«Οχι, όχι, δεν πειράζει. Απλώς κοίταζα επίμονα κάποιες κοπέλες που έπιναν καφέ μόνες τους, θεωρώντας ότι είστε μία απ’ αυτές. Ελπίζω να μη με παρεξήγησε καμία».
Η συνάντησή μου με τον Κώστα Νικούλι, τον Ντάνι στην «Xenia», τη νέα ταινία του Πάνου Κούτρα, ξεκίνησε κάπως επεισοδιακά. Το ραντεβού μας ήταν στη 1.30 το μεσημέρι αλλά εκείνος είχε καταλάβει στις 12.30.
Η αρχική αμηχανία του λύθηκε μόλις ήπιε την πρώτη γουλιά καφέ κι έστριψε ένα τσιγάρο. Αρχίσαμε να συζητάμε όταν χτύπησε το κινητό του. «Συγγνώμη, πρέπει να το απαντήσω, είναι ο αδελφός μου». Στην οθόνη αναβόσβηνε το όνομα «Οντι» από το Οδυσσέας, ο κινηματογραφικός, μεγάλος του αδελφός στην ταινία, ο ηθοποιός Νίκος Γκέλια. Εχεις αδέλφια στην πραγματική ζωή; «Εχω έναν μεγαλύτερο αδελφό. Ζούμε μαζί σ’ ένα διαμέρισμα στο Παλαιό Φάληρο. Oι γονείς μου επέστρεψαν στην Αλβανία το 2012. Ο πατέρας μου δεν έβρισκε πια δουλειές, η μητέρα μου είχε ένα μίνι μάρκετ όπου τον τελευταίο χρόνο δούλευα κι εγώ, αλλά δεν πήγαινε καλά, οπότε τα μάζεψαν και γύρισαν πίσω».
Το δικό του road movie
Οι γονείς του ήρθαν στην Ελλάδα το 1992. Δύο χρόνια μετά γεννήθηκε ο Κώστας. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής Γαλλικών και η μητέρα του πολιτικός μηχανικός. Στην Ελλάδα έκαναν ό,τι δουλειά βρισκόταν. Μεγάλωσε και τελείωσε το σχολείο εδώ. Οταν ήταν ακόμη μαθητής Λυκείου, αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή «Δήλος» – Δήμητρα Χατούπη. Πέρασε, ευτυχώς, «γιατί η επόμενη επιλογή μου, αυτό που ήθελαν οι γονείς μου, ήταν να επιστρέψω στην Αλβανία και να πάω σε σχολή λογιστικής». Πήγαινε στην Γ΄ Λυκείου όταν έμαθε για την ακρόαση στην ταινία του Πάνου Κούτρα. «Εψαχναν ηθοποιούς αλβανικής καταγωγής από 16 ώς 21 ετών, που να μιλούν άπταιστα ελληνικά. Πήγα, κι έτσι άρχισαν όλα».
Ο Κώστας υποδύεται τον Ντάνι, έναν νεαρό Αλβανό ομοφυλόφιλο. «Η μητέρα μου, όταν έμαθε για τον ρόλο μου, φρίκαρε. Ομως το συζητήσαμε, γνώρισε τον Πάνο (Κούτρα) ο οποίος την κέρδισε, κι έτσι χαλάρωσε. Τώρα οι γονείς μου είναι πολύ περήφανοι για μένα».
Στην «Xenia» πρωταγωνιστές είναι δύο αδέλφια, Ελληνοαλβανοί, ο 16χρονος Ντάνι και ο 18χρονος Οδυσσέας. Η Αλβανή μητέρα τους, με σπουδές ωδείου, κατέληξε σε σκυλάδικο, αλκοολική και εγκαταλελειμμένη από έναν σύζυγο που την εκμεταλλευόταν. Τώρα είναι νεκρή και τα δύο αδέλφια ταξιδεύουν στην Ελλάδα από την Κρήτη ώς τη Θεσσαλονίκη για να βρουν τον πατέρα τους που κερδίζει λεφτά πουλώντας προστασία σε μαγαζιά της πόλης και πολιτεύεται στον χώρο της άκρας Δεξιάς.
«Το πιο συναρπαστικό στην ταινία είναι οι σχέσεις των δύο αδελφών», λέει ο Κώστας. «Πώς υποχωρούν και οι δύο για να καταφέρουν να “συναντηθούν”. Η ταινία είναι ένα road movie με υπέροχα τοπία της Ελλάδας: Κρήτη, Αθήνα, Τέμπη, Λάρισα, Πλαταμώνας, Κοζάνη, Θεσσαλονίκη. Θεωρώ πως ό,τι δείχνει η ταινία υπάρχει και στη ζωή. Υπάρχουν τέτοια παιδιά και τέτοιες καταστάσεις. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι αν μεγάλωνα αλλιώς, χωρίς οικογένεια, μπορεί και να ήμουνα ο Ντάνι».
Ο ήρωας βιώνει τον ρατσισμό για την καταγωγή του και για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. «Κι εγώ έχω βιώσει τον ρατσισμό», με διακόπτει ο Κώστας. «Στο σχολείο με είχαν αποκαλέσει κωλοαλβανό, αλλά τότε δεν καταλάβαινα πολύ καλά την προσβολή γιατί ήμουνα μικρός. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε καλοκαίρι πήγαινα τρεις μήνες στους Αγίους Σαράντα με τη γιαγιά και τον παππού. Δεν είχα αντιληφθεί, όμως, ότι περνάω κάποια σύνορα, ότι ο εδώ κόσμος και ο εκεί κόσμος ήταν διαφορετικοί. Μεγαλώνοντας έκανα σωστές επιλογές, έχοντας δίπλα μου ανθρώπους που με αποδέχονταν και δεν με αντιμετώπισαν ποτέ ως ξένο. Τώρα, βέβαια, οι Αλβανοί αφομοιώθηκαν και είναι άλλος ο “εχθρός”.
»Από την άλλη πλευρά, στην ταινία μπορεί να υποδύομαι τον ομοφυλόφιλο, όμως αυτό που χαρακτηρίζει τον Ντάνι περισσότερο δεν είναι η σεξουαλική του επιλογή, αλλά το ότι είναι ένα παιδί που αναγκάζεται να μεγαλώσει. Αναγκάζεται από τις καταστάσεις να αποχαιρετίσει την εφηβεία του. Στην πραγματικότητα πάντως, μέχρι την ταινία, δεν είχα γνωρίσει, δεν είχα συναναστραφεί ποτέ ομοφυλόφιλο και τα πρότυπά μου ήταν τηλεοπτικά. Τώρα, φυσικά, έχω άλλη άποψη».
Νέα ταινία
Ο Πάνος Κούτρας ήταν σχολείο για σένα; Τον ρωτάω. «Ο Πάνος είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος που σε ενθουσιάζει και σε κάνει να χαμογελάς. Με έκανε να αντιληφθώ πράγματα για τον εαυτό μου που δεν ήξερα. Πολλές φορές κάνουμε θέατρο και έχουμε το άγχος αν αυτό που κάνουμε είναι καλό, είναι ωραίο. Ο Πάνος μου έμαθε ότι δεν χρειάζεται να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Μου έλεγε απλώς “κάν’ το”». Στα τέλη Οκτωβρίου ο Κώστας Νικούλι ξεκινάει γυρίσματα για τη νέα μεγάλου μήκους ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη. «Να σου ευχηθώ καλή επιτυχία», του λέω. «Οχι, να μου ευχηθείς χρόνια πολλά», απαντάει. «Χθες έκλεισα τα 20».
Η πρώτη γενιά του 21ου αιώνα είναι εδώ, δυναμικά.