«Δεν είναι ώρα για νέους εχθρούς, φίλοι μου!» Ετσι απάντησε ο άθεος Βολταίρος, από το νεκροκρέβατό του, στους φίλους του που είχαν αποτρέψει τον ιερέα ο οποίος είχε προσφερθεί να δώσει άφεση αμαρτιών στον Βολταίρο, Γάλλο συγγραφέα, ιστορικό και φιλόσοφο, διάσημο για τις επιθέσεις του εις βάρος της Καθολικής Εκκλησίας και την υπεράσπιση της ανεξιθρησκείας και του διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους.
Το γεγονός μού θύμισε χθες καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σχολιάζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπήθηκε στην προχθεσινή εκδήλωση του ΕΚΠΑ στα Προπύλαια για την 28η Οκτωβρίου. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκπροσώπησε ο Χρήστος Μαντάς, πανεπιστημιακός, ο οποίος ήταν μεταξύ των τριών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που πρώτοι διαμαρτυρήθηκαν για το θέμα της φύλαξης των Προπυλαίων…
Δεν έχει αξία να αναζητήσουμε ποιος -η ηγεσία του ΕΚΠΑ ή του ΣΥΡΙΖΑ- έχει τον ρόλο του… Βολταίρου στη σημερινή σύγκρουση της ηγεσίας του ΕΚΠΑ με τον ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα της φύλαξης των Προπυλαίων. Και αυτό διότι για την επίλυση των προβλημάτων, η καλύτερη υπηρεσία είναι η ανάδειξη των αληθινών τους διαστάσεων και ο ουσιαστικός θεσμικός διάλογος, και όχι οι κραυγές αλλά ούτε και ο φοβικός στρουθοκαμηλισμός, όπως συμβαίνει έως τώρα. Στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση η συνηθισμένη επιλογή των αρμοδίων είναι να σπρώξουν τα προβλήματα – «καυτές πατάτες» κάτω από το χαλί αντί να τα αναδείξουν και να τα επιλύσουν.
Κάτι αντίστοιχο έγινε χθες στα Γιάννενα, όπου το Πανεπιστήμιο γιορτάζει τα πενήντα του χρόνια από την ίδρυσή του. Τις προηγούμενες ημέρες υπήρξε απειλητική φημολογία ότι μειοψηφικές ομάδες φοιτητών της Αριστεράς που αντιδρούν στη θεσμοθέτηση του Συμβουλίου, με βάση τον νόμο που διέπει σήμερα τα πανεπιστήμια, θα προσπαθούσαν να διαλύσουν την τελευταία εκδήλωση, χθες, κατά την κορύφωση του εορτασμού. Τελικά, χθες το πρωί το συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων είχε γεμίσει συνθήματα κατά του πρύτανη και του Συμβουλίου, με αποτέλεσμα οι ιθύνοντες να αποφασίσουν να πραγματοποιήσουν την εκδήλωση εκτός του ΑΕΙ, σε ξενοδοχείο! Υποχώρησαν υπό τον φόβο μερικών φωνακλάδων, που είχαν γράψει στους τοίχους του ΑΕΙ «πρύτανης δεν γίνεσαι, καταντάς»…
Αντί να αγνοήσουν τα συνθήματα, οι αρμόδιοι φοβήθηκαν την εκδήλωση επεισοδίων και προληπτικά υποχώρησαν. Μήπως, λοιπόν, για να ανακάμψει το δημόσιο πανεπιστήμιο οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του αποφασίσουν να αγνοήσουν τους παλιούς τους εχθρούς, αναζητώντας νέους φίλους μεταξύ όσων ζητούν την τήρηση των κανόνων; Αν πρόκειται να δοθεί μια μάχη για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής στα ΑΕΙ, αυτή πρέπει να αρχίσει από τη σθεναρή στάση των αρμοδίων οι οποίοι, αφού εξαντλήσουν τον διάλογο, θα επιβάλουν κυρώσεις. Πρέπει να γίνει σαφές: όποιοι αναλαμβάνουν να διοικήσουν τα αυτοδιοικούμενα ΑΕΙ πρέπει να το κάνουν πραγματικά και όχι να πετούν τις «καυτές πατάτες» στην πολιτεία.