Χαμένοι στα οράματα

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αρκετοί από όσους/ες μετείχαν στο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς που ολοκληρώθηκε χθες, είχαν αφήσει τη σφραγίδα τους σε παλαιότερες εκδοχές και συλλογικές εκφράσεις του χώρου της λεγόμενης Ανανεωτικής Αριστεράς. Μια σφραγίδα που δήλωνε διαφορετικό ήθος τόσο στην πολιτική συμπεριφορά όσο και στη στάση ζωής και τις πολιτισμικές επιλογές και κατευθύνσεις.

Αν κοιτάξει κανείς τους τίτλους των χθεσινών εφημερίδων και αν διαβάσει τα αναλυτικότατα ρεπορτάζ ιντριγκολογίας και φραξιολογίας που επικράτησε στις διαδικασίες του συνεδρίου, θα διαπιστώσει, περίλυπος, ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μοιάζουν σαν να μην είναι εκείνοι (ή μάλλον ένα μικρό, πολύ μικρό τμήμα τους) που έδωσαν πολιτικές και κοινωνικές μάχες για όσα σήμερα μοιάζουν αυτονόητα (π.χ. για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας που για πρώτη φορά υποστήριξαν αριστεροί, για την ψήφο στα 18, για την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά είτε αυτά τα κοινά ήταν ο επαγγελματικός στίβος είτε ο πολιτικός, για την αποδοχή της διαφορετικότητας σε ρεύματα τέχνης ή προσωπικών επιλογών).

Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια, οι τότε νέοι έχουν περάσει τα 50, έχουν κάνει τους αναμενόμενους ή λιγότερο αναμενόμενους συμβιβασμούς στις κοινωνικές τους συμπεριφορές. Φαινόταν όμως ότι είχαν κρατήσει πολλά από τα όνειρα των νεανικών τους χρόνων παίρνοντας το βάρος και το ρίσκο της ίδρυσης της ΔΗΜΑΡ, παίρνοντας το ακόμα μεγαλύτερο βάρος και ρίσκο να μετάσχουν στην τρικομματική κυβέρνηση, δηλώνοντας και μ’ αυτόν τον τρόπο ότι ακριβώς ήταν πολλά και σημαντικά όσα εξακολουθούσαν να τους χωρίζουν από τη λεγόμενη παραδοσιακή ή «αυθεντική» αριστερά.

Και τις προηγούμενες τρεις μέρες (ή μάλλον μετά τις ευρωεκλογές) αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι τα γκρέμισαν όλα.

«Συνέδριο τραγέλαφος», «Ο Κουβέλης αγνόησε την Κ.Ο.», «Πρόεδρος μεν, λαβωμένος δε» ήταν μερικοί από τους τίτλους των χθεσινών εφημερίδων. Και αν τα άρθρα του Τύπου προσπάθησαν να μεταφέρουν, κατά το δυνατόν, τα γεγονότα, τα σχόλια στα social media ξεχείλιζαν από πικρία και ειρωνεία. Από πρώην, πληγωμένους και οργισμένους.

Οι οποίοι εξακολουθούν να επιμένουν στα όνειρα και τα οράματα που υπερασπίστηκαν πολλά χρόνια και πεισματικά να πιστεύουν ότι, ειδικά σήμερα, αυτή η ίδια στάση στην πολιτική και στη ζωή μπορεί να επαναφέρει αξίες που καθόλου καλά δεν στέκουν στη θέση τους, να εδραιώσει τον πολιτικό πολιτισμό που κοντεύει να μεταναστεύσει από αυτή τη χώρα, και να ασκήσει πολιτική που θα έχει τόλμη, φαντασία, αλλά και υπευθυνότητα και ήθος.

Πού βρίσκονται σήμερα όλοι αυτοί; Ισως να μετρώνται στο μεγάλο ποσοστό που λείπει πλέον από τη ΔΗΜΑΡ ή και να υπάρχουν και σ’ εκείνο το «Δεν ξέρω/Δεν απαντώ». Ισως και σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Πάντως υπάρχουν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή