Η αυτοβιογραφία της Sophia Loren με τίτλο ‘Yesterday, Today and Tomorrow: My Life as a Fairy Tale’ (Χθες, Σήμερα και Αύριο: Η ζωή μου σαν παραμύθι) κυκλοφορεί σε λίγες μέρες με την εκδότρια Judith Curr να περιγράφει το πολυαναμενόμενο βιβλίο ως μια ματιά ‘στη γυναίκα που άφησε το σημάδι της σε μια εποχή, από τις δυσκολίες των παιδικών της χρόνων, την πείνα και τη φτώχεια της Ιταλίας εν καιρώ πολέμου μέχρι την άνθιση της καριέρας της και την ευτυχία της μητρότητας’. Χρησιμοποιώντας φωτογραφίες και αναμνηστικά από όλη την πορεία της καριέρας της ξεκινά το κάθε κεφάλαιο του βιβλίου της για να περιγράψει μια ζωή που όπως έχει η ίδια πει στο παρελθόν μόνο σαν παραμύθι δεν ήταν. Ένα σκίτσο του συζύγου της και παραγωγού Carlo Ponti, ένα γράμμα από τον συμπρωταγωνιστή της Cary Grant, ένα τηλεγράφημα από τον Richard Burton και πολλές ιστορίες με διάσημους πρωταγωνιστές παρουσιάζουν με ειλικρίνεια όσα έζησε η πανέμορφη σταρ της μεγάλης οθόνης.
Είναι γνωστή για το ιταλικό της ταπεραμέντο, το γατίσιο βλέμμα της και τη μεσογειακή ομορφιά της. Η Sophia Loren υπήρξε ‘σύμβολο του σεξ’ και πρότυπο ομορφιάς, όμως όπως όλες οι δυναμικές και επιτυχημένες γυναίκες της ιστορίας, έτσι κι αυτή έχει να διηγηθεί συναρπαστικές ιστορίες που δείχνουν ότι η ζωή της δεν ήταν πάντα ρόδινη. Είχε την ευτυχία να γνωρίσει τον άντρα της ζωής της σε μικρή ηλικία και να παραμείνει μαζί του μέχρι τον θάνατό του. Ο Carlo Ponti υπήρξε σύντροφός της από τα πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο μέχρι τις μεγάλες μέρες της δόξας της και έζησε μαζί του όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές. Η δόξα, άλλωστε, δεν τους έδειξε μόνο τη θετική της πλευρά. Κάποια στιγμή το 1970, όπως περιγράφει η ηθοποιός στην αυτοβιογραφία της, βρισκόταν στο διαμέρισμα τους στη Νέα Υόρκη όταν ένας ληστής μπήκε στην κρεβατοκάμαρά της κρατώντας όπλο: «Τα μάτια του ήταν πιο γαλάζια από του Paul Newman.[…] ‘Δώσε μου τα κοσμήματα’ είπε και αναρωτήθηκα πως ήξερε ότι η Van Cleef & Arpels μου είχε δώσει κοσμήματα για μια εκδήλωση εκείνο το βράδυ. Σκεφτόμουν τον Cipi (σ.σ. τον γιο της) και αποφάσισα να μην κρύψω τίποτα. Έβαλε το διαμαντένιο βραχιόλι με τα ρουμπίνια στην τσέπη του αλλά ήταν κάτι άλλο που έψαχνε. ‘Θέλω το δαχτυλίδι, αυτό που φορούσες στην τηλεόραση’ είπε και συνειδητοποίησα ότι πριν λίγες μέρες είχα επιδείξει ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι στην συνέντευξη μο με τον David Frost. Καταράστηκα την ματαιοδοξία μου». Η Sophia Loren μετά από αυτό το περιστατικό, μια επίθεση εναντίον της στην Ιταλία από ένα δραπέτη ψυχιατρείου και δύο απόπειρες απαγωγής του άντρα της, αποφάσισε να μετακομίσει στην Ελβετία με την οικογένειά της για να είναι ασφαλής.
Η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής της, όμως, όπως λέει δεν ήταν αυτή αλλά πολύ αργότερα το 1980 όταν καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλάκισης για φοροδιαφυγή: «Η κατηγορία που ήταν εντελώς αναληθής είχε να κάνει με την περίοδο που ζούσα στο εξωτερικό στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Ο λογιστής μου δεν κατέθετε φορολογική δήλωση και στην Ιταλία. Έκανα έφεση αλλά το 1980 καταδικάστηκα σε 30 μέρες φυλακής. Είχα να επιλέξω ανάμεσα σε αυτό και την απαγόρευση επιστροφής στην πατρίδα μου. Μπορεί να έμενα στο Παρίσι αλλά ένιωθα Ιταλίδα. Ήθελα να είμαι ελεύθερη να γυρίσω και να αγκαλιάσω την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Οι γιοι μου ήταν 14 και 9 ετών όταν έφτιαξα τις βαλίτσες μου. Ήρθαν να πουν αντίο και προσπάθησα να απομνημονεύσω τις εκφράσεις των προσώπων τους. Όταν έφτασα στη Ρώμη με πήρε ένα περιπολικό και πήγα σε μια μικρή φυλακή όπου οι κρατούμενοι φυλάγονταν από μοναχές. Ήμουν η κρατούμενη Νούμερο 24. Πέρα από την παρουσία της καλόγριας Μαρίας, ένιωθα φοβερή μοναξιά». Η ηθοποιός δηλώνει ότι ακόμα και 30 χρόνια μετά από αυτή την εμπειρία ακόμα νιώθει φόβο και μια αίσθηση τρωτότητας που τίποτα δεν μπορεί να τη σβήσει.
Η Sophia Loren δεν διστάζει να αναφέρει στην αυτοβιογραφία της ιστορίες που θίγουν διάσημους συμπρωταγωνιστές της όπως ο Marlon Brando. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας ‘A Countess from Hong Kong’ του Charlie Chaplin, τον οποίο θαύμαζε πολύ, ανακάλυψε πως ο Brando δεν ήταν ο γόης που όλοι θαύμαζαν αλλά ‘ένας δυστυχισμένος άνθρωπος και μικροπρεπής άντρας’. Την πρώτη μέρα των γυρισμάτων άργησε τόσο πολύ που έκανε την ίδια να ντραπεί για λογαριασμό του. Όταν είπε την πρώτη του ατάκα, η φωνή του δεν έβαινε: «είχε εξαφανιστεί μαζί με την αλαζονική του όψη. Δεν άργησε ποτέ ξανά στα γυρίσματα αλλά τα πράγματα δεν καλυτέρεψαν. Δεν μου πήρε πολύ χρόνο να καταλάβω ότι ήταν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος, γεμάτος προβλήματα και μεγάλη ανησυχία για το ταλέντο του και την εμφάνισή του. Τις πρώτες μέρες ήταν σε πολύ καλή φόρμα, τόσο γοητευτικός όσο μόνο ο ίδιος μπορούσε να είναι. Μετά αποφάσισε να τρώει μόνο παγωτό. Και φυσικά πήρε τόσα κιλά που ακόμα και ο ρόλος του είχε εκτεθεί». Μια εντελώς διαφορετική ιστορία από αυτή που βίωσε στο πανέμορφο σπίτι της Audrey Hepburn το 1957: «Το σπίτι που έμενε (στην Ελβετία) με τον σύζυγό της Mel Ferrer ήταν εντελώς λευκό. Η Audrey ήταν επίσης ντυμένη στα λευκά. Ήταν η επιτομή της κομψότητας. ‘Χρειάζομαι απομόνωση και ομορφιά’ μου είπε. Καθίσαμε στο τραπέζι και ήρθε το ορεκτικό. Ένα φύλλο μαρούλι και ένα κομμάτι τυρί με λίγη κομπόστα βατόμουρο και ένα παξιμάδι. Όταν ήρθαν να πάρουν τα πιάτα η Audrey σηκώθηκε από το τραπέζι και με το αεράτο, ντελικάτο και τέλειο χαμόγελό της ανακοίνωσε: ‘έφαγα τόσο πολύ’. Το γεύμα είχε τελειώσει. Διπλωματικά της απάντησα ‘Ήταν αρκετό και πεντανόστιμο’. Είχα πεθάνει της πείνας και όταν πήγαμε σπίτι έφτιαξα αμέσως ένα σάντουιτς». Μέσα από τις ιστορίες που βίωσε και κατέγραψε η Sophia Loren στην αυτοβιογραφία της δείχνει ένα ειλικρινές πρόσωπο μπροστά στην λάμψη του Hollywood παρουσιάζοντας στιγμές από τα παρασκήνια που θυμίζουν ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να γίνουν μεγάλα ‘αστέρια’ και κάποιοι άλλοι προσπαθούν να αγγίξουν την λάμψη μέσα από συνεχή δουλειά και προσπάθεια. Η ίδια όχι μόνο τα κατάφερε αλλά τα έζησε όλα στο έπακρο και με μεγάλο πάθος.