Tη θλίψη σκόρπισε πριν από λίγες ημέρες στην Τσεχία ο θάνατος της Μιλοσλάβα Ρέσκοβα. Η χρυσή ολυμπιονίκης στο άλμα εις ύψος του 1968, πηγή εθνικής υπερηφάνειας για τους, τότε, Τσεχοσλοβάκους, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών, ύστερα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο. Η εμφάνιση και το ταλέντο της είχαν, το 1969, ενθουσιάσει Ελληνα πολυεκατομμυριούχο, ο οποίος τη ζήτησε σε γάμο προσφέροντας ως γαμήλιο δώρο ένα νησί του Αιγαίου. Ο έρωτας, όμως, ήταν… μονόπλευρος.
Η Μιλοσλάβα γεννήθηκε στην Πράγα, στις 22 Ιουλίου 1950. Από μικρή είχε έφεση στον αθλητισμό. Αρχικά ασχολήθηκε με το μπαλέτο, συνέχισε στη γυμναστική, μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της πήγαινε σε σωματείο του βόλεϊ, αλλά, τελικά, την κέρδισε ο στίβος.
Το ταλέντο της γρήγορα αναδείχθηκε και η νεαρή Μιλοσλάβα Ρέσκοβα εθεωρείτο στην, τότε, Τσεχοσλοβακία μια ανερχόμενη αθλήτρια. Ηταν μόλις 13 ετών όταν πρώτευσε σε αγώνα με μεγαλύτερες αντιπάλους. Την ίδια εποχή η χώρα είχε πολλά προβλήματα. Το 1968, η πρωταθλήτρια κατέκτησε την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα της Τσεχοσλοβακίας. Στην πατρίδα της έχει αρχίσει να… ανατέλλει η Ανοιξη της Πράγας. Ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, εκλεκτός του γενικού γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ Λεονίντ Μπρέζνιεφ, παρουσίασε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που έθετε στόχους την αναδιάρθρωση της οικονομίας, την κατοχύρωση της ελευθερίας γνώμης και της διακίνησης πληροφοριών, ενώ είχε και ως προοπτική και την κατάργηση του μονοκομματικού συστήματος υπέρ ενός ελεγχόμενου εκδημοκρατισμού.
Ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ από «εκλεκτός του Μπρέζνιεφ» εν μια νυχτί μεταμορφώθηκε σε… μαύρο πρόβατο. Στις 21 Αυγούστου 1968, άρχισε η «Επιχείρηση Δούναβης». Στρατεύματα της Σοβιετικής Ενωσης, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας μπήκαν στην Τσεχοσλοβακία και μέσα σε λίγες ώρες κατέλαβαν τα στρατηγικά σημεία της χώρας. Την «Ανοιξη» αντικατέστησαν τα τανκς και ο… χειμώνας, καθώς ανετράπησαν σχεδόν όλες οι μεταρρυθμίσεις Ντούμπτσεκ.
Μέσα σε αυτό το κλίμα η πρωταθλήτρια του ύψους προσπαθούσε να προετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού. Παρόλο που η Μιλοσλάβα ήταν μόλις 18 ετών, είχε συμπεριληφθεί στην αποστολή διότι ήταν η καλύτερη άλτρια της χώρας. Βέβαια, οι επιδόσεις της απείχαν αρκετά από αυτές των, εκτός Τσεχοσλοβακίας, αντιπάλων της.
Στο Μεξικό ταξίδεψε με καλύτερη επίδοση το 1,66. Τότε, φαβορί για διάκριση ήταν δύο αθλήτριες από τη Σοβιετική Ενωση, η Αντονίνα Οκορόκοβα και η Βαλεντίνα Κόζιρ. Κανένα από τα διεθνή ΜΜΕ δεν είχε ασχοληθεί με τη νεαρή όμορφη Τσεχοσλοβάκα με τις ασήμαντες επιδόσεις. Την ημέρα του αγώνα η Μιλοσλάβα άρχισε τις προσπάθειές της από το 1,60. Η 18χρονη, που είχε βρεθεί σε ένα διαφορετικό από αυτό που είχε συνηθίσει περιβάλλον, γνώριζε ότι έπρεπε να μείνει ήρεμη και να μην επηρεαστεί από τα άλματα των αντιπάλων της. Για να το καταφέρει αυτό, ανάμεσα στις προσπάθειές της, διάβαζε το βιβλίο του Αγγλου συγγραφέα και ευθυμογράφου Τζερόμ Κ. Τζερόμ «Τρεις άνδρες σε μια βάρκα».
Η 18χρονη εκτελούσε τα άλματά της και διάβαζε το βιβλίο της, αδιάφορη για αυτά που συνέβαιναν γύρω της. Σιγά σιγά ξεπέρασε τα προσωπικά της ρεκόρ και πέρασε πάνω από το 1,82. Οι κορυφαίες Σοβιετικές, Οκορόκοβα και Κόζιρ, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το 1,80 και, έτσι, στην πρώτη θέση του βάθρου ανέβηκε η μικρή Τσέχα.
Πηγή εθνικής υπερηφάνειας
Μέσα σε ελάχιστα λεπτά η Μιλοσλάβα Ρέσκοβα είχε γίνει το πρόσωπο της ημέρας. Η μεγάλη επίδοση και τα όμορφα χαρακτηριστικά της «αιχμαλώτισαν» τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, ενώ την ίδια ώρα οι κάτοικοι της χώρας της είχαν αποκτήσει τη νέα τους ηρωίδα. Η νίκη της Μιλοσλάβα απέναντι σε δύο αθλήτριες της Σοβιετικής Ενωσης, ελάχιστες εβδομάδες μετά την «Επιχείρηση Δούναβης», είχε δώσει στους Τσεχοσλοβάκους κάτι από τη χαμένη εθνική τους υπερηφάνεια.
«Το κίνητρό μου ήταν μεγάλο. Στα τελευταία άλματα είχα απέναντί μου δύο αθλήτριες από την ΕΣΣΔ. Οι αναμνήσεις μου από την εισβολή στη χώρα μου ήταν πρόσφατες. Ηθελα να τις νικήσω. Διέθετα πολύ καλή τεχνική και αστράγαλο», δήλωσε ύστερα από αρκετά χρόνια σε συνέντευξή της.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μεξικού έδωσαν στους Τσεχοσλοβάκους δύο ηρωίδες, η μία ήταν η Μιλοσλάβα Ρέσκοβα και η άλλη η Βέρα Τσασλάβσκα.
Η γυμνάστρια θριάμβευσε στη διοργάνωση αλλά στην καρδιά των συμπατριωτών της δεν μπήκε τόσο για τα χρυσά μετάλλια που κατέκτησε στο σύνθετο ατομικό, στο άλμα και στους ασύμμετρους ζυγούς, αλλά για μια κίνηση που έκανε ενώ φορούσε στον λαιμό της το ασημένιο (δοκός ισορροπίας). Την ώρα που από τα μεγάφωνα ακουγόταν ο ύμνος της ΕΣΣΔ για τη νίκη της Νατάλια Κουτσίνσκαγια, η Τσασλάβσκα έστρεψε το πρόσωπό της από την άλλη πλευρά. Το ίδιο επανέλαβε όταν μοιράστηκε το χρυσό μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους με τη Λαρίσα Πέτρικ (ΕΣΣΔ). Η ενέργειά της έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους καταπιεσμένους συμπατριώτες της, όμως η ηγεσία της Τσεχοσλοβακίας, υπό τον έλεγχο των σοβιετικών δυνάμεων, της απαγόρευσε τη συμμετοχή σε άλλες διοργανώσεις και τα ταξίδια στο εξωτερικό, τερματίζοντας έτσι πρόωρα την καριέρα της.
«Μαγεμένος» Ελληνας κροίσος τής πρόσφερε νησί
Η Μιλοσλάβα Ρέσκοβα δεν προκάλεσε την ηγεσία στην Πράγα (εξάλλου είχε έρθει πρώτη στο Μεξικό) και, έτσι, μπόρεσε να συνεχίσει χωρίς προβλήματα την καριέρα της. Η επόμενη μεγάλη διεθνής επιτυχία της ήταν στην Αθήνα.
Το 1969 διοργανώθηκε στο στάδιο Καραϊσκάκη το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανοικτού στίβου. Τότε, αριστερές οργανώσεις είχαν ζητήσει από τις κομμουνιστικές χώρες να μην πάρουν μέρος στη διοργάνωση γιατί έτσι θα νομιμοποιούσαν το καθεστώς των Αθηνών. Φυσικά, οι αθλητές ήρθαν στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν και διακρίθηκαν. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και η Μιλοσλάβα Ρέσκοβα. Πέρασε πάνω από το 1,83 και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.
Η γοητεία της εντυπωσίασε Ελληνα πολυεκατομμυριούχο, ο οποίος τη ζήτησε σε γάμο προσφέροντας ως δώρο ένα νησί του Αιγαίου. Η Μιλοσλάβα αρνήθηκε γιατί η καρδιά της ήταν δοσμένη σε έναν συναθλητή της και μετέπειτα προπονητή της, τον Ρούντολφ Χούμπνερ, τον οποίο και παντρεύτηκε λίγες εβδομάδες αργότερα. Η συνέχεια της αθλητικής της καριέρας δεν ήταν ανάλογη. Οι πολλοί τραυματισμοί δεν της επέτρεψαν να βελτιώσει τις επιδόσεις της.
To 1972 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο πρωτάθλημα της χώρας της και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Στην 3η προσπάθειά της πέρασε το ύψος του 1,82, όσο και στη διοργάνωση του Μεξικού. Αυτή τη φορά, όμως, περιορίστηκε στη 15η θέση. Στην Τσεχοσλοβακία παρέμεινε η κορυφαία, αλλά οι επιδόσεις της απείχαν από αυτές του διεθνούς ανταγωνισμού. Ετσι, το 1977 αποφάσισε να αποχωρήσει.
Τα επόμενα 30 χρόνια εργάστηκε σε κορυφαίο αθλητικό κέντρο της χώρας της διοργανώνοντας αγώνες. Οταν εκδηλώθηκε η ασθένειά της σταμάτησε να εργάζεται. «Είμαι ικανοποιημένη που ζω μια βαρετή ζωή στο σπίτι μου γιατί έχω δουλέψει σαν σκυλί», έλεγε.