Από τον καιρό που η Αναγέννηση κατάργησε τα θεοκρατικά καθεστώτα, το γυμνό σώμα έπαψε να θεωρείται βεβήλωση. Και έχει επιβάλει την παρουσία του στο θέατρο, απ’ όπου δεν μπορεί να το αποκλείσει κανείς αν θέλει να του δώσει ζωή. Εμφανίστηκε ακόμη και στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου αρκετές φορές. Φέτος όμως η σεμνοτυφία του φύλακα σκανδαλίστηκε με το γυμνό που κινηματογραφούσαν σε αυτό το θέατρο δύο Ευρωπαίοι σκηνοθέτες, οι οποίοι για τον λόγο αυτόν σήμερα είναι υπόδικοι. «Μα δεν ζήτησαν άδεια», δικαιολογήθηκε ο αρμόδιος υπουργός. Κούφιες δικαιολογίες: ο ίδιος ομολόγησε ότι αν του τη ζητούσαν, δεν γνωρίζει τι θα αποφάσιζε! Ετσι, το θέατρο της Επιδαύρου αποστειρώθηκε, κλειδώθηκε και (ξανα)παραδόθηκε στη χειμερία νάρκη του.
Ειρωνεία: δύο μέρες αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου, 8 πούλμαν γεμάτα με μέλη του σωματείου «Διάζωμα» ξεκίναγαν για να κάνουν το αντίθετο: να δώσουν ζωή σε 4 αρχαία θέατρα της Θεσσαλίας. Το θέατρο της Λάρισας –στο οποίο άρχισε τις εργασίες της η έβδομη ετήσια γενική συνέλευση του σωματείου– άδραξε την ευκαιρία που του έδωσε το «Διάζωμα» για να φιλοξενήσει αποσπάσματα από αρχαία τραγωδία (την «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη) για πρώτη φορά έπειτα από 2.500 χρόνια. Το Δημόσιο, ενώ χρηματοδότησε αδρά την αποκατάσταση του μνημείου, το άφησε και αυτό να κοιμάται.
Εγραψε προσφυώς ο πρόεδρος του «Διαζώματος», Σταύρος Μπένος: «Ο πολιτισμός μπορεί να γίνει η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας. Τώρα είναι ο παρίας της δημόσιας ζωής, αφού αυτή η χώρα δεν διαθέτει τη στοιχειώδη ευφυΐα και γενναιοδωρία να κατανοήσει και να αξιοποιήσει τον μεγάλο πλούτο που υπάρχει απλόχερα στα σπλάχνα της: τόσο το μοναδικό σε ποιότητα και πλήθος απόθεμα των μνημείων όσο και τον εξαιρετικό “ρέοντα” πολιτισμό της που παράγεται από τους δημιουργούς της» (Βήμα, 3/8/2014). Αυτή τη βαριά βιομηχανία την έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα της ανεργίας και της εξαθλίωσης.
Είναι φανερό ότι το κράτος δεν θέλει, αλλά και δεν μπορεί να δώσει ζωή στον τεράστιο αριθμό των αρχαίων μνημείων που διαθέτει η χώρα. Περιορίζεται σε μερικά που μετριούνται στα δάχτυλα. Τα υπόλοιπα μένουν στο σκοτάδι, εγκαταλελειμμένα και αφύλακτα. Μία είναι η λύση: η ανάθεση της διαχείρισής τους σε ιδιώτες. Που θα τα αναδεικνύουν, θα τα προστατεύουν, θα οργανώνουν τουριστικές πολιτιστικές διαδρομές σε όλη τη χώρα, θα κατασκευάζουν και θα πουλούν αντίγραφα, θα επιτυγχάνουν τη συμβολή των τουριστών στη ζωή των μνημείων, αλλά και της οικονομίας μας. Την ανάθεση σε ιδιώτες πρότεινε φέτος, μέσα από το περιοδικό Time, ο διάσημος Αμερικανός αρχαιολόγος Στέφανος Μίλερ, διευθυντής των εκσκαφών στη Νεμέα. Ο άνθρωπος που συνεργάστηκε χρόνια με άξιους Ελληνες αρχαιολόγους, όπως είναι οι περισσότεροι από αυτούς. Οχι όμως και οι συνδικαλιστές τους, που αμέσως επιτέθηκαν στον Μίλερ με επιχειρήματα τύπου Φωτόπουλου της ΔΕΗ: «Δεν πωλείται» και «όχι στο ιδιωτικό κέρδος». Λες και το ιδιωτικό κέρδος είναι ατιμία ή λες και θα υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας χωρίς ιδιωτικό κέρδος.