Είναι από εκείνες τις στιγμές που μόλις σβήσουν τα φώτα μιας παράστασης, οι θεατές έχουν αρχίσει τα «μπράβο». Αυτό συνέβη στην παράσταση που παρουσιάζεται στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Δεν πρόλαβαν να σβήσουν τα φώτα και το ξέφρενο χειροκρότημα, τα «μπράβο» και ο ενθουσιασμός προς την ηθοποιό Ελένη Ουζουνίδου δεν χωρούσαν σχεδόν στο χώρο.
«Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» ο τίτλος της παράστασης. Ο συγγραφέας Κώστας Σωτηρίου έγραψε έναν μονόλογο ζωντανό, σπαρταριστό, χυμώδη και διά στόματος Σταματίας (Ελένης Ουζουνίδου) εξιστορεί όσα εισέπραξε από αυτόν τον τόπο αυτή η αφελής, δεξιών πολιτικών πεποιθήσεων μεγαλοκοπέλα, που ήθελε να βλέπει την καλή όψη των πραγμάτων και αδυνατούσε να παρακολουθήσει και να κατανοήσει τις αλλαγές της κοινωνίας, εγκλωβισμένη σε «καθώς πρέπει» συμπεριφορές, που δεν ταλάνισαν μόνο τη Σταματία της ιστορίας αυτής.
Ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, έχοντας ως συνεργάτιδα την Ελένη Ουζουνίδου, είχε «εύκολη» δουλειά. Γιατί αυτή η ηθοποιός έκανε δικές της τις αγωνίες, τα ερωτήματα, τις καχυποψίες, τις προσευχές, τα όνειρα και τις φαντασιώσεις της Σταματίας. Και έφερε μπροστά μας την ψυχοσύνθεση της γενιάς των ανθρώπων που ήταν έφηβοι τη δεκαετία του ’50, έχοντας ζήσει όμως έναν πόλεμο κι έναν ολέθριο Εμφύλιο. Και δεν είναι το έργο του Κώστα Σωτηρίου βαρύ και μελαγχολικό. Το χιούμορ ξεχειλίζει, ο σαρκασμός είναι με καλοπροαίρετη κατανόηση αυτών των ανθρώπων, αυτών των αντιλήψεων. Γιατί μπορεί η αφηγήτρια της ιστορίας να ανήκει στη Δεξιά, είναι απολύτως φανερό όμως ότι ο συγγραφέας του έργου, που παρατηρεί με οξυδέρκεια τις «δύο Ελλάδες» που δημιουργήθηκαν από τη δεκαετία του ’40 και φτάνουν μέχρι σήμερα, δεν ενστερνίζεται τις απόψεις της ηρωίδας του. Γι’ αυτό τις αντιμετωπίζει με χιούμορ λυτρωτικό. Την ίδια στιγμή σκύβει με ευαισθησία και παρατηρητικότητα ανθρωπολόγου στα ήθη και την ψυχοσύνθεση της εποχής και αποδίδει το περίγραμμα των 70 σχεδόν μεταπολεμικών χρόνων με διεισδυτικότητα.
Η πληθωρική ερμηνεία της Ελένης Ουζουνίδου είναι παρούσα, γοητευτική, «ενοχλητική». Μια συναρπαστική παράσταση, ένα έργο-κοίταγμα στον κοινωνικοπολιτικό μας καθρέφτη.