Συναντιόμαστε και δίνουμε ζωή στο Πεδίον του Αρεως» ήταν ο τίτλος του διήμερου που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Πεδίον του Αρεως. Συζητήσεις, συναυλίες, χορός και παραμύθια, μαθήματα ζωγραφικής και τάι τσι ζωντάνεψαν τον ταλαιπωρημένο χώρο του πάρκου, το οποίο έτυχε να επισκεφτώ μια μέρα πριν από το διήμερο. Νομίζω είναι πολλά τα χρόνια που είχα να το δω τόσο παραμελημένο και βρώμικο. Οι προσπάθειες πάντως αναβάθμισης της ευρύτερης περιοχής συνεχίζονται και είναι πραγματικά αξιέπαινες.
Αυτά σκεφτόμουν καθώς περίμενα πριν από λίγες ημέρες έξω από το σχολείο. Η πολυεθνική, απομονωμένη, παρεξηγημένη γειτονιά των Πατησίων, σουρεαλιστική στις αντιθέσεις της, κάθε τόσο μας δίνει μερικές ανάσες χαράς και ελπίδας κι αυτό κυρίως με πρωτοβουλία των κατοίκων της.
Η ώρα της προσευχής στο δημοτικό σχολείο κοντά στην πλατεία Καλλιγά, οκτώ και τέταρτο το πρωί. Δίπλα μου ένας μαύρος μπαμπάς κουνιέται ακούγοντας μουσική από το ipod του, την προσευχή έχει αναλάβει για πολλοστή φορά να πει ο Αιγύπτιος μαθητής της τρίτης δημοτικού (του αρέσει πολύ να τη λέει), ενώ μιας και έχει χαλάσει το μικρόφωνο, μια χορωδία από αγουροξυπνημένα παιδιά φωνάζουν το πάτερ ημών υποστηρίζοντας τον Αλί. Μία από αυτές τις όμορφες, ζωντανές εικόνες που σε κάνουν να ξεχνάς τα δυσάρεστα και να χαμογελάς.
Σήμερα από το πρωί έως το βράδυ η Ενωση Πολιτών Πλατείας Καλλιγά έχει δημιουργήσει μια ολόκληρη μέρα αφιερωμένη στην ανάγκη για χαρά των κατοίκων της γειτονιάς. Rue Libre ο τίτλος μιας γιορτής για την Παγκόσμια Ημέρα των Τεχνών του Δρόμου και της Ελεύθερης Εκφρασης στον Δημόσιο Χώρο.
Το θέατρο δρόμου κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Στη δική μας περίπτωση μοιάζει να είναι η παρέμβαση που έχουμε ανάγκη.
Στην εκδήλωση, η οποία φυσικά δεν έχει εισιτήριο, συμμετέχουν ομάδες καλλιτεχνών της περιοχής των Πατησίων και του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας. Οι δράσεις θα μοιραστούν στην πλατεία Αμερικής και στην πλατεία Καλλιγά.
Για τα παιδιά που θα ήθελαν να μυηθούν στο τσίρκο δρόμου ραντεβού στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Καλλιγά με την ομάδα της Circus Dayz (The Circus School of Athens). Στον ίδιο χώρο θα ακολουθήσει μουσική και αφήγηση παραμυθιού από την ομάδα του Anasa Cultural Center. Εχει ενδιαφέρον αυτό το πολιτιστικό κέντρο που στοχεύει μεταξύ άλλων στην ένταξη και ενδυνάμωση των νέων αφρικανικής καταγωγής που γεννήθηκαν στην Ελλάδα αλλά και των νέων προσφύγων και μεταναστών από την Αφρική, μέσα από διάφορα είδη αφρικανικής τέχνης. Anasa στα σουαχίλι σημαίνει χαρά της ζωής!
Οι εκδηλώσεις στην πλατεία Καλλιγά θα συνεχίσουν με την ομάδα κουκλοθεάτρου Φτουξελευτερία (1-2 μ.μ.), το μουσικό ντουέτο Rebetiko Enfant Gate (7-8 μ.μ.) και Το Τσίρκο του Καραγκιόζη από τον θίασο νέων καραγκιοζοπαιχτών «Σκιές και Γέλια» (9-10 μ.μ.).
Για να δούμε τι θα γίνει στην πλατεία Αμερικής. «Αυτοσχεδιάζουμε» (11 π.μ.- 1 μ.μ.) με την ομάδα σχολή αυτοσχεδιασμού και αυτοσχεδιαστικής θεατρικής κωμωδίας Improvibe, αμέσως μετά θέατρο δρόμου από τους Bourou Bourou και για φινάλε μπρέικντανς με τους διακεκριμένους σε διεθνείς διαγωνισμούς Ελληνες Waveomatics Crew.
«Κι όμως εγώ θα ήθελα να πάω κάπου αλλού, πολύ μακριά από εδώ», μου είπε μια γνωστή μου όταν της πρότεινα τις σημερινές δράσεις στη γειτονιά μας. Μια σιωπή απλώθηκε, η αυτοπεποίθησή μου κλονίστηκε. Οχι ότι δεν την καταλαβαίνω, τι να πω, ότι δεν έχω κάνει την ίδια σκέψη πολλές φορές;
Προχθές στο facebook είδα την ανάρτηση ενός φίλου μουσικού, του Σπύρου Παν, που βρίσκεται στην Αμερική για δύο μήνες. Νωρίς το πρωί σε έναν τεράστιο ανοιχτό χώρο πάρκου έκανε ηχογράφηση της μουσικής που παίζει. Ηταν μια ονειρική εικόνα. Ενας αξιόλογος καλλιτέχνης που συχνά παίζει μουσική στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ο οποίος ζει ακολουθώντας τα όνειρά του. Με φόντο έναν άλλο ουρανό, με τον ήχο πουλιών που μόλις είχαν ξυπνήσει, σε ένα χώρο πεντακάθαρο και φυσικό, βλέπουμε τον Σπύρο Παν να δοκιμάζει ένα «μαγικό» όργανο, είδος του hang που παίζει, με το εξίσου μαγικό όνομα Equinox 9.
Ακούω και βλέπω συχνά αυτό το βιντεάκι. Ισως επειδή κατά βάθος θα ήθελα κι εγώ να φύγω κάπου πολύ μακριά, να δω έναν άλλον ουρανό, με πιο ανοιχτό ορίζοντα. Η πραγματικότητα δεν μου το επιτρέπει γι’ αυτό και προσπαθώ να βλέπω τα καλά που γίνονται γύρω μου και να ελπίζω. Σήμερα λοιπόν λέω να περάσω τη μέρα μου στην πλατεία Καλλιγά και στην πλατεία Αμερικής…