Ενας διάφανος ιμπρεσιονιστικός πίνακας αιωρείται στον ουρανό της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, στην αρχή της Συγγρού. Αντί για χρώματα έχει λουλούδια, αληθινά. Το φως δείχνει τριαντάφυλλα, γαρίφαλα και ηλιοτρόπια. Πρέπει να κοιτάξεις ψηλά για να τα δεις. Πάνω από τους επισκέπτες και τη βουή των κοινωνικών τους σχέσεων. Τα λουλούδια είναι εκεί, όμορφα κι ευάλωτα μαζί, κρεμάμενα «εκ της οροφής», σε φορά κάθετης πτώσης. Εξοικειωμένα με τους μύθους τους, ανάλαφρα και γαλήνια, τραγουδούν το ένα στο άλλο. Ακούω τη μοσχοβολιά τους. Παλεύουν να νικήσουν τον χρόνο. Απλώνω το χέρι να τα αγγίξω, απομακρύνονται. Φοβούνται; Ή έτσι είναι ο ρόλος τους σ’ αυτή την «περφόρμανς» των ανθέων;
Η ώσμωση μεταξύ φύσης και ανθρώπου είναι βασικό στοιχείο της διαδραστικής τέχνης. Οταν τα λουλούδια υποκύψουν στην πρώιμη φθορά που φέρνει η έλλειψη γης και ύδατος, θα αντικατασταθούν από άλλα, φρέσκα, που θα συνεχίσουν να κοσμούν τον χώρο της Στέγης καλωσορίζοντας θεατές και καλλιτέχνες.
«Οι περισσότερες από τις εγκαταστάσεις μου αντανακλούν το τι συμβαίνει στη φύση», λέει η δημιουργός του διαδραστικού έργου «Ψηλά, Κήπος», Ρεμπέκα Λουίζ Λο (Rebecca Louise Law). «Το έργο μου παίζει με τη σχέση ανθρώπου – φύσης», σημειώνει.
Η Λο γεννήθηκε στο Κέμπριτζ το 1980 και σπούδασε Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Νιούκασλ της Αγγλίας. Δημιουργεί εικαστικά γεγονότα με φυσικά υλικά.
Εγινε ευρύτερα γνωστή για τις εξαιρετικής ωραιότητας, μεγάλης κλίμακας, διαδραστικές εγκαταστάσεις της από λουλούδια που κρέμονται σε μουσεία και γκαλερί. Εκπόνησε, με τεράστια επιτυχία, ειδικές κατασκευές, χρησιμοποιώντας δεκάδες χιλιάδες λουλούδια, για οίκους μόδας όπως Hermes, Ferragamo και Gucci, ενώ διακόσμησε και κοινωνικές εκδηλώσεις στη Royal Shakespeare Company. Το ευφρόσυνο πανηγύρι της άνθησης και η οδύνη του αδήριτου μαρασμού διαδραματίζονται, ως φυσικά συμβάντα, μπροστά στα μάτια όλων όσοι θέλουν να τα δουν.
Η τέχνη των λουλουδιών, αν κι έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού (διότι τα λουλούδια με την αγνότητά τους και τη δύναμη των λαϊκών παραδόσεων συνοδεύουν τους ανθρώπους και στη χαρά και τη λύπη), είχε πάντα τον χαρακτήρα μιας τέχνης βραχύβιας, σχεδόν αναλώσιμης και φευγαλέας, που έτερπε και κοσμούσε όσο κρατούσε η φρεσκάδα του αποκομμένου από τη ρίζα φυτού.
Οι σύγχρονοι ποιητές της φύσης, οι καλλιτέχνες που δημιουργούν ή κατασκευάζουν διαδραστικά γεγονότα με φυσικά υλικά, αυτή την τραγικότητα της φευγαλέας νεότητας των ανθέων αξιοποιούν για να εκφράσουν την αγάπη και την αγωνία τους για τη φύση, το αναπόφευκτο του θανάτου, την αναγέννηση και τη χαρά της δημιουργίας. Δέκα χιλιάδες κομμένα κόκκινα τριαντάφυλλα είχαν τοποθετηθεί από την καλλιτέχνιδα Ανια Γκαλάτσιο (Annya Gallacio) στο δάπεδο της γκαλερί Jupiter Artland, στο Εδιμβούργο, κι έμειναν εκεί έως ότου μαραθούν. Συγκλονιστική η διαδικασία μετατροπής των κόκκινων λουλουδιών σε καμένο καφέ χώμα, «burned umber» στη γλώσσα των ζωγράφων.
«Αν είχα πιο ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, θα ζωγράφιζα μπουκέτα λουλουδιών», εξομολογήθηκε λίγο πριν πεθάνει ο Φράνσις Μπέικον. Είδα την κατασκευή της Ρεμπέκα Λουίζ Λο το βράδυ της παρουσίασης του νέου προγράμματος των εκδηλώσεων της Στέγης. Οι ελπιδοφόρες εκδηλώσεις που προαναγγέλθηκαν έφεραν στον νου την αποστολή λουλουδιών στην ανώτερη στρατόσφαιρα τον Ιούλιο που μας πέρασε: ο καλλιτέχνης από το Τόκιο Μακότο Αζούμα (Makoto Azuma), σε συνεργασία με την JP Aerospace, έστειλε ένα δένδρο μπονσάι, ορχιδέες, λίλιουμ και άλλα φυτά έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, με σκοπό να διερευνήσουν τη ζωή, την ανθοφορία, τη φθορά και τις αλλαγές τους εκεί. Οι εικόνες των στοιχείων της γήινης χλωρίδας στο Διάστημα, η φανταστική αίσθηση των χρωμάτων και της λάμψης των φυτών μέσα στο σχεδόν απόκοσμο χάος τού πέραν της Γης φωτός, αλλά και η δύναμη της σκέψης των ανθρώπων που οραματίστηκαν και πραγμάτωσαν το σχέδιο, επιβεβαιώνουν την ανεκτίμητη αξία, την ομορφιά της Γης μας.