Υποβολείο

2' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μαζί με τον Σεπτέμβρη κλείνει κι ο κύκλος των φετινών παραστάσεων αρχαίου δράματος. • Κλείνει σήμερα κι η στήλη τα σχολιανά της περί το θέμα μ’ ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε στο «πρόγραμμα» του φετινού «Ιππόλυτου» του Εθνικού Θεάτρου. • Κείμενο επιφανούς δασκάλου, • φιλόλογου και θεατρικού κριτικού, • του αείμνηστου Τάσου Λιγνάδη. • Δεν χρειάζεται να πω τι στήριγμα βρήκα στα λόγια του, • δεδομένων των ξινών αντιδράσεων που είχαν προκαλέσει οι απόψεις μου για την «πολιτική Λούκου» στην Επίδαυρο • -φέτος ιδίως. • Γι’ αυτό και το φύλαξα για το τέλος της σεζόν, • να συνοψίσω διά στόματος Δασκάλου: •

«Δεν υπάρχει κίνδυνος από μια κακή παράσταση όσο από μια κίβδηλη. • Η πρώτη αποτερματίζεται στις μοιραίες εντυπώσεις που προκαλεί. • Η δεύτερη αποτελεί μια κακή εκπαίδευση. • Πρότεινα παραπάνω τον όρο “κουλτουραλισμό” • (σ.σ.: αυτό που η στήλη ονομάζει σουσουδοκουλτούρα) • για να δείξω μια σαφή κοινωνική επιφάνεια που χαρακτηρίζεται από επιδείξεις καλλιτεχνισμού • μέσ’ από φτιαχτές εκκεντρικότητες και εκζητήσεις… • (…) • Εκπαιδεύεται λοιπόν ένα Κοινό να ικανοποιείται με εντυπώσεις καλλιτεχνιστικές • και να λοξεύει την επικοινωνία του με την ουσία του έργου». •

Δηλαδή, επισημαίνει ο Λιγνάδης, • υπάρχει ο κίνδυνος «να αλλοιωθεί το μέσο πρόσωπο του κόσμου που κατέκλυζε έως τώρα τους αρχαίους χώρους των σύγχρονων παραστάσεων. • Είναι δηλαδή ενδεχόμενο να επικρατήσει ο τύπος του κουλτουραλιστή επισκέπτη • (σ.σ.: του «αφρόψαρου» που λέω εγώ, • το οποίο, λυπάμαι να πω, απαντάται ήδη εν αφθονία στη δημοσιογραφία του Πολιτισμού) • που χάσκει μπροστά σε κάθε εντυπωσιογόνο εύρημα • εκλαμβάνοντάς το ως τέχνη. • Σε μια τέτοια επικράτηση, μοιραία συνέπεια θα ήταν η βαθμιαία ρήξη της σχέσης του με το αρχαίο δράμα και τις παραστάσεις του». •

Αναφερόμενος δε ο Τ. Λιγνάδης στο ζήτημα της χρήσης της Επιδαύρου • «Ας διαφυλαχθεί αυτό το θέατρο», προτρέπει, «μεθοδεύοντας την παρουσίαση δοκιμασμένων παραγωγών. • Τις πρώτες απόπειρες, τους πειραματισμούς και τις καινούργιες προτάσεις πρέπει να τις ενθαρρύνουμε, αλλά ας τα παρουσιάζουμε προηγουμένως σε άλλα δοκιμαστήρια. • Ας διαφυλάξουμε μια ιεράρχηση και ας αφήσουμε για την Επίδαυρο την ευθύνη του ολοκληρώματος. • Οι παράγοντες των παραστάσεων • και η ίδια η Πολιτεία • (αγαπητέ Γιώργο Λούκο) • δεν πρέπει να ξεχνούν ότι το θέατρο της Επιδαύρου απευθύνεται και ως χωρητικότητα σ’ ένα πλατύ • και οπωσδήποτε όχι ιδιότυπο • Κοινό». •

Και ο ευρυμαθής και αποδεδειγμένα ευρύνους δάσκαλος • -όχι σαν κάτι που διδάσκουν θεατρολογία στα ανεξέλεγκτα, παρακμιακά πανεπιστήμιά μας- • προσδιορίζει επακριβώς • κι όχι με τις θολές γενικότητες των αφρόψαρων: «Σ’ ένα τέτοιο Κοινό η λιτότητα στη σύνθεση, • η σαφήνεια του περιγράμματος, • η διοχέτευση του μύθου μέσα από την καθαρότητα του ελληνικού λόγου • και η διακριτική συμπεριφορά της όψης και του μέλους • είναι προϋποθέσεις πρωταρχικές για μια πλατιά κατανόηση του ήθους και της διάνοιας των έργων».

Αλλά ποιος απροσδιόνυσος υπουργός Πολιτισμού • ποιος με τον λαϊκισμό του «νεανικού» διαχειριζόμενος ένα θεσμό σαν την Επίδαυρο πρόεδρος του Φεστιβάλ • και ποιοι θηρευτές «πρωτοπορίας» σκηνοθέτες να τα σκεφτούν και να τα λάβουν αυτά υπόψη. • Ούτε καν το Εθνικό Θέατρο • που προβάλλει στο πρόγραμμά του το πολύτιμο αυτό κείμενο του Τάσου Λιγνάδη. • Διότι, ως γνωστόν, άλλο τι λέμε, άλλο τι πράττουμε στις παραστάσεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή