Και αν υπάρξει Eλληνας Σνόουντεν

Και αν υπάρξει Eλληνας Σνόουντεν

Κύριε διευθυντά

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάβασα το υπό τον τίτλο «ο συνταγματικός πατριωτισμός» σχόλιο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη στην «Κ» της 14ης Σεπτεμβρίου. Περιττό να σας πω ότι κατά κανόνα συμφωνώ με τα γραφόμενά του, νομίζω όμως ότι αυτή τη φορά υπέπεσε σε «φάουλ»… Διότι: α) Η πολιτισμένη ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα σε εμπόλεμη κατάσταση με δύο θανάσιμους εχθρούς: τη διεθνή τρομοκρατία και το εμπόριο θανάτου με τα ναρκωτικά. Σε συνθήκες πολέμου δεν μπορούμε να απολαμβάνουμε όσα θεωρούμε αυτονόητα σε καιρό ειρήνης. Αν από την υποκλοπή ενός τηλεφωνήματος από μια κρατική υπηρεσία μπορεί, έστω και στο απειροελάχιστο, να αποτραπεί ένα τρομοκρατικό χτύπημα που θα στοιχίσει τη ζωή χιλιάδων συνανθρώπων μας ή να κατασχεθεί ένα φορτίο θανάτου από το Μεξικό, τότε ας παρακολουθούνται όλες οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, όλων των κατοίκων αυτού του πλανήτη που ενώ δεν έχουν καμία σχέση με την τρομοκρατία και τα ναρκωτικά, μπορεί κάλλιστα να καταστούν θύματα μιας αποτρόπαιης τρομοκρατικής πράξης. Και στο κάτω κάτω, δεν βλέπω γιατί οι μυστικές υπηρεσίες θα υποκλέψουν τα δικά μου τηλεφωνήματα ή τα δικά σας· τόσο άσχετοι είναι ώστε να βάζουν στο στόχαστρό τους άσχετους ανθρώπους; Αλλά και αν, κατά περίπτωση, συμβεί κάτι τέτοιο, οι συνέπειες δεν είναι ούτε τραγικές ούτε ανεπανόρθωτες, ενώ οι συνέπειες ενός τρομοκρατικού πλήγματος είναι και τραγικές και ανεπανόρθωτες. Υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ο Σνόουντεν ότι οι άνθρωποι «θα πρέπει να μπορούν να ταξιδέψουν με το τρένο, θα πρέπει να μπορούν να αγοράσουν ένα αεροπορικό εισιτήριο…», παραβλέπει όμως το γεγονός ότι οι άνθρωποι θέλουν πρωτίστως να ταξιδεύουν με ασφάλεια και να μην έχουν την τραγική μοίρα αυτών που βρέθηκαν στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Και για την πρόληψη αυτού του κινδύνου οι μυστικές υπηρεσίες μπορούν να προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες.

Βεβαίως οι μυστικές υπηρεσίες δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να δρουν ανεξέλεγκτα και να υπερβαίνουν τα «εσκαμμένα». Στις δημοκρατικές χώρες, όμως, υπάρχουν θεσμικά όργανα που ελέγχουν και επεμβαίνουν, όπως ακριβώς έπραξε, όπως σημειώνετε και εσείς, η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων. Το πραγματικό πρόβλημα είναι τι γίνεται με τις μυστικές υπηρεσίες των δικτατορικών ή ημιδικτατορικών χωρών.

β) Ζούμε σε έναν άκρως ανταγωνιστικό και άνισο κόσμο όπου κυριαρχούν οι αντιπαλότητες και οι συγκρούσεις συμφερόντων. Και για να προστατεύσουν ακριβώς και να προωθήσουν τα συμφέροντά τους όλες οι χώρες, λίγο-πολύ, διαθέτουν και μυστικές υπηρεσίες και υπηρεσίες πληροφοριών οι οποίες, εκτός των άλλων, επιδίδονται και στο ευγενές σπορ της υποκλοπής τηλεφωνημάτων. Μας είπε τίποτα καινούργιο ο κ. Σνόουντεν;  Αναφέρθηκε μονομερώς στη δράση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και αποκάλυψε απόρρητα κρατικά μυστικά, η δημοσιοποίηση των οποίων μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στις εξωτερικές σχέσεις των ΗΠΑ. Μπορεί η πράξη αυτή να ονομαστεί «συνταγματικός πατριωτισμός»;

γ) Για να αποφύγει να δώσει λόγο των πράξεών του ενώπιον της αμερικανικής Δικαιοσύνης, ο Σνόουντεν κατέφυγε στη Ρωσία η οποία έσπευσε προθύμως να του χορηγήσει πολιτικό άσυλο. Ποιο είναι το μήνυμα διεθνώς; Οι ΗΠΑ είναι μια χώρα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται σκαιώς, ενώ η Ρωσία του Πούτιν όχι μόνο σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και προστατεύει και προφυλάσσει κάθε «συνταγματικό πατριώτη» που διώκεται αδίκως γιατί αποκαλύπτει και καταγγέλλει με παρρησία την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Αμερικανών πολιτών!

Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Πρόκειται για μια πρώτης τάξεως νίκη του ρωσικού προπαγανδιστικού μηχανισμού. 

Ας μου επιτραπεί να κλείσω με ένα ερώτημα: Αν ένας υπάλληλος των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών, εμπνεόμενος από το παράδειγμα του Σνόουντεν και θερμή συνηγορία του κ. Μανδραβέλη, έφερνε στο φως τις νόμιμες ή έκνομες δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών και αποκάλυπτε κρατικά μυστικά που θα μπορούσαν να θέσουν σε δεινή δοκιμασία τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας μας, θα χαρακτήριζε πατριωτική τη δράση του; Και αν προσέτι ο υπάλληλος αυτός κατέφευγε, προκειμένου να μην υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, στην Τουρκία, που ευχαρίστως θα του πρόσφερε πολιτικό άσυλο, τον Ελληνα αυτόν Σνόουντεν θα τον στήριζε και θα τον χαρακτήριζε «συνταγματικό πατριώτη»;

Τακης Λαζαριδης – Συγγραφέας

Ζητείται Πρόεδρος

Κύριε διευθυντά

Ανέκαθεν το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας απασχολούσε ιδιαίτερα το εκλογικό σώμα και έδινε τροφή για μήνες στα ΜΜΕ. Παρακολουθώ εδώ και καιρό, με πολλή προσοχή, τη συζήτηση που γίνεται γύρω από το πρόσωπο το οποίο σκέπτεται να προτείνει ο Αντώνης Σαμαράς ενώπιον της ελληνικής Βουλής, προκειμένου να ψηφιστεί με απόλυτη πλειοψηφία από το σύνολο των Ελλήνων βουλευτών. Η σωρεία των πιθανών ονομάτων και η συνεχής παραφιλολογία γύρω από το πολιτικό σκηνικό σύντομα οδήγησαν σε μια σύγχυση που θόλωσε ακόμη περισσότερο το τοπίο και ανακάτεψε με έντεχνο τρόπο την πολιτική σκακιέρα. Υποψίες υποψηφιοτήτων που τέθηκαν επί τάπητος από πολιτικούς φορείς και θεωρίες οι οποίες βασίστηκαν πάνω στην οικονομική συγκυρία της εποχής, σύντομα μετέτρεψαν μία από τις κορυφαίες θεσμικές διαδικασίες του δημοκρατικού πολιτεύματος σε πολιτικό σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες. Σίγουρα η ανάδειξη του ανώτατου πολιτειακού προσώπου δεν είναι μια απλή υπόθεση. Μπορεί να πάρει πολλές διαστάσεις και επιδέχεται αμέτρητες ερμηνείες και αναλύσεις, πόσο δε μάλλον όταν μιλούμε για μια ταραγμένη χρονική περίοδο αλλεπάλληλων μεταβολών, όπως η δική μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πάνω στην εκλογή του παίζει ένα μεγάλο χαρτί η κυβέρνηση και ότι ο πρωθυπουργός έχει ποντάρει πολλά στον άνθρωπο που θα προτείνει. Aλλωστε, από την εκλογή του ή μη, κρίνεται εν πολλοίς η βιωσιμότητα της σημερινής Βουλής και σε μεγάλο βαθμό η πορεία της χώρας για το επόμενο κρίσιμο διάστημα. Oλα τα παραπάνω δεν διαφοροποιούν τον σκοπό και την ουσία της διαδικασίας, ούτε και φθείρουν φυσικά τη σπουδαιότητά της.

Eνα μεγάλο στοίχημα είναι να μην κολλήσουμε στα ονόματα, να μην αναλωθούμε στην αναζήτηση πιθανών συμμαχιών, γιατί έτσι κινδυνεύει να χάσει την πραγματική του ουσία το ζήτημα. Υπάρχει όμως και ένα ακόμη μεγαλύτερο στοίχημα. Να εκλεγεί μετά από καιρό ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας που δεν θα έχει μονάχα συμβολικό ρόλο, αλλά θα τιμά τα καθήκοντα και την εμπιστοσύνη της Βουλής, με μοναδικό γνώμονα την προάσπιση του πολιτεύματος και τα εθνικά συμφέροντα, με ευρωπαϊκό προφίλ και μετριοπάθεια. Ζούμε σε πολύ περίεργους καιρούς. Το πολιτικό παιχνίδι μεταβάλλεται διαρκώς, ακολουθεί την πορεία της κοινωνίας, ρέπει προς τον κυνισμό και την απομόνωση. Ο ρομαντισμός και η ανιδιοτέλεια στη πολιτική δίνουν σταδιακά τη θέση τους στην επιβίωση και την κυριαρχία. Eνας σύγχρονος Πρόεδρος, ικανός να διασφαλίσει στο μέτρο του δυνατού τον σεβασμό απέναντι στους θεσμούς και στη δημοκρατία, είναι αναγκαίος όσο ποτέ.

Ηλιας Δ. Γεωργουλακος – Φοιτητής Νομικής ΔΠΘ

Ελλειψη δομών και θεσμών

Κύριε διευθυντά

Την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014 δημοσιεύσατε στη Σελίδα 21 Aρθρο με τίτλο «Σκωτία, ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση και Ποτάμι», (τα στοιχεία της εφημερίδας) του έγκριτου καθηγητού Μιχ. Γ. Ιακωβίδη στην έδρα Επιχειρηματικότητας και Καινοτομίας Sir Donald Gordon, στο London Business School. Στο εμπεριστατωμένο άρθρο του αναλύει τη σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, και κάνει αναφορά στο «Ποτάμι».

Γράφει, επί λέξει: «Στην Ελλάδα, η πορεία του “Ποταμιού”, μετά την αρχική ταχεία άνοδό του, φαίνεται να μην απηχεί τις δυνατότητες που θα είχε αναφορικά με το ουσιαστικό κενό που θα μπορούσε να καλύψει. Η έμφαση στην “αλλαγή προσώπων” (τα εισαγωγικά του αρθρογράφου) αντί της αλλαγής δομών, το οδηγούν σε δυνητικό εκλογικό μαρασμό και δεν του επιτρέπουν να αξιοποιήσει την κοινωνική δυσαρέσκεια και την προφανή ανάγκη αλλαγών».

Το άρθρο δημοσιεύεται την ίδια ημέρα, με την μεγάλη Προγραμματική Ημερίδα του «Ποταμιού». Στην Ημερίδα έγινε η παρουσίαση 21 Προγραμματικών Προτάσεων από την Επιτροπή Διαλόγου τις οποίες συνόψισε ο Σταύρος Θεοδωράκης αναλύοντας λεπτομερώς τις θέσεις του «Ποταμιού». Από την Ημερίδα, που έγινε αντικείμενο ανάλυσης και συζήτησης, αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα ότι το μείζον θέμα του πολιτικού αδιεξόδου της Ελλάδος δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά, κυρίως η θεσμική αποτυχία του παρελθόντος και η έλλειψη δομών και θεσμών που θα οδηγήσουν τη χώρα σε ανασυγκρότηση. Το σύνολο των 21 θέσεων-προτάσεων που καλύπτουν αυτό ακριβώς το έλλειμμα, όπως και ολόκληρη την εισήγηση του Στ. Θεοδωράκη μπορεί να βρει ο κ. Ιακωβίδης στο http://topotami.gr/. Iσως τότε δεχθεί ότι η θέση του «Ποταμιού» στο εκλογικό σκηνικό θα είναι ακριβώς η αντίθετη από αυτήν που ανέφερε.

Λυκουργος Λ. Λιαροπουλος – Ομ. Καθηγητής Παν. Αθηνών, Μέλος «Επιτροπής Διαλόγου» στο «Ποτάμι»

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή