O Τεύκρος Μιχαηλίδης, διδάκτωρ Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Pierre et Marie Curie, διδάσκει μαθηματικά στη Μέση Εκπαίδευση. Εχει γράψει δοκίμια, μυθιστορήματα και διδακτικά βιβλία για τη Μέση Εκπαίδευση, έχει συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους διηγημάτων και έχει μεταφράσει 30 βιβλία. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Θαλής+Φίλοι και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Μιλώντας στην Aννα για τα μαθηματικά» (Πατάκης) και την ερχόμενη άνοιξη η συλλογή διηγημάτων του «Εγκλήματα δημοσιονομικής προσαρμογής» (Πόλις).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Το φάντασμα της όπερας» του Στέφανου Τραχανά και τα «Λιβάδια από ασφοδίλι» του Βασίλη Δανέλλη. Κι από κάτω περιμένει η «Ρόζα» του Jonathan Rabb.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Θεόφραστος από τα «Αστέρια της Βερενίκης» του Γκετζ, γιατί ταξίδεψε πολύ και γνώρισε σπουδαίους ανθρώπους και ο Φλοράν από την «Κοιλιά του Παρισιού» του Ζολά, γιατί ήταν ουτοπιστής και μπορούσε να ζήσει με την ουτοπία του (και γιατί ήταν, αντίθετα μ’ εμένα, πολύ αδύνατος!).
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με την Τζέιν Οστιν. Αλλά όλα κι όλα, εγώ θα διάλεγα το εστιατόριο και το μενού! Θα έλεγα και τον Ομηρο, αλλά οι αρχαίοι δεν είχαν τηγανητές πατάτες οπότε άσ’ το.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Συνήθως παρατάω ένα βιβλίο πριν με κάνει να θυμώσω!
Διδασκαλία και συγγραφή. Τι τροφοδοτεί περισσότερο το άλλο;
Θα σας ξενερώσω αλλά νομίζω ότι οι διαδρομές είναι παράλληλες. Τώρα αν υπογείως συναντιούνται κατά μη επουσιώδη τρόπο, δεν το ξέρω και μάλλον δεν σκοπεύω να το ψάξω.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Κάνω πολλά πράγματα από υποχρέωση, αλλά διαβάζω μόνο ό,τι μου κάνει κέφι και επιτρέπω στον εαυτό μου να παρατάει ένα βιβλίο στη μέση. Αν θέλετε όμως να μάθετε κλασικούς συγγραφείς που δεν έχω προς το παρόν διαβάσει, ιδού: Ντοστογιέφσκι και Τόμας Μαν.
Πότε αποφασίσατε ότι θέλατε να γίνετε συγγραφέας;
Πάντα η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο τριγυρνούσε στο μυαλό μου, δεν νομίζω όμως να σκέφτηκα ποτέ συνειδητά ότι «θέλω να γίνω συγγραφέας», πόσο μάλλον «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης». Τα πράγματα ήρθαν λίγο πολύ μόνα τους, σαν μια σειρά διαδοχικών συμπτώσεων και πρέπει να πω πως είμαι ευτυχής που ήρθαν όπως ήρθαν.
Εχετε facebook, twitter;
Εχω fb. Με απασχολεί κατά μέσο όρο 5 με 10 λεπτά την ημέρα (εκτός κι αν γράψω καμιά… σοφία –πράγμα σπάνιο– οπότε μπαίνω και ξαναμπαίνω να δω τις αντιδράσεις). Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να επικοινωνώ με ανθρώπους που θα είχα χάσει εντελώς χωρίς το fb. Για παράδειγμα μέσω fb ξαναβρεθήκαμε μ’ ένα κοριτσάκι που ήταν ο πρώτος έρωτας της ζωής μου: εκείνη ήταν τότε τριών χρόνων κι εγώ πέντε!
Η συγγραφή είναι για σας πρόσθετη ασχολία, χόμπι, διαφυγή ή επιλογή;
Γράφω γιατί νιώθω την ανάγκη να ταξιδέψω, στον χώρο και στον χρόνο, γράφω καμιά φορά και για να διοχετεύσω κάπου την οργή μου. Η εναλλακτική λύση θα ήταν κάποια ακραία βίαιη ενέργεια κι επειδή είμαι μάλλον ατζαμής θα με πιάνανε αμέσως· οπότε ευτυχώς που έχω το γράψιμο!