Κέντρα Εξυπηρέτησης Επιχειρηματιών; Από τον ΣΥΡΙΖΑ; Και δεν τρίζουν οι γνάθοι των σταλινικών του κόμματος, που πιστεύουν μόνο σε σοβιετικού τύπου οικονομίες; Δεν ξεσηκώθηκε ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης για την παράδοση του κόμματος στον επάρατο καπιταλισμό, του οποίου το κράτος θα γίνει «υπηρέτης»; Δεν φτάνει δηλαδή που δεν θα κρατικοποιήσουν τις επιχειρήσεις, όπως επιτάσσει ο μπολσεβικισμός, αλλά θα εξυπηρετούν και τους επιχειρηματίες;
Η ομιλία του κ. Αλέξη Τσίπρα στην ετήσια Διάσκεψη της Ελληνικής Eνωσης Επιχειρηματιών (ΕΕΝΕ) ήταν σημαντική και στον κεντρικό της κορμό πολύ καλή. Είναι κρίμα που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, με τα κανάλια να στέκονται μόνο στον συνήθη καβγά με την κυβέρνηση. Ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει «ένα κράτος που θα είναι αξιόπιστος ελεγκτικός μηχανισμός και αποτελεσματικός αρωγός του πραγματικού επενδυτή, του υγιούς επιχειρηματία. Που θα διασφαλίζει ότι ο ιδιωτικός τομέας παράγει πλούτο για να καλύψει κοινωνικές ανάγκες, εντός του ισχύοντος δημοσιονομικού, εργασιακού και περιβαλλοντικού νομοθετικού πλαισίου…».
Ας μην προσπεράσουμε ελαφρά τη καρδία τη διαδικασία «βίαιης ωρίμανσης» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε χαρακτηρίσει τη στροφή στη λογική ο κ. Γιάννης Δραγασάκης. Ας μην κρυφτούμε πίσω από σοφιστείες ότι αυτή η στροφή είναι μόνο ρητορική· σάμπως όταν λένε ανοησίες, δεν είναι απλώς ρητορικές; Αν θέλουμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο πρέπει να σημειώσουμε το γεγονός ότι η «γενιά των καταλήψεων», στην οποία ανήκει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάζεται σε συνθήκες κρίσης να ωριμάσει ταχύτερα από τις προηγούμενες γενιές. Ας σκεφθούμε μόνο πόσο καιρό χρειάστηκε η γενιά του «Πολυτεχνείου» να συνειδητοποιήσει ότι «ο καινοτόμος επιχειρηματίας που αναλαμβάνει κινδύνους και εκπληρώνει την κοινωνική του ευθύνη, είναι σύμμαχος στην εθνική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση, την ανάπτυξη και την ανασύνταξη της χώρας» (Αλέξης Τσίπρας, ό.π.).
Ας αναλογιστούμε επίσης πόσα χρόνια χρειάστηκε το πρώιμο ΠΑΣΟΚ για να καταλάβει ότι οι κρατικές επιδοτήσεις στους συνεταιρισμούς αντί να βοηθούν καταστρέφουν την «κοινωνική επιχειρηματικότητα», για να δούμε το άλμα που κάνει ο κ. Τσίπρας λέγοντας ότι «θα ενθαρρύνουμε τη στροφή στη νεανική και κοινωνική επιχειρηματικότητα, που δεν θα είναι εξαρτημένες από τις κρατικές επιδοτήσεις αλλά θα βασίζονται στην καινοτομία, την πρωτοπορία, την καλή εξυπηρέτηση και τη σκληρή δουλειά».
Φυσικά υπάρχουν πολλά επιμέρους ζητήματα που μπορεί να διαφωνήσει κάποιος με τις προγραμματικές εξαγγελίες του κ. Τσίπρα για τις επιχειρήσεις. Αλλά αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούν και στον ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό που χρειάζονται πρωτίστως οι νεοφυείς επιχειρήσεις δεν είναι φορολογικά κίνητρα, αλλά χώρο να ανασάνουν κι ελευθερία να αναπτυχθούν.
Το ερώτημα συνεπώς είναι: πόσα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία πιθανώς θα στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό, κατανοούν σε βάθος αυτό που υποσχέθηκε ο πρόεδρός τους, ότι δηλαδή «είναι καίριας σημασίας η άρση των χιλιάδων μικρών και μεγάλων εμποδίων στην άσκηση της υγιούς παραγωγικής επιχειρηματικής δραστηριότητας»; Ή θα το μάθουν -όπως όλοι οι προηγούμενοι- στου κασίδη το κεφάλι;