σε όλες του τις εκφάνσεις δεν θεωρούν προτεραιότητά τους την καταπολέμηση του αντισημιτισμού, καθώς οι Εβραίοι συχνά θεωρούνται προνομιούχοι σε σχέση με τους μουσουλμάνους και τις άλλες μειονότητες που υφίστανται διακρίσεις.
Οι εκρηκτικοί μηχανισμοί που τοποθετήθηκαν στις 29 Ιουλίου στη συναγωγή του Βούπερταλ δεν πυροδοτήθηκαν και έτσι το κτίριο δεν υπέστη ζημιές, σε αντίθεση με τον ψυχισμό των Εβραίων της περιοχής. «Για τους Εβραίους της Γερμανίας, ειδικά για μας, αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία», είπε ο τοπικός επιχειρηματίας Αρτούρ Γκουράρι. «Στη Γερμανία καίγονται ξανά συναγωγές τη νύχτα».