Ο Thom Yorke, φρόντμαν των Radiohead, κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Tomorrow’s Modern Boxes», και μοιάζει με έναν διπλό πειραματισμό. Πρωτίστως μια μουσική περιπλάνηση, ακόμη μία έκφραση ενός ανήσυχου μουσικού που πειραματίζεται σε ηλεκτρισμένα μονοπάτια, σαν να θέλει να εξετάσει προσεκτικά τα όρια μεταξύ υπολογιστή και ανθρώπου.
Και δευτερευόντως, μία ακόμη δοκιμή για την καταπολέμηση του παράνομου κατεβάσματος αρχείων, ένα επιπλέον πείραμα για το κατά πόσο και πώς οι δημιουργοί μπορούν να πάρουν με το μέρος τους τις νέες τεχνολογίες, προκειμένου να γίνεται ελεγχόμενη η διακίνηση της μουσικής.
Γυρνώντας την πλάτη στα δημοφιλή και «νόμιμα» προγράμματα μουσικής κατανάλωσης, τα iTunes, Spotify και Amazon και ό,τι άλλο, ο Yorke, ως εναλλακτική περσόνα, επιλέγει το «κακόφημο» BitTorrent. Κακόφημο γιατί μέσω αυτού του πληροφοριακού προγράμματος peer to peer ανταλλαγής δεδομένων (από χρήστη σε χρήστη), πραγματοποιείται ένα ατελείωτο και παράνομο αλισβερίσι αρχείων. Ομως, για τον καινούργιο δίσκο του Yorke, εγκαινιάζεται η εφαρμογή Bundle του BitTorrent, όπου ο ίδιος ο δημιουργός ανεβάζει το αρχείο και το επιτρέπει στους χρήστες να το κατεβάσουν κατόπιν αμοιβής. Και αυτή η άμεση σχέση μεταξύ δημιουργού και καταναλωτή είναι που επιτρέπει χαμηλή κοστολόγηση στο προϊόν, στη συγκεκριμένη περίπτωση στο «Tomorrow’s Modern Boxes». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το καινούργιο πόνημα του Thom Yorke δεν ταξιδεύει ελεύθερο στο Διαδίκτυο για όποιον δεν θέλει να πληρώσει καθόλου, παρακάμπτοντας το Bundle.
Πρόκειται για τον δεύτερο σόλο δίσκο του Thom Yorke, που ακολουθεί το «The Eraser» του 2006. Από τότε ο Βρετανός μουσικός έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ με τους Radiohead, καθώς και το «Amok» του 2013 με το παράπλευρο πρότζεκτ Atoms For Peace, μια πραγματικά σούπερ μπάντα.
Εχοντας αφήσει πίσω μακριά την «Pablo Honey» εποχή ως ένοχο παρελθόν, ο Yorke έχει επιδείξει μια έφεση με τους υπολογιστές, το οποίο φαίνεται σε κάθε μετάλλαξη του ήχου των Radiohead. Υπήρχαν όμως πάντα κάποιες κιθάρες που έκαναν τον ήχο του βρετανικού συγκροτήματος πιο γήινο και ανθρώπινο. Αλλά στην καινούργια του δουλειά ο Yorke, τελείως μόνος του, απελευθερωμένος από την όποια επιρροή και δέσμευση των επί Radiohead συνεργατών του, παρουσιάζεται πιο ηλεκτρονικός από ποτέ, κάτι που υπονοεί και ο σχεδιασμός του εξωφύλλου. Ο μουσικός θολώνει τα όρια μεταξύ ανθρώπου και μηχανής, και τίποτα δεν είναι διακριτό. Ακόμη και η φωνή του μοιάζει πιο ρομποτική από κάθε άλλη φορά, ακούγεται αχνή πίσω από δυστοπικά μίνιμαλ beat. Ο δίσκος μοιάζει μια αποσυμφόρηση ηλεκτρονικής ανησυχίας. Μια δουλειά που έγινε ως σπουδή πάνω στη σχέση ανθρώπου και υπολογιστή υπό το πρίσμα της μουσικής. Και που, θέλοντας και μη, αφήνει έναν προϊδεασμό για την επερχόμενη δουλειά των Radiohead. Τα μέλη του συγκροτήματος έχουν ανακοινώσει πως αρχίζουν ηχογραφήσεις (αν δεν έχουν ήδη ξεκινήσει, γιατί η δημιουργική μυστικοπάθεια είναι σημάδι των καιρών μας). Και η αναμονή είναι μεγάλη. Ποιος ξέρει προς πού θα κατευθυνθούν αυτή τη φορά;