Αληθινή ιστορία: Χριστούγεννα του 2002. Φορτωμένο αυτοκίνητο, έτοιμο προς αναχώρηση για Πάτρα και από εκεί για Βενετία, Αλπεις και όπου μας πάει ο δρόμος. Νωρίς το πρωί, σηκώνομαι για τον τελευταίο έλεγχο. Τσεκάρω πιέσεις ελαστικών, δεσίματα, λάδια και ξαφνικά… «νιάου»…
Αν ήμουν έστω και ελάχιστα τυχερός (ποτέ δεν είμαι), θα επρόκειτο για ένα γατί κάτω από το αυτοκίνητο. Λίγη λιγότερη τύχη και θα βρισκόταν, τουλάχιστον, κάτω από το φτερό, πάνω στον τροχό (αγαπημένο καταφύγιο των γάτων σε περιοχές όπου συχνάζουν εχθρικά ζώα). Με φρίκη μου ανακαλύπτω ότι το ζώο είναι αρκετά νεαρό και μικρόσωμο ώστε να έχει βρει πρόσβαση ΜΕΣΑ στο θόλο του φτερού και να έχει χωθεί με το κεφάλι μπροστά και τα πισινά πόδια χωμένα τουλάχιστον σαράντα πόντους βαθιά…
Σε στενούς χώρους, μια τρομοκρατημένη γάτα δεν μπορεί να οπισθοχωρήσει, ακόμη κι αν εξαρτάται η ζωή της από αυτό. Και ο μόνος τρόπος για να την απεγκλωβίσεις είναι να αποσυναρμολογήσεις το χώρο που την περιβάλλει. Στην περίπτωσή μου, το αγαπημένο μου διθέσιο καμάρι…
Ευτυχώς, μέσα από αυτό το επάγγελμα έχω γνωρίσει πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Και ένας από αυτούς σηκώθηκε χαράματα Σαββάτου, άνοιξε το συνεργείο του, έλυσε το μισό αυτοκίνητο, είδε ένα γατί να εκτοξεύεται πανικόβλητο, εκατοστά μπροστά από το πρόσωπό του, και το ξανασυναρμολόγησε τόσο έγκαιρα ώστε να προλάβω και το πλοίο…
Εδώ που το ξανασκέφτομαι, λίγη τύχη μάλλον την έχω.
Τώρα που χειμωνιάζει, κάντε το καθημερινή συνήθεια. Προτού ξεκινήσετε, τσεκάρετε το αυτοκίνητό σας. Από κάτω, μπροστά ή πάνω από τους τροχούς, ακόμη και μέσα στη μηχανή. Πατήστε καλού κακού και μια κόρνα. Η θερμότητα που εκπέμπει το μοτέρ προσελκύει τις γάτες μέσα στη νύχτα. Μπορεί να σώσετε μια ζωή – και τον εαυτό σας από πολλά βάσανα.