Η δημοσιονομική παράλυση της Ευρώπης

Η δημοσιονομική παράλυση της Ευρώπης

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Oι διενέξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση για τη δημοσιονομική της πολιτική δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία αυτές καθεαυτές. Ωστόσο, καταδεικνύουν μια παθολογία, στη σημασία της οποίας δύσκολα θα μπορούσε κανείς να δώσει μεγάλες διαστάσεις. Εάν η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη δεν αποκατασταθεί, το μέλλον της διακυβεύεται. Αντί να ασχοληθούν, όμως, με το ζήτημα αυτό, οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατατρίβονται συνεχώς με ασήμαντα πράγματα. Το αντιευρωπαϊκό αίσθημα είναι τόσο προφανές πλέον, ώστε ο ίδιος ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον έχει υποσχεθεί ένα δημοψήφισμα «για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και αυτό θα το διεξαγάγει εάν αναδειχθεί νικητής στις προσεχείς εκλογές. Οπότε, η χρονική συγκυρία δεν ήταν η κατάλληλη όταν την περασμένη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενημέρωσε τη Βρετανία πως πρέπει να καταβάλει άμεσα επιπλέον 1,7 δισ. στερλίνες για να καλύψει τις εισφορές της στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, οι οποίες εισφορές υπολογίζονται πλέον με νέους κανόνες.

Πέραν τούτου, Γαλλία και Ιταλία δέχονται πιέσεις να εφαρμόσουν πιο σκληρή δημοσιονομική πολιτική και να προσαρμοστούν στους κανόνες της Ε.Ε. Αμφότερες έχουν ασθενική οικονομική δραστηριότητα και καταβάλλουν προσπάθειες να τηρήσουν ό,τι έχουν ήδη υποσχεθεί, ώστε το δημοσιονομικό τους έλλειμμα να διαμορφωθεί σε επίπεδα κάτω του 3% του ΑΕΠ. Τα τελευταία τους προσχέδια προϋπολογισμών αρχικά απορρίφθηκαν από την Κομισιόν. Μετά τροποποιήθηκαν και επανυποβλήθηκαν και η Κομισιόν δήλωσε πως τώρα ίσως να είναι σωστά. Η τελική απόφαση αναμένεται έως τα τέλη Νοεμβρίου. Βέβαια, η περίπτωση της Βρετανίας είναι η απλούστερη: ο Ντέιβιντ Κάμερον όφειλε να σφίξει τα δόντια και να πληρώσει. Οι κανόνες περί της εισφοράς στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. είναι σαφείς και λογικοί, καθώς τη συνδέουν με τα έσοδα του κράτους. Η επιπλέον καταβολή οφείλεται στις στατιστικές αναθεωρήσεις, οι οποίες άλλαξαν και την αποτίμηση του εθνικού εισοδήματος των τελευταίων 12 ετών. Δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη.

Η περίπτωση Γαλλίας και Ιταλίας είναι διαφορετική, καθώς σχετίζεται με τους εθνικούς προϋπολογισμούς. Επ’ αυτού, θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης κάθε άλλο παρά λογικοί είναι. Απαιτούν δημοσιονομική πειθαρχία, όταν αυτό που χρειάζονται οι χώρες-μέλη είναι δημοσιονομική χαλάρωση, εάν όχι απευθείας πακέτα στήριξης. Το λυπηρό και συνάμα το κοινό στοιχείο των τριών περιπτώσεων είναι η κατασπατάληση του πολιτικού κεφαλαίου και των γραφειοκρατικών προσπαθειών σε άσχετα πράγματα. Αντί να εξεύρουν έξυπνους τρόπους για να προσαρμοστούν στους κανόνες ή να διαφωνήσουν για αυτούς, οι πολιτικοί ηγέτες της Ε.Ε. θα έπρεπε να ασχοληθούν με τους ίδιους τους κανόνες. Οι κανόνες, λοιπόν, που παραβιάζουν Ιταλία και Γαλλία σήμερα -όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στο παρελθόν- χρειάζονται αναθεώρηση. Πρώτον, χρειάζονται προσαρμογές, ώστε να δίδονται κοινές εγγυήσεις στον δημόσιο δανεισμό και να μπορούν οι χώρες της Ευρωζώνης να επωμίζονται υψηλότερα ελλείμματα όταν παραστεί ανάγκη. Δεύτερον, πρέπει να καταρτιστούν νέοι κανόνες, περισσότερο ανταποκρινόμενοι στους οικονομικούς κύκλους, ώστε να αποτρέψουν τις προαναφερθείσες προσαρμογές από το να καταλήξουν σε υπερβολικό δανεισμό, όταν αυτό δεν απαιτείται από τις συνθήκες. Βέβαια, η οικονομική θεωρία είναι εύκολη, αλλά η πολιτική εφαρμογή της σχεδόν αδύνατη. Ωστόσο, η λογομαχία για κανόνες χωρίς λογική δεν υποκαθιστά την ίδια την τροποποίησή τους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή