Τα αισιόδοξα σενάρια και η πραγματικότητα

Τα αισιόδοξα σενάρια και η πραγματικότητα

3' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι κάνει προβλέψεις, καταρτίζει προγράμματα και φτιάχνει σενάρια, σύμφωνα με τη βούλησή της, υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές της και πάντα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις πιο αισιόδοξες εξελίξεις, ακόμη και όταν οι πιθανότητες να επαληθευτούν είναι μηδαμινές. Χωρίς επαφή με την πραγματικότητα και κυρίως ερήμην των άλλων παραγόντων που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο και οι αποφάσεις τους μπορεί να είναι καθοριστικές είτε για την αίσια, είτε για την κακή έκβαση των ελληνικών σχεδίων και επιθυμιών.

Πρόκειται για συνήθεια που η χώρα την έχει πληρώσει ακριβά κατά περιόδους στην ιστορία της, αλλά φαίνεται ότι όπως στα άτομα «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι», το ίδιο συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό και με τα έθνη. Ειδικά στην Ελλάδα αυτό το διαπιστώνει κανείς σε όλους τους τομείς, από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ ώς την πολιτική. Ετσι, σεβόμενη τις παραδόσεις η σημερινή πολιτική τάξη διακρίνεται από ανάλογο πνεύμα σύμπνοιας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ανταγωνίζονται με πάθος στην εξαγγελία παλικαρισμών και υπεραισιόδοξων προγραμμάτων και σεναρίων, άσχετων με την πραγματικότητα που διαμορφώνεται από την κατάσταση της οικονομίας, την εμπεδωμένη νοοτροπία, τις αγορές, τους δανειστές και το γενικότερο διεθνές περιβάλλον.

Το χειρότερο είναι ότι παραβλέπονται ακόμη και οι σαφείς ενδείξεις μιας πραγματικότητας πολύ διαφορετικής από αυτήν που παρουσιάζουν ή οραματίζονται οι πολιτικοί ηγέτες, τα κόμματα και τα μίντια στην Ελλάδα. Και αν το πρώτο αισιόδοξο σενάριο δεν επαληθεύεται, οι δικοί μας (εμείς) πηγαίνουν στο άλλο. Ανεβαίνουν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, λόγω της πολιτικής αστάθειας και των προθέσεων για φοροελαφρύνσεις και απαλλαγή από μνημόνια, εποπτείες, τρόικες και ΔΝΤ; Το γεγονός ερμηνεύεται ως κίνηση κερδοσκοπικών funds και άλλων τυχοδιωκτών. Λέει με τα πολλά ο Μάριο Ντράγκι ότι η ΕΚΤ θα αγοράζει ένα ποσοστό καλυμμένων ομολόγων και τιτλοποιημένων δανείων (που θεωρούνται «σκουπίδια») από τις ελληνικές τράπεζες για να ενισχύσει τη ρευστότητα, μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται σε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με την αντίστοιχη επιτήρηση; Αμέσως επιχειρείται υποβάθμιση της προϋπόθεσης που θέτει, λες και δεν είναι γνωστό ότι η χώρα θα συνεχίσει να βρίσκεται υπό επιτήρηση για πολλά χρόνια. Τονίζει ο υποψήφιος για νέος επίτροπος της Κομισιόν στα οικονομικά, ο Πιερ Μοσκοβισί, ότι η τρόικα και το ΔΝΤ έπαιξαν εποικοδομητικό ρόλο στην Ελλάδα; Η δήλωσή του αγνοείται, αφού ό,τι δεν αρέσει, δεν υπάρχει…

Και από την άλλη πλευρά, θεωρείται απόλυτα βέβαιο και ευχής έργο ότι το ΔΝΤ θα φύγει από την Ελλάδα, αφού ούτε εμείς το θέλουμε, ούτε το ίδιο θέλει να μείνει χωρίς τους Ευρωπαίους εταίρους σε ένα σχήμα επιτήρησης. Ας περιμένουμε όμως να δούμε, αν και πότε θα γίνει κάτι τέτοιο. Ταυτόχρονα, καλό είναι να περιμένουμε για να δούμε ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην Ελλάδα του μετώπου που ορθώνουν απέναντι στη Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία. Για κάποιους αυτή είναι μία ακόμη εξέλιξη που επιτρέπει το πλασάρισμα ενός νέου αισιόδοξου σεναρίου για τη χώρα μας, αφού Παρίσι και Ρώμη στρέφονται κατά της λιτότητας και υπέρ της χαλάρωσης της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη. Είναι όμως έτσι; Γιατί άλλα μεγέθη είναι η Γαλλία και η Ιταλία και άλλο η Ελλάδα. Αλλωστε μπορεί να ενοχλείται ο Ρέντσι από το ύφος της Μέρκελ, αλλά παράλληλα φροντίζει να διαβεβαιώσει ότι το έλλειμμα της χώρας του θα το κατεβάσει κάτω από το 3%.

Αλλά ακόμη και αν χαλαρώσει η οικονομική πολιτική στην Ευρωζώνη, αποτελεί ερώτημα κατά πόσο κάτι τέτοιο θα επιτρέψει στη Γαλλία και την Ιταλία να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους και σχεδόν βεβαιότητα ότι την ειδική περίπτωση που ονομάζεται Ελλάδα, δεν θα την βοηθήσει. Η τόνωση της ζήτησης, μέσω μιας πιο χαλαρής οικονομικής πολιτικής, μπορεί να βοηθήσει χώρες που παράγουν και στη σημερινή συγκυρία μπορούν να επωφεληθούν από την πτώση του ευρώ και την άνοδο του δολαρίου. Η Ελλάδα δεν ανήκει δυστυχώς σε αυτές και αν δεν αποκτήσει στοιχειώδη παραγωγή, η τόνωση της ζήτησης και της κατανάλωσης σημαίνει επάνοδο στο μοντέλο που την οδήγησε στη χρεοκοπία. Κανένα αισιόδοξο σενάριο όμως δεν γράφεται στη συγκεκριμένη βάση!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή