Οι πολλές, μικρές ιστορίες της Αθήνας, αυτές που κάνουν την πόλη μια πλατιά αφήγηση, με έσερναν στην ανηφόρα της οδού Μαυρομιχάλη. Είχα μόλις περάσει τη διασταύρωση με την οδό Ισαύρων, η γειτονιά ήταν ήσυχη και γαλήνια, με εκείνο το μείγμα χαμηλών σπιτιών και ψηλών πολυκατοικιών, σε μία συνύπαρξη τόσο χαρακτηριστική των παλιών συνοικιών, όπως είναι και η Νεάπολη.
Πλησίαζα τον αριθμό 99, και είχα αγωνία να δω τι εικόνα θα αντίκριζα. Πριν από λίγες ημέρες είχε πέσει στα χέρια μου μια παλιά φωτογραφία του δρόμου με τη σειρά των σπιτιών από τον αριθμό 97 ώς το 105, όπως ήταν πριν από τον πόλεμο ή λίγο μετά. Στη σειρά, φαινόταν το περιδέραιο των παλιών σπιτιών, δίπατα και μονώροφα, με μπαλκόνια και κεραμοσκεπές. Στον αριθμό 99, όμως, το πιο όμορφο σπίτι στη σειρά, είχε μείνει τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Χατζόπουλος (1868-1920). Αυτός ο λεπταίσθητος ποιητής, ο γερμανοσπουδαγμένος, ο ρομαντικός σοσιαλιστής και καινοτόμος της νουβέλας με το συμβολιστικό του ύφος (που είχε επαινέσει ο Τέλλος Αγρας), έμενε εκεί, πίσω από αυτά τα παράθυρα που τώρα αντίκριζα, καθώς είχα φτάσει στον αριθμό 99.
Ηταν το μόνο σπίτι της παλιάς φωτογραφίας που διασωζόταν. Και με χαρά είδα το σπίτι (που τώρα πωλείται) θαυμαστά ανακαινισμένο με μία πλάκα στην είσοδο να θυμίζει ότι εκεί ζούσε ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος (η πλάκα τον αναγράφει ως ποιητή και λαογράφο). Το σπίτι πρέπει να χτίστηκε λίγο μετά το 1910, μία από εκείνες τις μεσοαστικές διπλοκατοικίες της εποχής, με χαρακτηριστικό του τη μαρμάρινη πλαϊνή ποδιά στο μπαλκόνι, μία πολυτέλεια που του χαρίζει γοητεία. Ο Χατζόπουλος, που ζούσε στη Γερμανία για πολλά χρόνια, επέστρεψε στην Αθήνα με την οικογένειά του το 1914 όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Οπως διάβασα στη BiblioNet, «τον Ιούλιο του 1920, ο Χατζόπουλος ταξιδεύει μια τελευταία φορά στο Μόναχο οικογενειακώς, προκειμένου να μεταφέρουν από εκεί τα πράγματά τους για να επιπλώσουν το καινούργιο σπίτι τους στην οδό Μαυρομιχάλη. Ωστόσο, πηγαίνοντας προς Μπρίντιζι με το ιταλικό ατμόπλοιο “Montenegro”, θα πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση».
Αυτή η ιστορία είναι πίσω από το όμορφο αυτό αθηναϊκό σπίτι, εκεί όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο συγγραφέας του «Φθινόπωρου» και του «Πύργου του Ακροπόταμου». Ηταν ένα «μοντέρνο» σπίτι, το 99 της οδού Μαυρομιχάλη, όταν θα το διάλεξε ο Χατζόπουλος. Και ανεβαίνοντας τον δρόμο, βλέποντας τα σκόρπια παλιά σπίτια έφερνα στον νου το σκηνικό που θα έβλεπε με τα μάτια του εκείνα τα χρόνια. Οπως το σπίτι στον αριθμό 73, ένα από τα πιο όμορφα ερείπια, ή το διπλανό στο 75, με την μπλε ξεφτισμένη εξώθυρα, ή το σπίτι στον αριθμό 85 που έχει σήμερα ένα ολάνθιστο μπαλκόνι.
Αριστερά και δεξιά, το σπίτι του Χατζόπουλου, έχει δύο πολυκατοικίες της εποχής 1968-1973, εκεί όπου σύμφωνα με την παλιά φωτογραφία υπήρχαν θαυμάσια νεοκλασικά σπίτια που σήμερα θα ήταν υπεραιωνόβια. Αυτό το γαλήνιο περιβάλλον θα τον είχε σίγουρα εμπνεύσει όταν έγραφε το «Φθινόπωρο» (1917) και περιέγραφε τόσο όμορφα την εποχή αυτή στην Αθήνα, «με μέρες στη σειρά ασυννέφιαστες, χλιαρές και απάνεμες».